Każdy człowiek musi mieć punkt odniesienia, który nadawałby jego życiu sens. Brak celu rodzi niemoc, a nawet depresję. Chrystus nawołuje do wierności we wszystkich aspektach ludzkiego życia. Refleksja nad tym, na ile człowiek jest wierny i uczciwy w tym co robi i jak się zachowuje. Bóg chce, by człowiek swoje cele opierał na Nim. Najwyższym i nadrzędnym celem ma być Bóg. Człowiek nie może przysłaniać Boga troską o dobra doczesne. Przywiązanie do codzienności upokarza człowieka.

Listopad miesiącem pamięci o zmarłych. Zyskiwanie odpustu zupełnego i ofiarowywanie go za zmarłych. Fragment Dzienniczka – wizja sądu. Kluczowe znaczenie słowa „cieni”. Światło Bożej Miłości spowoduje powstanie cienia. Opis tragicznego zdarzenia. Konsekwencje tego faktu. Cień będzie zniwelowany pobytem w czyśćcu.

Każda Msza Święta przypomina nam o bezgranicznym miłosierdziu Boga, który pragnie wszystkim ofiarować życie wieczne w królestwie niebieskim. Jezusowa przypowieść o zaginionej owcy i zagubionej drachmie jest ukazaniem Bożego poszukiwania zagubionych ludzi. Uczniowie Chrystusa winni zawsze łączyć się ze smutkami i radościami Boga troszczącego się o każdego człowieka a szczególnie zagubionego, błądzącego.

Jezus stawia swoim uczniom wymagania, których logika świata nigdy pojąć nie może. Trzy warunki pełnego naśladowania Jezusa dotyczą porzucenia posiadłości, uwolnienia się od więzi z najbliższą rodziną oraz gotowości do cierpienia poprzez dźwiganie krzyża. W spotkaniu ze Zmartwychwstałym ukrywa się źródło odwagi i mocy do całkowitego naśladowania Syna Bożego.

Bóg posłał swojego Syna, żeby nas zbawił. Ponieważ Jezus przyszedł zbawić wszystkich, nie ma więc lepszych i gorszych w Jego oczach. Obietnica Boża jest nieodwołalna. Bóg raz wezwawszy, nie zmienia zdania. Ciągle przypomina o swojej obietnicy. Naszą odpowiedzią może być dążenie do przyjęcia tej obietnicy. To powinno stać się celem naszego życia.

Szabat w Starym Testamencie. Szabat dla człowieka, nie człowiek dla szabatu.

Chrystus całą noc spędził na modlitwie przed wyborem najbliższych współpracowników. Powołał spośród swoich uczniów dwunastu na Apostołów. Wśród nich są Szymon i Juda Tadeusz. Obydwaj ponieśli śmierć męczeńską za wiarę. Również ikonografia przedstawia ich wspólnie. Św. Szymon trzyma w ręku drewnianą piłę, św. Juda Tadeusz – włócznię i narzędzia, którymi zadano im śmierć.

„Jeśli nie grzeszysz, jako mi powiadasz, czego się, miła, tak często spowiadasz?” pisał Jan Kochanowski w swojej fraszce „Na nabożną”. Ten utwór przyszedł mi na myśl jako komentarz do słów Ewangelii. „Modli się pod figurą, a diabła ma za skórą”. Jakże często wiara jest dla nas tylko powierzchowną tradycją, swoistym alibi, czymś na pokaz. Jezus mówi dziś „usiłujcie wejść przez ciasne drzwi”. Usiłujcie, czyli próbujcie, starajcie się, walczcie, szukajcie sposobu.