W życiu doświadczamy miłości rodziców, jesteśmy świadkami miłości narzeczonych czy małżonków. Dziś Jezus przypomina o miłości często zapominanej i niechcianej, o miłości nieprzyjaciół. To jest jeden z tych nakazów Chrystusa, który wzbudzał szczególne emocje i bulwersował Jego słuchaczy. "Miłość nieprzyjaciół ma swój początek w zdolności i gotowości do przebaczania i pojednania. Przebaczyć to znaczy: nie mścić się; nie odpłacać złem za zło, to znaczy kochać" (Lew Tołstoj). "Nic nas tak nie upodabnia do Boga, jak stała gotowość przebaczania" (św. Jan Chryzostom). Droga miłości nieprzyjaciół, droga przebaczenia i pojednania jest trudna. Ale tylko ona przerywa zaklęty krąg zła, niekończącego się odwetu, niszczycielskiej przemocy i chorej nienawiści. "Czy nie modlimy się codziennie o odpuszczenie naszych grzechów, „tak jak i my odpuszczamy” tym, którzy wobec nas zawinili? Codziennie zanosimy prośbę, bo codziennie potrzebujemy przebaczenia" (św. Augustyn).

Każdy może zostać świętym. Początek jest w przylgnięciu do Pana Jezusa, aż po utożsamienie się z Nim. Jeśli kochasz, to nie ma problemów, których nie można byłoby rozwiązać. Niepielęgnowane więzi międzyludzkie zanikają, także miłość może zaniknąć. Trwając w Bogu, żyjemy Jego nauką. Miłość Boża wydaje się być niewygodna, bo niewspółczesna. Dziś, bardziej niż dawniej, obowiązuje w świecie zasada „oko za oko i ząb za ząb”. Niestety, zachodzi słońce nad naszym gniewem, bo nie potrafimy się go wyzbyć. Pyłek w oku brata drażni, a belka we własnym oku ma się dobrze. Zostaliśmy na poziomie Starego Testamentu, choć go nie rozumiemy. Zapomnieliśmy o wcieleniu, narodzeniu, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Boże wezwanie jest proste: miłujcie każdego człowieka. Nie jest wielką sztuką miłować tych, co nas miłują. Miłowanie trudnych ludzi wymaga modlitwy i życzliwości. Początek doskonałości na miarę Boga mieści się w odkryciu, że mamy jednego Ojca i przez to wszyscy jesteśmy braćmi.

Kazanie na górze wprowadza nowy model życia – ucznia Pańskiego. Podstawowym wyróżnikiem tego modelu jest rodzaj relacji, jakie mamy z Bogiem i ludźmi. Zakres naszych powinności zostaje poszerzony – zarówno w stosunku do Starego Testamentu, jak i do religijności naturalnej – o przykazanie miłości nieprzyjaciół. Jest to trudne zadanie, zwłaszcza dla dziecka. Bóg prosi o wysłuchanie Jego głosu, w zamian zapewnia nam swoje błogosławieństwo i satysfakcję z uczestnictwa w przekształcaniu świata.

Bóg jest sprawcą dobra i pragnie naszego szczęścia. Natomiast Szatan jest ojcem zła i kłamstwa i jego celem jest nasze zniewolenie. Człowiek w wolności serca podejmuje decyzję o przyjęciu bądź odrzuceniu Boga i Jego przykazań. Żyjąc na granicy dobra i zła, człowiek nie potrafi odróżnić Boga od Szatana, miłości od nienawiści, piękna od brzydoty, radości od smutku, prawdy od kłamstwa, życia od śmierci. Świat, w którym nie ma wyraźnych i zdecydowanych granic oraz praw i zakazów, powstaje w wyniku zamazania obrazu Boga i Jego przykazań. Jezus jednoznacznie powiedział, że nie przyszedł znieść Prawa, ale je wypełnić. Jezus nauczał praw zawartych w Dekalogu i własnym życiem pokazał, że te prawdy są ostateczne i jedyne. Prawa zawarte w Dekalogu obowiązują każdego człowieka i są jedyną drogą do osiągnięcia prawdziwego i nieprzemijającego szczęścia. Jezus, przypominając poszczególne prawa Dekalogu, wskazuje nie tyle na ich prawną literę, ale na ich ducha. Jezus przestrzega przed formalnym przestrzeganiem Prawa.

