Bóg obdarzył nas niezliczonymi darami i przeróżnymi łaskami, które uatrakcyjniają i jednocześnie oświecają nasze codzienne życie. Św. January jest przykładem biskupa zatroskanego o swoich wiernych. Podejmując nasze codzienne zadania, chciejmy, ze jego przykładem, mieć otwarte oczy i wrażliwe serca, by okazać troskę o drugiego człowieka.

Jezus wiele razy mówił o królestwie Bożym. Aby wyjaśnić swoją naukę, często posługiwał się przypowieściami, to znaczy opowiadaniami i porównaniami wziętymi z życia prostych ludzi. Jednym z takich opowiadań o królestwie niebieskim jest dobrze nam znana przypowieść o siewcy, którą przytacza św. Łukasz. Czy dokładam starań, aby coraz lepiej poznać słowo Boże? Jak je przyjmuję w czasie Mszy św.? Czy kieruję się w postępowaniu nauką Jezusa? Jak dzisiaj odpowiem Bogu na Jego słowo?

Być kobietą to być kimś szczególnie wrażliwym na świat, więzi i wartości. Kobieta jako matka jest podobna do Chrystusa. Kobieta uczy wierności w miłości. Największy wkład w historię zbawienia spośród wszystkich ludzi w historii miała kobieta – Maryja. Trzeba nam nieustannie uczyć się maryjnego sposobu patrzenia na Jezusa.

Chrześcijanie od początku pamiętali o cierpieniach Najświętszej Maryi Panny pod krzyżem. Współcierpiąc z Jezusem Chrystusem, Maryja uczestniczyła w narodzinach Kościoła. Słynna Pieta Michała Anioła znajdująca się w watykańskiej bazylice ukazuje cierpienie Matki Bożej. Prośmy Matkę Bożą Bolesną, abyśmy umieli mężnie dźwigać nasz codzienny krzyż, a przez to uczestniczyć w dziele odkupienia.

Wskrzeszenie syna wdowy z Nain odnotowane w dzisiejszej perykopie ewangelicznej, wychodziło naprzeciw ludzkiemu nieszczęściu. Jezus zlitował się nad matką, bo był czuły na cierpienie człowieka. Ale sam Zbawiciel największy ból odczuwa wtedy, kiedy nie słuchamy Boga i odchodzimy od Niego popełniając grzechy ciężkie. Działalność św. Jana Chryzostoma przysporzyła mu zwolenników, ale także nieprzyjaciół. Duchowieństwo miało do niego pretensję, że jest nadmiernie wymagający a mnisi, że zaprowadzał w klasztorach pierwotny porządek i dyscyplinę.

Dzisiejsza liturgia słowa zawiera dwa fragmenty bezpośrednio dotyczące Eucharystii. Stwarzanie rzeczywistości słowem jest właściwe tylko Bogu. Jezus chwali wiarę setnika. Jak z tą wiarą jest u mnie? Niech słowa wypowiadane przez kapłana nad postaciami eucharystycznymi i przyjęcie Ciała Pańskiego, rodzą w nas wiarę i ją umacniają.

W czasach biblijnych ludzie wierzyli, że demony to małe bożki, które należało czcić, aby uniknąć życiowych problemów. Św. Paweł przestrzega Koryntian, że nie mogą jednocześnie pić z „kielicha Pana” i z „kielicha demonów”. Odejście od bałwochwalstwa wynika z rozumnego wyboru ludzi. Czy w moim życiu widzę ślady idoli i bożków, którzy domagają się czci i mojej wolności?

Wszyscy zostaliśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga. Dlaczego więc, skoro jesteśmy dziećmi Bożymi, tak łatwo siebie oszukujemy, znieważamy innych? Hipokryzja, z którą spotykamy się w codziennym życiu to rzeczywistość, której doświadczył nie jeden z nas. Wyobraźmy sobie, że odwiedza nas ktoś, kogo znamy od wielu lat, darzymy go szacunkiem i zaufaniem. Powierzamy mu troski swojego serca, a on je rozpowiada. Fałszywy to ten, który mówi inaczej niż myśli, a postępuje jeszcze zupełnie inaczej. Dlatego tak ważne jest, aby prosić kochającego Ojca, aby strzegł nas przed ludźmi obłudnymi.