Radość jest lepsza od smutku. Dobre smutki są lepsze od złych radości. W pierwszym czytaniu ukazane są reakcje słuchaczy na przepowiadanie św. Pawła o tym, że Jezus jest Mesjaszem. Jeśli uwierzę, że Jezus naprawdę jest ze mną w każdej sytuacji, że pomaga mi obronić w sobie drugiego człowieka, to wcześniej czy później doświadczę, jak mój smutek zostanie przemieniony w radość. Dzisiejsza Ewangelia to zapowiedź męki i zmartwychwstania. Uczniowie Jezusa tego nie zrozumieli. Nie dopuszczali do wiadomości, że Jezus może odejść. Płacz jest potrzebny, bo oczyszcza. Zawodzenie zaś potrzebne jest po to, aby nasz ból nie tylko został wypowiedziany, ale również usłyszany.

Człowiek stworzony na obraz i podobieństwo Boga znajduje w Trójcy Boskich Osób wzór i źródło swojego życia i działania. Chrześcijanin staje się coraz bardziej podobny do Boga, od którego pochodzi, gdy stara się być otwartym na swoich bliźnich – jak Ojciec, Syn i Duch Święty otwarci są na siebie nawzajem.

Fragment Dziejów Apostolskich opowiada o dziele głoszenia Dobrej Nowiny. Paweł i Sylas cierpią prześladowanie, a cudownie uwolnieni wyznają swą wiarę w Jezusa. Wspomnijmy dzisiaj wszystkich cierpiących dla imienia Pana.

Jedynym prawdziwym Pocieszycielem jest Duch Święty. Można jednocześnie wierzyć i pozbawić się Bożej obecności. Fałszywa wiara niesie ze sobą ryzyko wypaczeń i zgorszenia. Prawdziwa wiara to całkowite zawierzenie. Ewangelizację należy zacząć od własnego serca.

Rola patrona. Cytat z Liturgii Godzin. Zagrożenia naszych czasów. Nauczanie i postawa świętych. Pytania do refleksji. Czas rozliczenia.

W naszym dzisiejszym fragmencie Ewangelii znajdujemy kilka sposobów, na jakie Jezus okazuje swoją miłość względem swoich Apostołów. Apostołowie byli najbliższymi przyjaciółmi Jezusa. Powiedział im o Sobie wszystko! Chociaż ze swej strony BYLIŚMY jeszcze wrogami Boga, gdy Chrystus umarł za nas, jednając nas z Ojcem. Jezus nazywa nas „przyjaciółmi” i to jest wspaniała wiadomość. Kiedy Jezus oddaje za nas swoje życie, otrzymujemy życie wieczne. Jesteśmy zbawieni nie tylko na chwilę, ale na zawsze, na dobre! Miłość Jezusa do nas nie zależy od NICZEGO wcześniej z naszej strony. Dokładnie tak samo było z Apostołami!

Apostoł znaczy posłany. Posłanie zakłada radykalną zmianę swojego życia. Punktem wyjścia jest zanurzenie się w Bożej miłości. Apostolstwo realizuje się dopiero we wspólnocie Kościoła. Źródeł wiary należy szukać w apostolstwie. Jedynie wiara wynikająca z nauki apostołów prowadzi do celu, jakim jest zbawienie.

Raduje się serce widząc rzędy owocujących latorośli na stokach południowych. To jedna ze specjalności Ziemi Świętej i do niej odnosi się dziś Pan Jezus. Jesteśmy na ziemi świętej, na której zasadzony został Krzew winny, a my jesteśmy Jego latoroślami. Dla ludzi wierzących Jezus jest prawdziwym krzewem winnym. Ojciec Niebieski Go uprawia. Tak jak dobry ogrodnik zajmuje się swoim ogrodem, tak Bóg zajmuje się swoim ludem. Boimy się cięć, lecz zdajemy sobie sprawę z tego, że jeśli gospodarz nie zadba o sad, którego jest właścicielem, to ten będzie zapuszczony. Jakieś dzikie gałązki zaczną rosnąć i niszczyć wszystkie drzewa.