Św. Piotr w podróży apostolskiej uzdrawia chorych. Czyni to, co było udziałem Zbawiciela. Jezus Chrystus zachęca wierzących do spożywania Jego Ciała i Krwi. Nie wszyscy uczniowie są w stanie zrozumieć słowa Mesjasza Pańskiego. Niektórzy uczniowie odchodzą, bo nie mają prawdziwej wiary. Nie wierzą, że słowa Pana „są duchem i życiem”. Czy potrafię przyjąć całe nauczanie Jezusa, nawet te słowa, które wydają mi się trudne?

Chciałbym dziś z wami, w kontekście pierwszego piątku miesiąca, zastanowić nad głębią trzech słów-kluczy! Jezus zostawia Apostołom te hasła (droga, prawda, życie), by w momencie próby, doświadczenia, zamieszania byli w stanie uchwycić się czegoś, co będą pamiętać! Wszystko – dosłownie wszystko – co potrzebne jest nam do zbawienia, zostało wypowiedziane w Chrystusie… Kiedy zachwycimy się Chrystusem jako drogą prowadzącą do Boga; kiedy ujrzymy w Nim prawdę i to tę jedyną, która potrafi nas nasycić, wtedy wypełnimy się Jego życiem po brzegi…

Człowiek w relacji z drugim wezwany jest do odpowiedzi. Brak werbalnej odpowiedzi jest także rodzajem odpowiedzi. Człowiek jest wezwany do reakcji na Boże Słowo. Bóg wychodząc z inicjatywą oczekuje odpowiedzi. Człowiek odpowiadając otrzymuje od Boga konkretną propozycję. Bóg wchodząc w relację z człowiekiem ofiarowuje mu życie. Życiodajną moc człowiek odkrywa w Eucharystii. Relacja z Bogiem to wezwanie do głoszenia Ewangelii.

Gdy patrzymy na współczesny świat szukamy odpowiedzi jak się w nim znaleźć. Wojny, prześladowania religijne, katastrofy… Odpowiedź daje Pan Jezus w Ewangelii. To Jezus i silna z Nim więź daje nam siłę do stawiania czoła przeciwnościom. Jak buduję swoją więź z Chrystusem? Jak często przystępuję do sakramentów, zwłaszcza pokuty i Eucharystii?

Dzieje Apostolskie ukazują niezwykłą mowę św. Szczepana, diakona, którą wygłosił wobec Sanhedrynu. Po cudownym rozmnożeniu chleba ci, którzy się najedli do syta, gorączkowo szukali Jezusa. Zapewne znowu byli głodni i chcieli coś zjeść. Korzystając z zaistniałej sytuacji, Zbawiciel obiecał im pokarm, który daje człowiekowi życie wieczne. Zgromadzeni ludzie w większości nie zrozumieli słów Jezusa i odeszli. Zostali tylko najwierniejsi uczniowie. Do której grupy słuchaczy Bożego Słowa należymy?

Powołanie wymusza na człowieku podjęcie trudu. Trud powołania powoduje lęk przed niesprostaniem zadaniu. Lęk niepostrzeżenie wkrada się we wszystkie sfery ludzkiego życia. Dotknięcie ludzkiego lęku wyrazem Bożej miłości. Chrystus przychodzi do uczniów w niecodziennej rzeczywistości. Bliskość Boga rodzi wolność od lęku. Lekarstwem na lęk jest Słowo Boże. Miejscem spotkania lęku i Boga jest modlitwa. Lęk jest pomostem dla spotkania Boga z człowiekiem.

Doba składa się z dnia i nocy. Człowiek próbuje się bronić przed ciemnością, bo wtedy budzi się w nim lęk i poczucie niebezpieczeństwa. Mamy jeszcze inny rodzaj doświadczenia ciemności i nocy – duchowy. Grzech, brak życia duchowego, oschłość czy oziębłość duchowa wprowadza nas poczucie lęku. „Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności.” Bliskość Boga rozświetla człowiekowi każdą ciemność, każdy lęk. Boże światło pozwala odkryć, że jesteś Jego umiłowanym dzieckiem i jesteś w rękach najpotężniejszej Osoby i nic ci nie grozi!

Zdobywca najwyższej góry na ziemi podziwia moc Stwórcy. Rozmowa z Nikodemem ukazuje Boskie pochodzenie Jezusa z Nazaretu i wartość wiary. Dawanie świadectwa o Jezusie Chrystusie było pierwszym zadaniem apostołów. Jest także naszym.