Współczesne filozoficzne sposoby myślenia są często określane jako dekonstruktywistyczne. Coś, co stanowiło pewną zwartą konstrukcję, jest zdekonstruowane na czynniki pierwsze. Dekonstrukcja sprawia, że zaczynamy żyć na chwiejnych podstawach. Żadna wartość ani prawda nie jest nienaruszalna ani pewna. Dla uczniów Jezusa Chrystusa świat się rozpadł w wielkopiątkowe popołudnie na Golgocie. Dwóch załamanych i przygnębionych uczniów spotykamy dziś w Ewangelii. Rozmawiają z Jezusem, ale poznają Go dopiero po łamaniu chleba. Krzyż Jezusa i spotkanie ze Zmartwychwstałym stało się dla nich nienaruszalnym fundamentem, którego żadna przyszła dekonstrukcja dotknąć nie może.

Dwaj uczniowie idący w poranek wielkanocny z Jerozolimy do Emaus mieli ogromne szczęście. Polega ono na tym, iż spotkali Jezusa na drodze swojego życia w jakże trudnym momencie, gdy runęły wszystkie ich nadzieje. Zjednoczenie z Chrystusem prowadzi nie tylko do tego, że człowiek żyje Bogiem, ale jeszcze pragnie swoją radością dzielić się z innymi. Łamanie chleba jest dla nas zbawienne. To jest jedyne lekarstwo na nasz smutek, zawód. Jezus jest prawdziwą radością. Chciejmy wpatrzeć się w uczniów idących do Emaus. Im radość przyniosły słowa Biblii tłumaczone przez Jezusa. Słuchając słów dzisiejszej Ewangelii doszliśmy do pokrzepienia serc a przez Komunię świętą do pełnego zjednoczenia z Chrystusem.

Czytamy Pismo Święte i niestety nie rozumiemy zawartych w nim słów. Przypominamy więc uczniów z Emaus. Tak im, jak i nam, potrzeba odpowiednich wyjaśnień, byśmy je dobrze zrozumieli. To zadanie realizują dzisiaj kapłani i katecheci. Pomoce: - trudny cytat, np. dowolny fragment z pism św. Jana od Krzyża (nr 1); - inny trudny tekst (nr 2), np. instrukcja obsługi sprzętu, hymn państwowy Chin w formie transkrypcji (Internet), trudne hasło encyklopedyczne.

Jednym z palących pytań, jakie często dziś pojawiają się w stosunku do rodziny i Kościoła jest pytanie dotyczące tożsamości wspólnoty, a także jej atrakcyjności… Trwanie w nauce Apostołów, czyli wierność wierze i tradycji, która jest tak niezwykle krucha! Trwanie we wspólnocie odnosi się natomiast do wysiłku na rzecz budowania jedności. Każda wspólnota Kościoła (wspólnota rodzinna) prędzej czy później schodzi na manowce, gdy inne sprawy (także te materialne) stają w pierwszej kolejności przed Eucharystią czy modlitwą! Wspólnota ducha prowadzi bardzo naturalnie do wspólnoty materialnej. Każda zdrowa wspólnota Kościoła zakłada sobie za pierwszorzędny cel czynienie dobra na zewnątrz oraz wewnątrz wspólnoty.

Jest w nas wiele niedowiarstwa, u źródeł którego jest brak ufności w człowieka. Zachwiane zaufanie jest bardzo trudno odbudować. Niedowierzanie Tomasza nie rodzi się z braku ufności – on przeciera oczy ze zdumienia. Wiele wydarzeń wymyka się naszemu rozumowi. Uczniowie czekali biernie na cud – widzieli i wiedzieli, że ich Mistrz umarł. Zawalił się cały ich plan, czuli się bezradni. Tomasz nie znosi stanu bierności. Jest jedynym, który wychodzi z wieczernika. Niedowiarstwo i niedowierzanie nie są tym samym. Niedowiarek ma zawsze jakieś „ale”. Tomasz zaś poszukuje znaków, argumentów. Poszukiwania wydobywają z człowieka ukryte pokłady energii, siły, dobra. Ileż pytań rodzi się codziennie w naszych sercach? Szukajmy odpowiedzi w postawie otwartości. Rzeczywistość i tak nas zaskakuje. Niech niewierny Tomasz będzie patronem naszego poszukiwania.

Obraz Miłosierdzia Bożego. Św. s. Faustyna Kowalska – historia życia niezwykłej świętej. Czym jest miłosierdzie? Święto Miłosierdzia świętem, którego pragnął Jezus Chrystus. Łaski Święta Miłosierdzia. Zachęta do korzystania z obfitości Bożego Miłosierdzia. Pomoce: Obraz „Jezu ufam Tobie"

Św. Piotr głosi zmartwychwstanie Chrystusa. Dzień Zmartwychwstania radością całego Kościoła. Świadkowie Zmartwychwstałego Pana w czasach apostolskich i w późniejszych wiekach życia Kościoła. Zmartwychwstanie Chrystusa największym wydarzeniem w historii zbawienia. Zostań z nami, Jezu ukrzyżowany i zmartwychwstały. Codzienność chrześcijanina spotkaniem ze zmartwychwstałym Jezusem.

Przeżywamy radość płynącą ze świat Wielkiej Nocy. Dzisiaj drugi dzień naszego świętowania. Liturgia słowa zaprasza nas do Jerozolimy. Tam nasz Pan umarł i powrócił do życia. Tam również Piotr pełen łaski głosi Ewangelię. Zatrzymajmy się dzisiaj nad trzema postawami wypływającymi z faktu zmartwychwstania Jezusa. Reprezentują je poszczególne grupy ludzi o których słyszeliśmy w dzisiejszych czytaniach. Kobiety – przynoszą najbliższym osobom Jezusa cudowną nowinę. Biegną do swoich, by usłyszeli o powstaniu Jezusa do życia. Stąd płynie nauka dla nas, że prawda najpierw ma być głoszona pośród swoich. Oni zaś zaniosą ją innym. Żołnierze – za pieniądze są w stanie kłamać i bronić swej niewinności. Co powodowało takim zachowaniem żołnierzy do końca nie wiemy, ale widzimy tutaj moc pieniądza. Kościół – głosi Jezusa całemu ówczesnemu światu zgromadzonemu na świętach w Jerozolimie. Trwanie we wspólnocie daje poczucie niezwykłej mocy i siły. Wspólnota rodzinna, grupa przyjaciół dają nam potrzebne bezpieczeństwo i pozwalają na rozwijanie prawdy. Kościół zaś poprzez trwanie we wspólnocie z Bogiem i między sobą wspiera w dążeniu do prawdy.