Doświadczenie dwóch dziennikarzy polegające na chodzeniu po pewnego rodzaju cieczy. Jezus i Piotr chodzili po prawdziwej wodzie. Chodzi tu o duchowy wymiar tego cudu. Woda w Piśmie Świętym ma znaczenie symboliczne: jest siedliskiem demonów. Chodzenie Piotra po wodzie jest symbolem władzy nad moimi słabościami, grzechem i złym. Dopóki patrzył na Jezusa, szedł po wodzie, gdy odwrócił wzrok zaczął tonąć. Uratowało go wołanie do Jezusa: „Panie, ratuj mnie!”. Liczy się tylko to, czy jestem blisko Jezusa i mam wzrok wpatrzony w Niego.

Dzisiejsza Ewangelia ukazuje Jezusa zaradzającego wszystkim potrzebom człowieka. Bardzo ciekawy jest w tej historii udział człowieka. Chrystus pokazuje, że pragnie naszej współpracy i zaangażowania. Czujmy się więc współodpowiedzialni za otaczający na świat.

Jan Chrzciciel mógł się spodziewać, że tetrarcha Herod Antypas nie przyjmie jego upomnień. Nie powstrzymało go jednak to przed ich wygłoszeniem. Zawsze odważnie głosił prawdę. Bezskuteczne są prześladowania, bezowocne zagłuszanie i zasłanianie prawdy. Ona wyłania się i zwycięża pośrodku nawet najbardziej prześmiewczych i bezwstydnych kłamstw.

Marta jest bardzo konkretnym przykładem kobiety, która nie ulega problemom, ale stara się je rozwiązywać. Jest przykładem jak walczyć i nie poddawać się. Otwierajmy swoje serce na dialog z Jezusem. Ufajmy Mu za każdym razem, kiedy czujemy, że jesteśmy w niebezpieczeństwie. Czy jestem w stanie poradzić sobie sam ze swoimi problemami? Czy potrafię prowadzić szczery dialog z Chrystusem? Czy opowiadam Jezusowi o tym wszystkim co jest we mnie słabe? Wydaje się bardziej, że Bogu nie zależy zbytnio na rzeczach materialnych, które są dziełem człowieka. Jemu zależy na pokoju, miłości, szczęścia. Można je zdobyć tylko ciężką pracą i modlitwą, a ta znowu jest najpotężniejszą bronią przeciw szerzącemu się na świecie złu.

Przypowieści Chrystusa o królestwie Bożym mówią, że Kościół na ziemi nieustannie pielgrzymuje ku wieczności. W tej drodze pomaga nam Jezus. Nauka Jezusa nie zniosła przepisów Prawa Mojżeszowego. Wniosła za to wiele nowych wyjaśnień i świeże spojrzenie. Prośmy Ducha Świętego o światło, abyśmy umieli skupić się na tym, co wartościowe.

Misją Jezusa na ziemi było objawienie światu prawdy o królestwie Bożym. Czynił to obrazowo, w przypowieściach. Królestwo Boże jest taką rzeczywistością, w której każdy czuje się ważny, wyjątkowy. Każdy z nas jest tak cenny dla Boga, że On jest w stanie dla nas poświęcić wszystko. Czy ja sam wierzę w to, że jestem wyjątkowy? Uwierz Bogu, że skoro dla Niego jesteś wart wszystkiego, to znaczy, że naprawdę jesteś kimś wyjątkowym.

Przypowieść o chwaście uświadamia nam, że aktualnie znajdujemy się w momencie dojrzewania ziarna słowa Bożego. Ziarno rozsiane przez Jezusa wzrasta. Lecz w tym samym czasie przychodzi szatan, który rozsiewając chwast, chce uniemożliwić rozwój ziarna. Tą nieustanną walkę dobra ze złem możemy dostrzec praktycznie wszędzie. Ta walka toczy się również o nas i w nas. Słowo Boże dociera do nas poprzez liturgię, czy modlitwę. Ale niemal natychmiast jesteśmy zarzucani wieloma słowami, które mają zagłuszyć wcześniej zasiane słowo.

Odwołanie do „polskiej zawiści” – naszej narodowej wady. Ukazanie zawiści także wśród Apostołów. Ukazanie prawdziwych motywów krytyki, jaką podejmuje Jezus. Zachęta do posiadania wielkich pragnień zarówno w życiu religijnym jak i zawodowym. Ukazanie służby, jako niezbędnego elementu bycia wielkim (bez względu na dziedzinę).