Nawrócenie i przebaczenie to dwie występujące jednocześnie rzeczywistości. Niemożliwe jest zrozumienie nawrócenia i przebaczenia bez uprzedniego uświadomienia sobie grzechu. W Starym Testamencie nawrócenie oznaczało powrót do wypełniania Prawa. Chrystus nadaje nawróceniu nowy sens. Przebaczenie wymaga zmiany sposobu myślenia. Przebaczenie uwalnia nie tylko winnego ale również poszkodowanego. Prawdziwy sens przebaczenia i nawrócenia możemy dostrzec jedynie w świetle Krzyża.

Modlitwa królowej Estery była oparta na niewzruszonej wierze, że Bóg Izraela nie opuszcza Narodu Wybranego, z którym zawarł przymierze. Bóg jest naszym prawdziwym Ojcem. Dlatego możemy być pewni Jego opieki. Każdego dnia modlimy się do wszechmogącego i miłosiernego Boga, prosząc Go za nas samych i naszych bliskich, w intencjach Kościoła i całego świata.

Na początku Wielkiego Postu słyszymy wezwanie do nawrócenia. To wezwanie Bóg kieruje przez proroka Jonasza do mieszkańców Niniwy. My także jesteśmy wezwani do nawrócenia. Bóg jest pełen miłosierdzia dla tych, którzy u Niego szukają schronienia. Zanim zsyła karę, ostrzega, co może się wydarzyć, gdy nie okaże Mu się posłuszeństwa. Bóg pozostawia nam wolny wybór.

Gdy słyszymy Boże słowo, otwierajmy szeroko nasze serca, by wydały owoc zbawienia. Zbawiciel człowieka i świata całego wskazuje dzisiaj na potrzebę modlitwy, która jest podstawowym obowiązkiem człowieka wierzącego. Modlitwa „Ojcze nasz” to suma całej Ewangelii. Zachęceni przez Jezusa wołajmy często „Ojcze nasz”. Niech słowa te będą nam bliskie nie tylko podczas Wielkiego Postu. Starajmy się o głębokie przeżycie Eucharystii, nazywanej modlitwą modlitw.

Jezus wybiera Szymona Piotra na pierwszego spośród Apostołów. To wydarzenie jak wierzy Kościół dało początek urzędowi papieskiemu. Tytuł „Sługa Sług Bożych” ukazuje prawdziwą rolę papieża wobec Boga, Kościoła i całego świata.

Refleksja nad przemijalnością oraz nad tym, że każda rzecz ma swój czas. Wielki Post jest czasem pogłębionej refleksji i nawrócenia. Jezus wzywa dziś każdego z nas do podążenia za Nim. Kieruje do nas te same słowa, które skierował do Lewiego: „Pójdź za Mną”. Jaka jest droga Jezusa? Zaproszenie do pójścia za Jezusem drogą przykazań.

Słowo Boże zaprasza nas dziś do chwili refleksji nad sensem postu, umartwienia i pozostałych praktyk religijnych. Post cielesny należy połączyć z uczynkami miłości. Nie wystarczy przyznać się do grzeszności. Trzeba starać się grzech pokonać dobrem. Niech towarzyszy nam duch chrześcijańskiej miłości, aby ci, których spotkamy, mogli zobaczyć w nas radosnych uczniów Chrystusa.

W okresie Wielkiego Postu w szczególny sposób rozważamy tajemnicę zbawczej Męki Jezusa. Chcąc zrozumieć cenę i wartość naszego zbawienia, trzeba przeżyć tajemnicę Krzyża Chrystusa i zakosztować łaski płynącej z Krzyża.