Jako chrześcijanie powinniśmy iść za Bogiem. To porządkuje naszą drogę, cel i środki. Ustawia nasze życie na właściwe tory. Pójście za Bogiem powoduje, że w naszym życiu panuje zgoda i harmonia. Tylko z Bogiem dojdziemy do celu. Nawet gdybyśmy pomylili ścieżki i źle wybrali to Bóg jest w stanie nam pomóc i wyprowadzić na właściwe tory. Przykład z dzisiejszej Ewangelii uczy nas jak należy i jak nie należy postąpić. Oprócz tego Dobra Nowina ożywia w nas przekonanie, że dla Boga nie ma spraw zamkniętych.

Często człowiek obwinia Boga za cierpienie i choroby. Bóg nie zsyła chorób. Chrystus uzdrawia wszystkich. Jest wsparciem i ucieczką dla cierpiących. =

Historia Abrahama – ojca wiary. Abraham miał już dziewięćdziesiąt dziewięć lat; Sara, jego żona, miała dziewięćdziesiąt lat. Abraham wątpił w to, że Sara może mu jeszcze urodzić syna. Po obietnicy Bóg kazał Abrahamowi czekać 10 lat. Bóg nie zapomniał o obietnicy i jak wiemy – dotrzymał słowa. W życiu chodzi nie tylko o to, żeby wierzyć w Boga, ale wierzyć BOGU.

Pustynia uczyniła z Jana herolda Bożego, który przygotował drogę nadchodzącemu Chrystusowi. Wielka postać, wielki prorok, który zakończył swoje życie męczeńską śmiercią stojąc do końca na straży Bożego prawa. Trzeba raz się zadecydować i pozwolić się poprowadzić Panu na pustynię, aby nauczyć się wsłuchiwać w głos Pana. Potrzeba zastosowania diety duchowej. Jan Chrzciciel jest dla nas patronem postu i umartwienia. Jako człowiek i jako prorok żyjący na pustyni, przywykł do ascezy. Jana znad Jordanu znamy jako Jana Chrzciciela. Modlitwa i sakramenty pomagają nam prostować drogi naszego życia. Prorok Jan wzywa nas do gorliwego korzystania z tych darów. Bogactwo życia Jana i Jego przeznaczenie dla królestwa niebieskiego powinny wzbudzić w nas pragnienie takiego życia i takiego przeznaczenia. Niebo jest dla nas i od nas zależy, czy tam się dostaniemy.

Czy w swoim życiu duchowym staramy się rozeznawać? Ważne, aby widzieć, że najważniejsze są owoce rozeznawania. Jednym z kryteriów jest oczywiście działanie Ducha Świętego – pokój i radość od Niego pochodzą. Od Pana Boga mogą nas oddalać fałszywi prorocy. Oni pragną na słuchaczach wywrzeć pozytywne wrażenie, tylko po to, aby się im spodobać. Czasami mogą przejść i cały świat, tylko po to, aby zyskać jedną ofiarę. Fałszywi prorocy unikają prawdy, bo ona ukazuję ich zachowania w złym świetle. Dlatego nie wszystko, co wydaje się być dobre dla człowieka, takim jest. Trzeba przykładać miarę prawdy. Kiedy będziemy żyli zgodnie z przykazaniami i wiarą, to w naszych sercach zagości pokój i radość. Życie zgodnie z wymogami wiary nie zapewni nam braku kłopotów i zmartwień. Uczmy się rozeznawać w swoim życiu, co jest dobre, a co jest złem, aby być jak najbliżej Jezusa Chrystusa, bo naszym zadaniem jest budowanie relacji miłości między ludźmi oraz z Bogiem.

Mamy tendencję do ułatwiania sobie życia na wielu płaszczyznach. Z natury unikamy trudności. Tymczasem życie musi nas kosztować, aby miało wartość. Trzeba w życiu przejść konkretną drogę – drogę krzyża Jezusowego. My jesteśmy powołani do ŻYCIA.

Czego zabrania ósme przykazanie Boże? Jesteśmy skłonni do widzenia „drzazg” u innych, a nie zauważamy „belek” we własnym oku. Zamiast pochopnego osądzania, potrzebne jest pozytywne spojrzenie na rzeczywistość.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus zaprasza nas do zaufania Panu Bogu i unikania nadmiernych zmartwień o zaspokojenie najważniejszych potrzeb. W nauczaniu Jezusa nie chodzi o całkowitą beztroskę i brak przewidywania, ale o właściwe ustawienie priorytetów. Troska o królestwo Boże oznacza troskę o wieczne życie i zbawienie. Jeśli zabraknie nam tego zatroskania o sprawy Boga na ziemi, to zaczniemy się zanurzać tylko i wyłącznie w sprawy materialne.