Uświadomienie sobie, że bardziej mamy skupić się na łasce, którą otrzymujemy od Boga, niż na przewidywaniu przyszłości, której, pomimo szczerych chęci, i tak nie uda nam się zaplanować.

Zachęta, by postawa synowskiego oddania była naszą postawą w zmaganiu się z codziennością i jej krzyżami.

Zrozumieć, że najpiękniejszą ofiarą jaką możemy złożyć Bogu, jest oddanie Mu swojego życia.

Zrozumieć, że prawdziwie poznać Boga, to poznać Go przez pryzmat wiary.

Refleksja nad przyczyną naszego postępowania. Czy jestem szczery w swoim postępowaniu, czy może moje działanie wynika wyłącznie z pychy i pragnienia bycia uznawanym przez innych?

Ukazać wrażliwość Jezusa.

Bóg złożył w nasze ręce „minę” – dar zbawienia. Co robimy z tym darem? Obyśmy nie odrzucili go tak, jak sługa z Ewangelii.

Uświadomić sobie, że nasze oczy powinny dostrzegać dobro w drugim człowieku.