Wielu ludzi dziś narzeka na to jak funkcjonuje Kościół katolicki w Polsce. To mocno uderza przede wszystkim w naszą relację z Bogiem. Nie mamy świadomości, że Kościół to my! Całą odpowiedzialność za kształt Kościoła zrzucamy na księży. Król Cyrus, natchniony przez Boga, wspiera odbudowę świątyni jerozolimskiej. Za odbudowę świątyni nie biorą się wyłącznie kapłani, ale cały lud, każdy, kto czuje się odpowiedzialny za wspólnotę. Jak ja się angażuję w funkcjonowanie parafii? Czy czuję odpowiedzialność za to, jak wygląda życie i to duchowe i to materialne wspólnoty Kościoła, do której należę?

Św. Stanisław Kostka – patron Polski. Działanie wbrew woli rodziców. Tajemnica zagubienia Jezusa. Nie miłować świata. Świat przeniknięty złem. Świadomość błędnych decyzji. Rodzice chcą dobra dla dziecka. Prawdziwe dobro.

Dzisiejsza Ewangelia jest kontynuacją opowieści o synu marnotrawnym, miłosiernym ojcu i miłości, która nie do końca przez wszystkich zostaje zrozumiana. Zobaczmy pewną analogię: ojciec to Jezus, młodszy syn to kobieta, która kiedyś prowadziła nie moralne życie. Starszym synem jest faryzeusz Szymon. Zarówno kobieta jak i faryzeusz zapraszają Jezusa. Ona zaprasza Boga do swego serca, on „tylko” do domu. Źródłem wszelkiego dobra jest Bóg, a człowiek jest tym, który na to dobro może się otworzyć, może je pomnażać, ale nigdy nie jest tego ostatecznym właścicielem.

Jezus ukazuje związek między miłością a przebaczeniem. Jeśli komuś zostają darowane liczne winy, to jego miłość jest znacznie większa. Przykładem może być św. Paweł, który stał się gorliwym Apostołem Narodów. Bóg przebaczał nam już wielokrotnie. Czy jestem wdzięczny za dar przebaczenia? Może bardziej akcentujemy własny wysiłek podejścia do kratek konfesjonału, niż działanie Bożej łaski.

Wspomnienie Matki Bożej Bolesnej jest obchodzone nazajutrz po Święcie Podwyższenia Krzyża Świętego. Rozszerzył je na cały Kościół papież Pius VII w 1814 roku. Najświętsza Maryja Panna wytrwale podążała drogą krzyżową, a potem stała wiernie pod krzyżem Chrystusa, aż do momentu skonania Jezusa. Prawdy te są nierozdzielnie ze sobą powiązane.

Wiara rodzi się ze słuchania. Dzięki słuchaniu możemy poznawać lepiej Pana Boga. Oprócz wiary konieczne jest również używanie rozumu, aby treści przeszyły nie tylko nasze serce i dusze. Jeśli żyjemy wiarą to rozwijamy się całościowo. Setnik, czyli poganin jest wykluczony. Wbrew pozorom Żydzi utrzymywali z nimi dobre relacje. Wiara związana jest zawsze z pokorą. Tylko wtedy dochodzi do istotnych wyznań. Setnik mógł już sam iść, ale nie uważał siebie za godnego, by przyjść do Pana. On wie, że ludzie wykonują jego rozkazy, ale nie ma najmniejszej ochoty rozkazywać Panu Bogu.

W liturgii imię Maryi, Matki Zbawiciela, zaczęto czcić za zgodą Stolicy Apostolskiej w Hiszpanii, w roku 1513. Król Jan III Sobieski zwyciężył Turków pod Wiedniem w 1683 r., wcześniej poleciwszy na polskich sztandarach umieścić imię Maryi. Papież Innocenty XI jako wotum wdzięczności wobec Bogarodzicy ustanawia na 12 września święto ku Jej czci.

Obłuda lub hipokryzja niszczy relacje międzyludzkie i wprowadza zamęt. Mimo, że jest grzechem, mimo, że sprawia ból człowiekowi, to jest obecna w codzienności. Zakłamanie wewnętrze prowadzi do zabicia Boga i wiary w sercu. Przyjaźń jest bardzo cenna. Trudno znaleźć oddanego przyjaciela, z którym będzie można podzielić się swoimi problemami. Dlatego, gdy już taki pojawi się na naszej drodze życia, cenimy go, bo jak mówi przysłowie: „Prawdziwy przyjaciel to skarb”. Aby ustrzec się przed hipokryzją, trzeba uzbroić się w pokorę. Człowiek pokorny zawsze jest sobą. Pokora połączona ze szczerością jest lekarstwem na obłudę i hipokryzję.