Już na początku Księgi Rodzaju mamy do czynienia z pierwszą zapowiedzią mesjańską. Jest to tzw. Protoewangelia, czyli pierwsza dobra nowina. W dziś czytanym fragmencie Genesis patriarcha Jakub, wobec swoich synów zapowiada, że przyjdzie Mesjasz i „zdobędzie posłuch u narodów”. W genealogii Jezusa znajdują się imiona ludzi znanych i mniej znanych, grzesznych i sprawiedliwych. Zauważmy, że nawet ci, którzy niezgodnie z Bożymi przykazaniami wykorzystali swoją wolność, stali się integralną częścią Bożego planu zbawienia. Owocem przyjścia Zbawiciela ma być prawdziwy pokój. Czy jest on w moim sercu? Czy moje sumienie wyrzuca mi jakieś braki w tym względzie? Czy jestem narzędziem pokoju?

Imię Jana Chrzciciela z języka hebrajskiego oznacza „Bóg jest łaskawy”. Niezwykłe narodziny Jana Chrzciciela. Kantyk Zachariasza. Misja świętego Jana przeciągała rzesze tłumów. Ten ascetyczny prorok, bezkompromisowo wzywający do nawrócenia, ożywiał mesjańską nadzieję Narodu Wybranego. Wielki w swoim uniżeniu Jan nie koncentrował się nigdy na sobie. Największy z proroków stał się pokornym sługą światła, które przyszło do tonącego w mrokach świata.

Błogosławiony w nauce Kościoła jest ten, który został nim ogłoszony przez autorytet Kościoła. Błogosławiony to człowiek, któremu Bóg błogosławi, udziela szczególnych łask, aby zrealizować swoje życiowe powołanie. Bardzo trudno jest dzisiaj wierzyć w Jezusa, nie schodzić z Jego drogi. Błogosławiony to ten, który każdego dnia idzie ręka w rękę z Jezusem i pragnie z czystym sercem Go naśladować. Błogosławionym jest ten, który nie zwątpi w miłość Pana Boga. On ukochał nas „do szaleństwa”, aż po krzyż. Wytrwanie w łasce uświęcającej i spożywanie Ciała i Krwi Chrystusowej pozwoli nam wzmocnić naszego ducha. To jest droga do stania się człowiekiem błogosławionym.

Ojciec zwraca się do synów w formie nakazowej. Jednocześnie czyni to bardzo delikatnie. Odpowiedź twierdząca pierwszego syna jest natychmiastowa. Postawa zakłamania pierwszego syna. Ojciec daje możliwość wyboru odpowiedzi, co widać w postawie drugiego syna. Po negatywnej odpowiedzi przychodzi refleksja i zmiana postawy.

Jeśli otrzymaliśmy jakąkolwiek władzę na tym świecie, musimy pamiętać, że jest to władza nie dana, ale zadana. Zostaliśmy wybrani do tego, żeby pomagać tym, którzy są nam podwładni. Jezus został wybrany przez Ojca do tego, by pełnić konkretną misję w świecie. Zawsze przepełniony był miłością do tych, do których szedł z Dobrą Nowiną. Warto jest być dobrym człowiekiem, choć często jest to trudne do zrealizowania. Wiara jest łaską daną tym, którzy ze szczerymi intencjami poszukują prawdy i dzielą się nią w każdych okolicznościach życia. Jeżeli brakuje nam wiary w Pana Boga, nie dziwmy się, że nasze życie wygląda tak jak wygląda. Bez Niego nie jesteśmy w stanie nic w życiu uczynić, rozwiązywać problemów, stawiać czoła przeciwnościom.

Imię Eliasz oznacza „Jahwe jest moim Bogiem”. Ten gorliwy prorok podobny do ognia miał odnowić przymierze Boga żywego. Eliasz był bezkompromisowym obrońcą wiary w jednego Boga, ratował naród żydowski od synkretyzmu religijnego. On, charyzmatyczny mąż wielkiej wiary, został wzięty do nieba. Św. Jan Chrzciciel był poprzednikiem Mesjasza. To on spełnił funkcję Eliasza. Naród wybrany w swojej zatwardziałości nie usłuchał go, potraktował jako kolejnego „dziwaka”, choć wielu Jana chętnie słuchało i wyznawało swoje grzechy, przyjmując chrzest. Czy rozumiem rolę Eliasza i św. Jana Chrzciciela jaką odegrali w zapowiedzi przyjścia na ziemię Zbawiciela świata?

Posłuchajmy słów proroka Izajasza dzisiaj, w XXI wieku: „gdybyś zważał na me przykazania, stałby się twój pokój jak rzeka”. Obietnice Boga nigdy się nie starzeją. W każdym pokoleniu trzeba je sobie powtarzać. Każde pokolenie staje bowiem przed tą samą decyzją: czy zważać na Boże przykazania czy też je lekceważyć? Pan Bóg nie zmusza nas siłą do zachowania Jego praw i nakazów. Liczy na nasze zaufanie i na naszą rozumność. Dziś wsłuchujemy się ponownie w treść obietnic Boga. Zostały one przypieczętowane krwią Bożego Syna.

Lęk dotyka wszystkich aspektów ludzkiego życia. Rzeczywistość odziera z bezpieczeństwa. Przyzwyczajony do martwienia się o wszystko człowiek nie zauważa permanentnej obecności lęku. Jest Ktoś, kto mówi do człowieka „nie bój się”. Bóg wzywa człowieka nie tylko do wyzbycia się lęku, ale również do dokonywania wielkich dzieł. Człowiek nie zawsze dostrzega Bożą interwencję w swoim życiu. Bóg chce przede wszystkim naszego zaufania.