Dług to jedna z tych rzeczy, które do końca nie zrozumiesz jako dziecko. Kiedy doceniamy miłosierdzie, łaskę i przebaczenie, które otrzymaliśmy od Boga, znajdujemy siłę, i jest to siła do ofiarowania tej samej łaski i przebaczenia innym. Miłość rodzi miłość, współczucie rodzi współczucie, przebaczenie rodzi przebaczenie. Jezus zaprasza nas, byśmy sami – z własnej woli – wskoczyli do tej samo-napędzającej się machiny dobroci i miłości!

Historia młodzieńca. Dzisiejsza Ewangelia jest dla nas wezwaniem do przebaczania, które jest konieczne, aby istniało życie wspólnotowe. Dzięki temu zło nie jest w stanie nas podzielić. Kiedy mamy ze sobą głębokie relacje, potrafimy przezwyciężać ludzkie słabości. Przebaczenie powinno być praktykowane codziennie, bo inaczej umiera. Staje się jedynie rozważaniem teoretycznym, które można wyczytać tylko w mądrych książkach. W ten sposób jest ono praktykowane wyłącznie w sferze marzeń.

Niejednokrotnie doznajemy różnych krzywd. Bardzo długa jest lista ludzkich krzywd. Tak naprawdę nikt nie zdoła ich zliczyć i choć jesteście bardzo młodzi, to zapewne w ciągu swojego życia niejednokrotnie będziecie musieli się z tym zmagać. Co mamy wówczas robić? Jak reagować? Cierpiący, niesłusznie skazany, tak bardzo umęczony Pan Jezus wybiera drogę przebaczenia. On kieruje do Ojca tylko jedną prośbę: „Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą co czynią”. W dzisiejszej przypowieści Pan Jezus wzywa nas, abyśmy byli zawsze gotowi do przebaczania. Powinniśmy postępować tak, jak to uczynił Pan Bóg, który przebacza nam każdy grzech, za który żałujemy. Pan Bóg chce nam dać nowe serce, gotowe do przebaczania na wzór Jezusa Chrystusa. Musimy nauczyć się przebaczać temu, który wyrządził nam krzywdę. Pomoce: Plakat z krzywdami, których możemy doświadczyć w życiu.

Zaniedbanie dialogu z drugim człowiekiem rodzi różne problemy. Chrystus, znawca ludzkiej duszy, zachęca do rozmowy i upomnienia bliźniego, gdy on tego potrzebuje. Anioł Stróż wiernym pomocnikiem człowieka w różnych sytuacjach życiowych. Bliźni, którego kocha Bóg, powinien znaleźć miejsce także i w moim sercu. Bóg mówi do ciebie, słuchaj Go.

Bogu zależy na każdym człowieku. W pierwszej kolejności mamy przygarnąć tych, których Bóg dziś stawia na naszej drodze. Jest to podjęcie odpowiedzialności, która realizuje się we wspólnocie. Kościół to wspólnota wierzących, której Głową jest Jezus Chrystus. Kościół – będąc wspólnotą wierzących – nie może zamilknąć w sprawach, które są istotne dla jego dzieci. Wierzący nie udaje, że nic się nie dzieje, gdy dzieje się zło. Zwracanie uwagi zaczyna się od rozmowy w cztery oczy. Potem jest uwaga czyniona wobec świadków. Ostatnim etapem jest doniesienie Kościołowi. To jest ciągłe wychodzenie ku grzesznikowi – żadne potępienie! Ingerencja ma jeden cel: by ocalić grzesznika. Tak naprawdę, jeśli zależy mi na bliźnim tak jak Bogu, to nie ma spraw, które mnie nie dotyczą. Grzech ma szeroki zasięg rażenia – to bomba, której odłamki ranią naokoło. Odpowiedzialność za bliźnich ma swój podstawowy wymiar w modlitwie za innych. Modlitwa ta jest konkretem w podejmowaniu odpowiedzialności za drugich. Wspólna modlitwa o konkretne łaski pokazuje, że chrześcijanie gromadzą się w imię Boże i w imię Boże napominają siebie i bliźnich. Bo im zależy!

Punktem wyjścia jest kwestia posłuszeństwa dzieci: względem rodziców i nauczycieli. Posłuszeństwo Bogu proroka Ezechiela jest wzorem dla wszystkich – tak dzieci jak i dorosłych. Pomoce: Napis: „Upomnij w cztery oczy”.

Trudności życia codziennego wywołują niepokój i frustracje. Ludzie zajęci sobą zapominają o przykazaniu miłości Boga i bliźniego. Do zbawienia prowadzi droga przez krzyż. Krzyż odrzucony, czy krzyż wybrany i ukochany? Naśladowanie Chrystusa ideałem chrześcijańskiego życia. Ofiarowanie siebie Chrystusowi za Kościół i świat.

Każdy człowiek został przez Boga powołany do konkretnych zadań służących Bogu i bliźnim. W dzisiejszej liturgii słowa Pan odkrywa i zarazem przypomina nam o jeszcze innym powołaniu, które jest zaproszeniem dla każdego człowieka. Jest to powołanie do życia wiecznego. Los Jeremiasza jako proroka jest niezwykle trudny. Jeremiasz jest rozgoryczony. Został odrzucony przez lud Izraela. Słowo Boże, które głosił z takim oddaniem, nie zostało przez słuchaczy przyjęte. Zmaga się z samym sobą i Bogiem. Pan nie odrzuca proroka, ale przychodzi mu z pomocą. W Ewangelii Pan Jezus mówi o swoim powołaniu. Jest nim oddanie życia za ludzi i zbawienie świata. Piotr nie przyjmuje tego powołania, wręcz chce przekonać Mistrza, że jest to zły pomysł. Pan wzywa Piotra, by ten szedł za Nim i porzucił czysto ludzkie myślenie. Pan Jezus wzywa nas do porzucenia życia, którym tętni świat. Wzywa do pójścia za Nim. To wezwanie ma uczynić z nas obywateli nieba. Pan jednak nie chce, abyśmy odrzucali świat, oddalali się od niego. On nas wzywa, byśmy żyjąc na ziemi, byli obywatelami nieba i ambasadorami królestwa Bożego.