Życie Kościoła jest oczekiwaniem na powtórne przyjście Pana. Konieczna jest czujność, by Zbawiciel zastał nas przygotowanych: teraz – gdy przychodzi do naszych serc w Komunii św. i kiedyś, gdy staniemy przed Nim twarzą w twarz. Przyjdź jak chcesz i kiedy chcesz – św. Faustyna. Postawa zawierzenia. Do szczęścia i do światłości nie można dojść na skróty – św. Jan Paweł II. Ostrzeżenie przed fałszywymi prorokami. Szatan jako uwodziciel, który robi wszystko, aby odwieść człowieka od pokory, ufności i uległości wobec woli Bożej. Trudne wydarzenie osobiste czy dziejowe jest wezwaniem do ufności i nadziei. Z utęsknieniem czekam na przyjście Twoje – modlitwa św. Faustyny.

Po ruinach możemy wnioskować o minionej świetności starożytnych budowli. Wszystko przemija! Nauczmy się tego raz na zawsze. Radujemy się wspaniałymi budowlami ludzkiego ducha i myśli, ale nie pokładamy nadziei w ich trwałości. Z tego, na co patrzymy, kiedyś nie zostanie kamień na kamieniu. Naturalnym środowiskiem człowieka jest dom. Doczesny dom zniszczeje, bo przemijalność jest wpisana w naszą egzystencję. Mówi się wiele o wolności, a jednocześnie wokół tyle zniewolenia. Mówi się o demokracji, a tyle jest manipulacji. Pan Jezus ustanowił wspólnotę wierzących, Kościół. W tym świecie jest miejsce dla chrześcijan, jest miejsce dla Kościoła. Chrześcijanin myśli wedle Bożego zamysłu. Chrześcijanin stawia na Boga i buduje dom na Bogu! Na Nim opiera mury codzienności i czerpie materiał do dokończenia wieży.

Zbliża się koniec roku kościelnego, więc teksty dzisiejszych modlitw i dzisiejszej Ewangelii nawiązują do zapowiedzianego w Biblii końca świata. Jezus zostawia nam nadzieję. Koniec świata musi wprawdzie nastąpić, jednak można odnaleźć drogę ocalenia wśród tych groźnych wydarzeń. Musimy tylko ochronić nasze serca przed grzechem i niegodziwością. Jezus Chrystus, obecny w swoim słowie i w sakramentach, podaje nam rękę. Pomoce: Tekturowy karton lub pojemnik z zamykanym wiekiem. Do środka trzeba wcześniej włożyć kilka banknotów o różnych nominałach (a nawet różnych walut) oraz Biblię. Pudełko posłuży do pobudzenia dziecięcej aktywności i percepcji w trakcie homilii.

Można się sprzeczać w dobry sposób, tzn. w taki, który szanuje innych, który prowadzi do odnalezienia prawdy. W starożytności pojawiło się wiele szkół filozoficznych, których uczniowie spotykali się i prowadzili zażarte dysputy. W synagogach również odbywały się dysputy religijne. Często miały one jednak na celu raczej dyskredytowanie przeciwnika niż poszukiwanie prawdy. Takie podejście do Jezusa mają w dzisiejszej Ewangelii saduceusze – chcą z jednej strony „wybadać” Mistrza, a z drugiej strony obalić jego autorytet. Czy można jednak sprzeczać się z Bogiem? Pytanie, które saduceusze zadają Jezusowi, dotyczy prawa lewiratu, praktykowanego w wielu kulturach zarówno w starożytności, jak i w czasach współczesnych. Saduceuszom nie chodzi o sam problem kobiety i jej siedmiu mężów, ich celem jest ośmieszenie Mistrza z Nazaretu. Dziś nie brakuje takich ludzi, którzy swoją postawą próbują udowodnić Bogu, że się myli w kwestiach świata i jego praw. Ratunkiem dla człowieka jest życie w komunii z Bogiem.

Spór Jezusa z saduceuszami dotyka ważnego tematu, jakim jest wieczność. Saduceusze w nią nie wierzą. Są ugrupowaniem religijnym odrzucającym powstanie z martwych. Postawa saduceuszy prowadzi do pychy. Człowiek, dla którego życie kończy się tutaj na ziemi, pragnie z tego życia korzystać, czerpać pełnymi garściami. Ale jest jeszcze niebezpieczeństwo, że taki człowieka sam siebie postawi w centrum, w miejscu Boga. Wówczas do niego należą decyzje, a system wartości uzależniony jest od ludzkich pragnień. Bohaterska kobieta i jej synowie zadziwiają nas swoją postawą. Mimo młodości, przedkładają wieczność nad doczesność. Nie udało się władcy złamać ich kręgosłupa, odwieść od przekonań religijnych. Wytrwali mimo zadawanej im kaźni i bólu. Myśleli o chwale zmartwychwstania. Dzisiaj również spotykamy saduceuszy. Trzeba się ich wystrzegać, bo inaczej doświadczymy z ich strony ironii i poniżenia.

Rozmowa o tym, czym jest wiara. Poprzez kolejne pytania prowadzimy z dziećmi rozmowę o rzeczach ostatecznych człowieka. Wierzymy w to, że Jezus zmartwychwstał, a czym jest zmartwychwstanie? Ono jest po śmierci, więc czym jest śmierć? Co to jest sąd Boży? Jaką rzeczywistością są niebo, piekło i czyściec? Pomoce: Plakaty z napisami: ŚMIERĆ, ZMARTWYCHWSTANIE, SĄD BOŻY, NIEBO, CZYŚCIEC, PIEKŁO, WIARA.

Bóg jest litościwy, zamyka oczy na ludzkie grzechy, abyśmy się mogli nawrócić. Bóg miłuje wszystkie stworzenia i nikogo nie odrzuca. W sposób widzialny Bóg objawił się w Jezusie Chrystusie. Zacheusz z Jerycha był celnikiem. Z racji wykonywanej pracy gnębił ludzi i kolaborował z Rzymem. Chcąc zobaczyć Jezusa, nie zwracał uwagi na zajmowane stanowisko i reputację, i wspiął się na drzewo. Trudno wyobrazić sobie dziś podobną sytuację, żeby biznesmen czy znany polityk wszedł na drzewo, aby zobaczyć procesję eucharystyczną. Jezus wyraził pragnienie zatrzymania się na odpoczynek w domu szefa celników. Towarzyszący Jezusowi ludzie zgorszyli się, że zamiast do synagogi udał się do domu grzesznika. Prawdziwy uczeń Jezusa wychodzi poza wszelkie konwenanse i zasady. Dla Niego najważniejsza jest wierność Jezusowi i Jego słowu.

Jedno z najpiękniejszych imion Boga brzmi: Miłośnik życia! Bóg jest Życiem i kocha życie realne, prawdziwe i proste. Istnieje wróg życia – jest nim grzech, który zabija. Grzech został pokonany przez śmierć i zmartwychwstanie Syna Bożego. Chrystus przyszedł, aby szukać i zbawić to, co zagubiło się, aby ludzie mieli życie w obfitości. Życie ludzkie jest nieskończonym Bożym darem. Zostało mi podarowane z miłości i dla miłości. Dawca życia upomni się o każdy żywot. Zacheusz odkrywa w końcu dar życia. Odkrycie to daje mu siły do nawrócenia. Nikt nie dał nam prawa do dysponowania życiem, ani swoim, ani bliźniego. Mamy o życie dbać, od poczęcia aż do naturalnej śmierci!