W życiu codziennym często spotykamy się z koniecznością dowodzenia czegoś – dzieci dowodzą, że odrobiły lekcje, oddając zeszyty do sprawdzenia; w czasie testów dowodzą, że nauczyły się wymaganego materiału. Dowody są potrzebne, jednak musimy rozdzielać między uczciwym dowodzeniem prawdy a dowodami na próbę, dowodami, których ktoś domaga się, aby nam zaszkodzić, aby nakłonić nas do złego. Takie rozdzielenie jest ważne, szczególnie gdy pokazujemy je dzieciom, gdyż to one za kilka lat spotkają się z silnymi namowami środowiska np. do spróbowania papierosów, alkoholu czy narkotyków. Do homilii przygotowujemy w pudełku (ewentualnie nieprześwitującej torbie lub koszyku) kilka „dowodów”: – dowód osobisty – dowodzi, że jesteśmy pełnoletni; – paragon – dowód zakupu; – świadectwo szkolne – dowód ukończenia kolejnego etapu nauki; – karteczkę potwierdzającą pierwszą spowiedź; – obrazek pierwszokomunijny – dowód przyjęcia Pana Jezusa do swojego serca. Przygotowujemy również rysunek (format A4 lub większy), na którym rysujemy chleb i piszemy dookoła „Nie samym chlebem żyje człowiek”.

Wielki Post – czas odkrywania wymagającej miłości Pana. Jak co roku, gromadzimy się licznie w naszych świątyniach w dniu, który nie jest dniem wolnym od pracy, aby wejść na drogę nawrócenia i przemiany. Przychodzimy z naszych domów, miejsc pracy, szkół i uczelni z bagażem codzienności, aby zrozumieć, że wiara przenika wszystkie sfery naszego życia osobistego i publicznego i staje się dla nas źródłem, z którego możemy czerpać siły, aby nie ustać w drodze. Od niszczącego konsumpcjonizmu do ożywiającej ascezy. Post wyrazem tęsknoty za Bogiem. Jan Chrzciciel – uosobienie postu. Wzywa nas nie tylko w adwencie liturgicznym, ale nieustannie do pracy nad sobą, nawrócenia i przemiany. „Przygotujcie drogę Panu” – to bardzo jasne przesłanie, które stanowi również istotę Wielkiego Postu. To nie post zbawia człowieka, lecz Bóg. Popiół – znak przemijania. Wiara – skała ocalenia.

Żyjemy dzisiaj w świecie paradoksu, jeśli chodzi o „słowo”! Każdy z nas staje się dziś nie tylko odbiorcą słowa, ale równie dobrze jego producentem i to często bardzo fachowym! Wypowiedź jest sprawdzianem człowieka – sprawdzianem nie tylko jego mądrości, elokwencji, ale przede wszystkim testem szczerości i czystości serca! Grzech pierworodny zniszczył w nas pierwotną czystość i niewinność – sprawił również, że nie każde słowo, wypowiadane przez człowieka musi być prawdą i dobrem. Kiedy zawierzamy Słowu Boga, nasze własne słowo staje się dobre, budujące i prawdziwe!

Niewidomymi duchowo są ludzie zaślepieni przez grzech. W sposób szczególny zaślepieni: pychą, nienawiścią, niechęcią, uprzedzeniami, chciwością, nieczystością. Jedynym ratunkiem, aby uwolnić się od duchowej ślepoty jest szczere oddanie się Duchowi Świętemu. Tylko w obliczu Chrystusa możemy zobaczyć swoją prawdziwą twarz, która nie jest tak doskonała jak myśleliśmy. Nie jest to proste – spotkanie z prawdą o nas samych bardzo boli.

Słowa, które wypowiadamy i ich wpływu na życie innych. Kilka lat temu pewna firma przeprowadziła eksperyment, w którym dwie takie same rośliny, w identycznych warunkach były: jedna – komplementowana, druga – obrażana. Rezultaty były widoczne gołym okiem: chwalona roślina podrosła, wyglądała zdrowo. A druga – nękana werbalnie, wyraźnie zaczęła więdnąć. Nasze słowa mają ogromną moc. Jeśli to, co mówimy wpływa na rośliny, tym bardziej będzie oddziaływało na ludzi, których spotykamy w naszym życiu. Przykład Tomasza Edisona. Prośmy dziś Pana Boga, aby skarbce naszych serc były pełne dobra. Pomoce: Zdjęcia roślin z eksperymentu firmy IKEA (zdjęcia można znaleźć między innymi w artykule dostępnym na stronie: www.dobrewiadomosci. net.pl/24459-eksperyment-pokazujacy-jak-naszeemocje-wplywaja-zdrowie-roslin/)

Miłujcie waszych nieprzyjaciół. Sprawiedliwość, a miłość. Nienawiść niszczy. Ewangeliczny policzek. Postawa Chrystusa. Sądzenie innych zamyka miłosierdzie. Tak jak siebie.

Kiedy człowiek patrzy na rzeczywistość nas otaczającą, z naszych ust mogą wyrwać się i takie stwierdzenia, że przypadło nam żyć w czasach bez miłości, w czasach gdzie miłość po błocie chodzi i wszędzie jej plują w twarz. Jest prawdą, że pośród nas kochania jest coraz więcej i chciałoby się powiedzieć, że kochanie obnosi się pośród nas jak uliczny transparent. Nauczycielu powiedz, które z przykazań jest najważniejsze, które z przykazań jest największe? Postawa człowieka wierzącego przypomina krzyż. Jednym ramieniem dotyka Boga, ale drugim musi objąć człowieka. Dlaczego miłość przechodzi kryzys?

Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam bardzo trudne słowa: „Miłujcie waszych nieprzyjaciół”. Chciałbym, abyśmy dzisiaj porozmawiali o przyjaźni. Pan Jezus jest naszym przyjacielem i bardzo nas kocha. Prawdziwy przyjaciel to ten, kto powie prawdę o nas samych, nawet tę, która czasem może na zaboleć. Przyjaciel to ktoś więcej niż kolega czy koleżanka, bo jemu możemy powiedzieć każdą naszą tajemnicę i jesteśmy pewni, że pozostanie to w jego sercu. Prawdziwa przyjaźń zawsze jest otwarta na drugą osobę. W jaki sposób możemy budować przyjaźń z Jezusem? Musimy zabiegać, starać się, troszczyć o wspólne bycie z Bogiem. Wszelkie niepowodzenia, które każdego dnia nam się wydarzają nie są karą, lecz wezwaniem ze strony Boga, który prawdziwie nas kocha, do przebudzenia się. Pomoce Duża kartka papieru z napisem przyjaciel, gdzie będzie można dopisywać przymioty przyjaźni Tekst piosenki: Przyjaciela mam