Rok liturgiczny kończy uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata. W Jezusie dokonało się dzieło zbawienia. W Chrystusie, który jest Nowym Adamem, śmierć została pokonana. Zmartwychwstały Chrystus jest gwarancją naszego zmartwychwstania. On wziął za rękę całą ludzkość, która trwała w grzechu i śmierci i wprowadził do prawdziwego życia. Warunkiem naszego zmartwychwstania jest bycie z Chrystusem i w Chrystusie. Nasze zjednoczenie z Nim ma swój początek w sakramencie chrztu świętego. Chrystus jest Dobrym Pasterzem. Wszystkie Jego czyny i słowa objawiały miłość do każdego człowieka. Przyjście na świat Jezusa Chrystusa dało początek królestwu Bożemu. Jest to królestwo sprawiedliwości, pokoju i miłości. Słuchać głosu Jezusa oznacza kochać, czyli czynić dobro ludziom będącym w potrzebie. Miłość jest biletem wstępu do radowania się pełnią królestwa Bożego.

Dzisiaj chcemy w Chrystusie zobaczyć naszego Króla. Pan zarzuca nam dziś krótkowzroczność, ale jednocześnie zaprasza nas do dialogu miłości. Podejmijmy to wezwanie. Nauczmy się zauważać Jego obecność w drugim człowieku. Pan mówi, że jest głodny. Cierpi głód we wszystkich biednych, którym trudno związać koniec z końcem. Jest wśród nędzarzy i mieszka w domach z kartonów. Pan jest spragniony we wszystkich wołających o sprawiedliwy podział dóbr, we wszystkich odrzuconych i odepchniętych. Cierpi w szkole, domu, na sali sądowej. Pan jest wśród ludzi, którzy wyemigrowali za chlebem, jest w starych i niedołężnych, którzy potrzebują pomocy. Pan jest nagi we wszystkich chrześcijanach wyrzuconych z domów, prześladowanych. Cierpi w naszych braciach w Syrii, Sudanie, Iraku. Cierpi w bogatych krajach Europy, gdy kpi się z krzyża. Pan jest chory we wszystkich cierpiących w szpitalach, przytułkach i hospicjach. Pan cierpi brak wolności tam, gdzie zamyka się Mu usta, by nikt nie słyszał Dobrej Nowiny. Gdzie krępuje się słowo Boże.

Często jesteśmy zmuszeni do wydawania opinii i oceniania postawy drugiego człowieka. Zachowanie pełnej sprawiedliwości jest trudne i wymaga wielu zabiegów. Dla Boga najważniejszą zasadą jest miłosierdzie. Bóg okazuje miłosierdzie człowiekowi, ale będzie też „rozliczał” człowieka z miłosierdzia lub jego braku w stosunku do innych ludzi. Wszystkie nasze pozostałe życiowe osiągnięcia są mniej istotne w oczach Boga. Pomoce: obrazki lub kartki z tekstem uczynków miłosiernych względem ciała i względem duszy.

Wybraliśmy naszego Pana i Zbawiciela, któremu chcemy służyć, cześć Mu oddawać i przez to dojść do zbawienia. Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Chrzest – kapitał początkowy łaski. Zakład Pascala – pewna inwestycja w wiarę. Z okazji 700-lecia kanonizacji św. Stanisława tak pisał w liście do Prymasa Tysiąclecia, na kilka miesięcy przed jego uwięzieniem w roku 1953, papież Pius XII: "Czegóż macie się lękać? Kościół święty potrafi wzrastać wśród cierpień, a pośród zniewag nie zbaczać z prostej drogi, nie przygnębią go przeciwności, nie odurzą powodzenia, w pomyślności umie zachować pokorę, w trudnościach z nadzieją spoglądać ku niebu" (cyt. za: Godzina Czytań, 8 maja).

Każdy otrzymuje tyle, ile zdoła unieść. Talenty to skrzynka z narzędziami: drwal posługuje się siekierą, kowal młotem – każdy powinien wykorzystywać swoje zdolności i dbać o swój warsztat. Rodzice dzielą się mądrością ze swymi pociechami, nauczyciel z uczniami. Mogę uczynić ze swoimi talentami, co chcę. Co to za skarb zakopany w ziemi? Narzędzie nieużywane traci na wartości. Są dary jedyne i niepowtarzalne i tak drogie, że tylko raz je otrzymam – dar życia. Największym wrogiem niszczącym narzędzia jest zazdrość. Porównywanie się z innymi i ślepota na własny warsztat nie zaprowadzi nas daleko. Nie martw się, że ktoś otrzymał pięć talentów, a ty tylko jeden. Może to aż jeden, ten wystarczający do bycia szczęśliwym? Zazdrość jako skupienie się na sobie i myślenie tylko o sobie. Dobra materialne stanowią niewielką część otrzymanego dziedzictwa. Każda droga człowiecza to talent! Gdy ktoś staje się dobrym człowiekiem, to rozwija się jego wiara i powołanie.

Rocznica męczeńskiej śmierci błogosławionej Karoliny Kózkówny jest doskonałą okazją do tego, aby zwrócić starszym dzieciom, a szczególnie młodzieży, uwagę na dar czystości. Pierwsze czytanie z Księgi Przysłów wychwala pracowitą, pobożną, oddaną rodzinie kobietę. Najwyższą wartość stanowi dla niej Bóg. Takich ludzi jak ona było w czasach bł. Karoliny wiele. Trzeba być roztropnym i nie chwalić się otrzymanymi talentami (dar pokory). Chrystus prosi, abyśmy nie marnowali otrzymanych talentów. Nagrodą będzie spotkanie z Nim. Stanie się to wtedy, gdy Jezus przyjdzie po raz drugi na ziemię (paruzja). Talentów nie można zatrzymywać tylko dla siebie. Pomoce: napis: Dar czystości serca.

W czasach Jezusa to pan młody miał przywilej wybrania tego właściwego momentu na ceremonię zaślubin. Druhny miały okazję przygotować się należycie do ślubu! Wszyscy wiedzieli, że ślub się odbędzie; jedynym opóźnieniem mogły być tylko negocjacje z krewnymi panny młodej. Dzisiejsza przypowieść przypomina nam, że w życiu musimy dokonywać wielu wyborów, ale co najważniejsze: potem żyjemy z konsekwencjami tych wyborów. Każda decyzja lub wybór, jakiego dokonujemy w życiu, jest decyzją lub wyborem Jezusa lub przeciwko Jezusowi.

Każdy z nas otrzymał od Pana Boga za dar życia. Życie jest nam nie tylko dane, ale również zadane. Każdy z nas w pewnym momencie swojego życia musiał sobie tę prawdę uświadomić. Pismo Święte podpowiada nam, że receptą na udane życie jest mądrość. Skąd pochodzi ta zdolność? Boża mądrość najpełniej objawiła się osobie Jezusa Chrystusa. Mądrość, którą przyniósł na świat Chrystus, jest najlepszą recepta na udane życie. Chrystus jest Bożą mądrością i nauczycielem Bożej mądrości. Mądrość nie polega na tym, aby jak najlepiej się urządzić w naszym dalekim od uczciwości świecie, lecz na tym, aby być blisko Boga. Mądrzy to ci, którzy poświęcają się dla innych. Dzielą się tym, co posiadają. To jest prawdziwa życiowa mądrość.