Modlitwa „Ojcze nasz” jest chyba najbardziej nadużywaną, a może i nawet lekceważoną modlitwą Kościoła. W średniowieczu modlitwa „Ojcze nasz” była niejako miarą drogi. Kościół modli się nią niemal przy każdej nadarzającej się okazji. To powszechne „zastosowanie” tej modlitwy powoduje, że człowiek zaczyna odmawiać ją bezwiednie, automatycznie i zupełnie nie wchodzi w jej głębię. Jest to niezwykle głęboka modlitwa, którą modlił się Jezus Chrystus, Syn Boży, do swojego ukochanego Ojca. Czy odmawiając tę modlitwę masz w sobie poczucie godności dziecka Bożego? Jezus zwraca uwagę, że w modlitwie najważniejsza jest relacja, a nie słowa! Przyjrzyj się dziś jak wygląda Twoja modlitwa.

Jak wyglądają nasze modlitwy? Na czym najbardziej się skupiamy: na prośbach, dziękczynieniu, uwielbieniu czy przebłaganiu? Dziś tak łatwo nam zapomnieć o duszy, która należy do natury człowieka i wyróżnia go spośród wszystkich zwierząt. Wyrzekając się troski o ducha, wyrzekamy się tego, co w nas wyjątkowe, niepowtarzalne, co nadaje człowiekowi niezwykłą godność. Nie zapominajmy, że troska o naszego ducha powinna nie tyle skupiać się na nas samych, ale powinna prowadzić nas do Boga, do Jezusa Chrystusa, Prawdziwego Człowieka. Celem postu nie jest fizyczne wyniszczenie człowieka, ale uwolnienie się od przesadnego przywiązania do ciała i wartości materialnych.

Pan Jezus wzywając do miłości nieprzyjaciół, odwołuje się do działania, które pochodzi od samego Boga. Krzyż Jezusa stał się symbolem miłości i nauki jak przebaczyć doznane krzywdy od drugiego człowieka. Stajemy się podobni do Boga wtedy, kiedy przebaczamy naszym winowajcom. Miłość jest zupełnie normalną przestrzenią naszego wzrostu duchowego i moralnego, i ma wymiar nadprzyrodzony i ludzki. Jezus poprzez miłość do nieprzyjaciół stawia przed nami jedno z najtrudniejszych zadań, które mamy do wykonania w życiu. Zadaniem każdego chrześcijanina jest dążenie do przywrócenia atmosfery zgody i braterstwa w relacjach z nieprzyjaciółmi. Miłość do nieprzyjaciół jest dla nas jak zdobycie największego szczytu dla alpinistów – nie do zdobycia.

Każda rana zadana nam przez bliźniego, wymaga oczyszczenia. Inaczej człowiek męczy się i walczy sam ze sobą. Nieoczyszczone rany mogą przynieść nam jedynie wielkie szkody duchowe. Oko za oko i ząb za ząb, to Prawo, które jest zawarte w Biblii, miało chronić ludzi przed przestępcami, a także wystraszyć potencjalnych przestępców. Łatwiej je było stosować, kiedy człowiek był ofiarą a nie sprawcą. Brak oporu nie oznacza przyzwolenia na zło. Jako chrześcijanie musimy pamiętać, że jeśli będziemy unikali zła w swoim życiu, to wcale nie oznacza to, że zło zniknie i go nie będzie. Unikanie zła sprawia, że ono się nas nie ima! Będzie zawsze atakowało i tam, gdzie znajdzie słabość, zwielokrotni i siłę, i ilość ataków. Na to nie mamy wpływu. Natomiast, jeśli będziemy w odpowiedniej odległości od zła, to nie może ono nam zrobić krzywdy.

Świat dziś bardzo mocno idzie w kierunku elektryfikacji. Potrzeba nowej technologii, aby zwiększyć wydajność akumulatorów. Maryja „chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu.” Miała bardzo „pojemne” serce. Jakie serce masz Ty? Ile spraw Bożych mieścisz w nim? Maryja nie wszystko rozumiała, ale każde słowo Boga zachowywała w swoim sercu! Nie wyciągała pochopnych wniosków, ale rozeznawała!

Jezus kocha nas po ludzku, ale Jego miłość jest nieskończona, nieograniczona, ponieważ jest to jednocześnie Boska miłość – najczystsza, najświętsza… doskonała! Kiedy doświadczymy tej miłości, chcemy nie tylko dziękować za nią Bogu, ale również staramy się uczyć sami tak kochać. Ci, którzy wykorzystują religię do złych celów, szczególnie nie radzą sobie z właściwym rozumieniem Boga i Jego wersji miłości. Nasze zrozumienie wielkości Boga wykracza daleko poza te prawdy, które każdy jest w stanie samodzielnie sobie wypracować, kierując się właściwym rozumowaniem. Najświętsze Serce Jezusa jest zranione. Na Górze Kalwarii przebito je włócznią. Ta włócznia w jakiś sposób podsumowała (zebrała razem) wszystkie grzechy świata!

Grzech jest oznaką buntu człowieka wobec Boga i jego konsekwencja jest śmierć. Na ziemi grzech niszczy jedność nie tylko z Bogiem ale także z drugim człowiekiem. Fundamentem jedności jest nieustanna otwartość człowieka do przebaczania i postawy prośby o przebaczenie.

Jezus na przykładzie najmniejszej litery i znaku w alfabecie greckim każe nam zwrócić uwagę na to, co małe, często niedostrzegalne. Wiele szczegółów w naszym życiu decyduje o naszej jakości. Bóg dostrzega to, co w nas dobre, choćby najmniejszy okruch. To, co inni w nas przekreślą albo zlekceważą, Bóg obróci w dobro!