Pytanie uczniów o przypowieści. Przypowieść to gatunek, w którym przedstawione postacie i zdarzenia mają wagę jako przykłady uniwersalnych prawd ludzkiej egzystencji, postaw wobec życia. Odnaleźć drugie dno. Jezus używał języka zrozumiałego dla ludzi, do których przemawiał. Szukał jak najlepszego sposobu dotarcia z Ewangelią do konkretnego człowieka. Dziś Jezus szuka najlepszego sposobu dotarcia do mnie. Nie rozumiemy współczesnego przekazu Boga, bo mamy serca zatwardziałe. Trzeba nam nieustannie uwrażliwiać swoje serce, aby właściwie usłyszeć i przyjąć Dobrą Nowinę.

Ukazanie częstej bezowocności naszego słuchania Słowa. Potrzeba naszego zaangażowania w przyjęcie Słowa. Ukazanie trudności. Zasugerowanie rozwiązań: wyciszenie przed słuchaniem/lekturą Słowa, przeczytanie tekstów liturgicznych przed udziałem w Mszy, modlitwa do Ducha Św. o dobre przyjęcie Słowa.

Przybycie Matki i krewnych. Powody ich przybycia. Odpowiedź Chrystusa. Bolesne słowa. „Prawdziwe” pokrewieństwo. Dzisiejszy świat daleki od Boga. Potrzeba stanięcia w prawdzie.

Znak jest czymś widzialnym, dzięki czemu możemy zidentyfikować jakąś konkretną rzeczywistość. Całe Słowo Boże jest pełne znaków. Najczęstszymi znakami w Piśmie Świętem są cuda Jezusa. Dzisiejsza Ewangelia przypomina dosyć ostre słowa Jezusa, w których poddaje On ocenie postawę mu współczesnych: „To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza” (Łk 11,29). Podobnie jak Jonasz, Jezus kieruje do nas słowa ostrzeżenia. Wzywa nas do nawrócenia, do oddania swojego życia Bogu, oddania grzechów w sakramencie pokuty i pojednania. Tylko prawdziwe nawrócenie da człowiekowi prawdziwe szczęście.

Zazdrość najczęstszym negatywnym uczuciem jakie towarzyszy człowiekowi. Chrystus na zazdrość faryzeuszy odpowiada pokorą i łagodnością. Pokora jest istotą chrześcijańskiego postępowania. Pokorne otwarcie pozwala poznać i coraz lepiej radzić sobie z własnymi ograniczeniami.

W dzisiejszych czytaniach Bóg ukazuje swoją wszechmoc. W pierwszym czytaniu uzdrawia chorego króla Ezechiasza. W Ewangelii Jezus mówi o sobie, że jest panem szabatu i że Jego obecność jest czymś znacznie większym niż świątynia jerozolimska. Podkreśla swoją boskość i wskazuje na to, co najważniejsze. Bóg nie czyha na nasze potknięcia. Nad literą prawa stoi zawsze miłość. To jest właściwy klucz interpretacyjny każdej zasady, którą mamy stosować.

Jezus kieruje dzisiaj swoje wezwanie do wszystkich ludzi, którzy są utrudzeni życiem i zbolali. Pragnie przynieść im pokrzepienie, ale daje też konkretną wskazówkę skąd czerpać okrzepienie. Pokora polega na otworzeniu się na Pana Boga. Życie Jezusa jest dla nas wzorem postępowania. W nim zawarte są wszystkie cnoty, w tym cnota pokory. Jezus obiecuje tym wszystkim pokrzepienie, ale zachęca byśmy byli łagodnego serca.

Definicja objawienia. Bóg objawia się prostaczkom. Bądźmy skłonni do przyjmowania objawienia Bożego.