Dzieci często biorą przykład z dorosłych, kiedy ci narzekają na różne niedogodności i nie dostrzegają dobroci Bożej. Dopiero konfrontacja z ludzkim nieszczęściem odmienia pogląd na to, co się posiada, powoduje, że zaczyna się to doceniać. Tak jest w przypadku wzroku. Spotkanie człowieka ociemniałego pobudza do wdzięczności Bogu za dar widzenia. Pomoce: wspólna modlitwa przed homilią; najprościej byłoby, gdyby dzieci powtarzały za kapłanem: „Panie Boże, pomagaj mi uważnie słuchać dzisiejszego opowiadania o Jezusie. Pomagaj mi dziękować za moje oczy, którymi mogę widzieć piękny świat i wszystko, co na nim stworzyłeś”.

Pan mówi: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. Post otwiera nam bramę nieba. Kto przychodzi do Chrystusa, otrzymuje pomoc i łaskę. Szczęśliwy człowiek, który ufa Bogu. Wyznanie grzechów jest sposobnością do wylania się Bożego miłosierdzia.

Niedzielna Eucharystia jest przyjściem do źródła. Można z niego zaczerpnąć wody życia. Dziś mam orzeźwić Boga, ugasić Jego pragnienie. Dotyka nas bezradność, nie rozumiemy i wkradają się wątpliwości. Jak ja, grzesznik, mam dać pić Bogu? Powodem takiego podejścia jest płytkość naszego życia. Na płyciźnie nie zakosztujemy mocy, piękna i wspaniałości głębi. Pomagając jednemu z braci wypływam na głębię oceanu miłości. Wypłynąć na głębię to uznać i wyznać grzech, oraz zerwać z grzechem. W Eucharystii kontemplujemy Ciało i Krew Pana naszego. Kolejny krok to wychwalanie Boga w Duchu i prawdzie. Wtedy powieje mocą Ducha Świętego. Odchodzimy odmienieni. Lęk znika, a pojawia się pragnienie i odwaga głoszenia prawdy. Moc głoszenia płynie z Ducha Świętego. Na Eucharystii słuchamy, widzimy i dotykamy Pana Jezusa. Kogo przyjmujemy, tego zaniesiemy do naszych domów i wspólnot.

Dawniej studnie były miejscem spotkań. Postęp cywilizacyjny zastąpił studnię kranem, dlatego rzadko spotykamy się przy studniach. Można tego jednak ciągle doświadczyć tam, gdzie pobiera się wodę ze źródeł, np. w górach. Bóg ukazał swoją moc, dając Izraelitom wodę ze skały. Ten biblijny obraz jest zapowiedzią wody chrztu świętego – chrzest jest bowiem najważniejszym spotkaniem z Bogiem. Spotkanie Jezusa z Samarytanką odbyło się przy studni Jakuba. Pan udzielił jej daru wiary, a ona uwierzyła w Niego jako Mesjasza i rozniosła tę wieść swoim ziomkom. W trakcie homilii gromadzimy dzieci przy chrzcielnicy, aby łatwiej zrozumiały ewangeliczne przesłanie dotyczące wody chrzcielnej. Rodzicom przypominamy o obowiązku głoszenia katechezy dotyczącej chrztu. Pomoce: chrzcielnica; rysunek studni (dla każdego dziecka).

Jak niegdyś Abrama (Abrahama), tak dziś Bóg zaprasza nas wszystkich do wędrówki do Jego królestwa. Jedni na to zaproszenie odpowiedzieli, inni nie. Idąc w góry, bierzemy potrzebne rzeczy – tu przynosimy nasze życie. Msza św. to spotkanie z Bogiem na Górze Przemienienia. Po śmierci także wejdziemy na Górę Przemienienia. Odzwierciedla to wizja Sądu przedstawiona przez św. Faustynę. Zanim staniemy przed Bogiem, musimy przejść przez Górę Oliwną i Golgotę. Okres Wielkiego Postu to pobyt w Ogrójcu. Jaka jest nasza postawa? Czy naśladujemy śpiących uczniów? Zdradzieckiego Judasza? Czy też czuwamy z Chrystusem?

Wielki Post to czas odnowy ducha, pokuty za grzechy. Abyśmy nie stracili czasu, który daje nam Bóg, podejmujemy konkretne działania o charakterze modlitewnym i charytatywnym. Pierwszą podpowiedź daje nam Mojżesz. On mówi do każdego z nas: wyjdź. Wyjdź ze wszystkiego co sprzeniewierza się Prawu Bożemu. Odrzuć od siebie grzech, porzuć złe przyzwyczajenia i złe skłonności, które są barierą pomiędzy żywym Bogiem a człowiekiem. Drugą podpowiedź daje nam Eliasz. Człowiek wiary mocnej i niezachwianej. On mówi: weź udział. Zaprasza nas do słuchania słowa Bożego i rozważania go. Zaprasza nas do uczestniczenia w nabożeństwach pasyjnych: gorzkich żali czy drogi krzyżowej. Spotkanie z Bogiem w Jego cierpieniu i śmierci otwiera przed nami tajemnice Bożej miłości do człowieka. Trzecią podpowiedź daje Chrystus. Wybiera i zaprasza, by pójść za Nim na Górę Przemienienia, a potem dawać świadectwo spotkania Boga i dzielić się żywą wiarą z tymi, którzy się w niej zachwiali bądź ją utracili. Każdy człowiek ma rozum i wolną wolę. Pan zaprasza każdego z nas, i tylko od człowieka zależy, czy odpowie na to zaproszenie.

Przemienienie Jezusa na górze Tabor jest niezwykłą katechezą. Przypomina, że Jezus-człowiek jest jednocześnie Jezusem-Synem Bożym. Z jednej strony Jezus pozostaje świadomy wszystkich ludzkich kłopotów i cierpień, z drugiej pragnie uczestniczyć w naszym życiu jak wszechmogący Bóg i miłujący Ojciec. Największą przeszkodą w przyjęciu Jezusa do serca jest sam człowiek; jego obawy, egoizm, indywidualizm. Wpatrując się w uczniów na górze Tabor, uczymy się prosić Jezusa, by był zawsze z nami i by Duch Święty ukazywał nam radość i zaszczyt przebywania z Jezusem na co dzień. Pomoce: - akcesoria turystyczne: niewielki namiot (już rozłożony), śpiwór lub karimata; - warto też zastosować wiszące krzyże i obrazy (można wybrać szczególnie popularne wizerunki: Jezusa Miłosiernego, Matki Bożej Jasnogórskiej, Maryję z Dzieciątkiem itp.).

Wielki Post szczególnym czasem powrotu do Boga. Modlitwa, post, jałmużna – najprzedniejsze dobre uczynki, które są orężem chrześcijanina na drodze nawrócenia. Jezus Chrystus zwycięża trzykrotne kuszenie szatana. Wielki Post pomaga człowiekowi odzyskać przyjaźń Boga, Jego łaskę i życie nadprzyrodzone.