Każde spotkanie na Eucharystii jest związane z dotknięciem dwóch Stołów: Stołu słowa Bożego i stołu Eucharystii. Ewangelia dzisiejsza skupia się na części Chrystusowego kazania na Górze. Tym razem jednak mamy do czynienia z tak zwanymi antytezami Jezusa. Antyteza czyli twierdzenie sprzeczne z tym, co niegdyś powiedziano. Jednak Jezus nie neguje Starego Testamentu. Takie rozumowanie jest błędne. Antytezy Jezusa należy traktować jako dopełnienie praw Starego Testamentu, nie zaś jako próbę zmiany Prawa. Wypełnianie Prawa skrupulatnie, ale powierzchowne, jest określone przez Jezusa jako faryzeizm. Pan zaprasza nas do wypełniania Prawa w atmosferze miłości Boga i człowieka. Morderstwo jest zbrodnią popełnioną na konkretnej osobie. Gniew i nienawiść są zamknięte jedynie w sercu człowieka. Sieją jednak ogromne duchowe zniszczenie, wręcz spustoszenie. Pan Jezus wzywa nas do miłości Prawa, tylko wówczas będzie ono wypełniane sercem i stanie się drogą do królestwa niebieskiego.

Od dziecka uczymy się na pamięć prawd katechizmowych i wybranych modlitw. Jednak nie chodzi o to, czy umiemy z pamięci powiedzieć jakąś formułkę, ale czy na co dzień żyjemy prawdami Bożymi zawartymi w Piśmie Świętym, a szczególnie w Ewangelii. Zamiast przymuszać dzieci do nauczenia się modlitw na pamięć, lepiej się z nimi po prostu modlić. Mądrość Syracha i słowa św. Pawła wprowadzają nas w klimat nauczania Chrystusa. Mówi On wprost o wymaganiach Ewangelii. Pomoce: Dekalog dla każdego dziecka.

Niedziela chrześcijańska – dzień światła i soli. Słowo niedziela ma różną etymologię w językach europejskich. W języku polskim (podobnie jak w czeskim) akcentuje się świętowanie jako powstrzymanie się od pracy – „nie działaj”. Łacina (oficjalny język Kościoła Rzymskokatolickiego) nazywa niedzielę Dies Domini – „dniem Pańskim”. Język angielski (Sunday) i niemiecki (Sonntag) nawiązują do rzymskiej nazwy dies Solis – „dzień Słońca”. Rosyjski natomiast dotyka samej istoty rzeczy: Woskriesienije, czyli Zmartwychwstanie. Wiara płynie ze słuchania i posłuszeństwa. Czy słowo Boże jest moją nadzieją? Czy wierzę, że to sam Bóg mówi do mnie w liturgii słowa i w osobistej lekturze? Modlitwa Symeona – Bóg jest światłością, która nigdy nie gaśnie.

Wiara otwiera na moc Bożą i jej działanie. Znać Jezusa Chrystusa to poznać wszystko! Wierzący poznaje w różańcu największe z Bożych objawień, zgłębia tajemnicę paschalną. Każda Eucharystia to przepiękna szkoła poznania Pana. Poznawszy, kocham bardziej i naśladuję pełniej. Poznanie Jezusa pozwala mi widzieć oczyma Boga działanie mocy Bożej. Gdyby Boga nie było, to wszechświat by runął. Bóg jest solą dla ziemi. Ta sól jest dobra i nigdy nie traci smaku. Bóg jest światłem świata. To światło nigdy nie zniknie. Ludzkość, choć tak bardzo pragnie Boga, wyrzuca i depcze Bożą sól. Chrześcijanie! Bądźcie solą i światłem na wzór Jezusa Chrystusa. Stawajmy się smakoszami Boga i nieśmy Go każdemu napotkanemu człowiekowi. Dobre uczynki wypływają z poznania i pokochania Pana naszego Jezusa Chrystusa. Są to uczynki miłosierdzia względem duszy i ciała. Są to uczynki – świadectwa Dobrej Nowiny.