Autor Listu do Hebrajczyków (Hbr 10,11–18) napisał w nim o nowym przymierzu, które Bóg wkłada w nasze serca i wypisuje w naszych umysłach. Przyjęcie go prowadzi do tego, że grzechów naszych oraz naszych nieprawości nie będziemy już więcej wspominać. Zbyt łatwo przyzwyczajamy się do grzechów. Można powiedzieć, że one się w nas zakorzeniły. Przypowieść o siewcy jest dla nas wezwaniem – tę misję Jezus powierzył każdemu z nas. Zadaniem siewcy jest siać ziarno. Bóg nie sieje gdzie popadnie. On sieje wszędzie. Nie wyklucza żadnej sfery życia ze swojego działania. Droga, miejsce skaliste, ciernie, ziemia żyzna – oto rzeczywistości naszego tu i teraz.

Wysłanie siedemdziesięciu dwóch parami było podyktowane względami praktycznymi: łatwiej było nauczać, wędrując we dwójkę. Uczniowie byli wysłannikami zapowiadającymi i przygotowującymi uroczyste przyjście Jezusa. Mieli oni, podobnie jak Apostołowie, praktykować absolutne ubóstwo. Mają też być bezwzględnie oddani sprawie głoszenia królestwa Bożego. Uczniowie mają prawo korzystać z dachu nad głową, jedzenia i picia. Nie wolno im jednak wybierać lepszych kwater, przenosząc się z domu bardziej ubogiego to zamożniejszego.

Święty Paweł pochodził z Tarsu. Rodzina jego chlubiła się, pochodzeniem z rodu Beniamina. Chociaż jego ojciec był grekiem Paweł posiadał wykupione obywatelstwo rzymskie. Wpierw, zanim spotkał Chrystusa pod bramami Damaszku, był niezwykle gorliwym Żydem, prześladował wszystkich, którzy zagrażali czystości wiary mojżeszowej. Od momentu spotkania ze zmartwychwstałym Panem wiernie służył Chrystusowi i z niesłychaną gorliwością i poświęceniem pracował jako misjonarz i nauczyciel wielu narodów.

Krewni – zjednoczeni więzami krwi. Prawdziwi krewni Jezusa – zjednoczeni wiarą i miłością. Najświętsza Maryja Panna w zbawczym dziele Chrystusa (nauka Soboru). Maryja jest Matką Zbawiciela w porządku natury i w porządku łaski.

Powołanie nie jest związane jedynie z życiem kapłańskim czy zakonnym. Każdy człowiek powołany jest do życia i miłości. Wielu rozumie powołanie jako z góry zaplanowane działanie. Do właściwego rozeznania powołania konieczne jest wsłuchanie się w głos Boga i w siebie. Bóg powołując człowieka każdego wzywa po imieniu. Znajomość imienia rozszerza się na całościową znajomość człowieka.

Wczorajsza Ewangelia. Jedni „za”, a drudzy „przeciw”. Wielki tłum słuchaczy. Popularność Jezusa. Nasze pragnienia. Misja Jezusa. Chrześcijańskie życzenia.

Źle podjęta przez nas decyzja może być tragedią dla drugiej osoby. Jezus uzdrawia nasze „wyschnięte” życie duchowe spowodowane wyborem grzechu. Wybór zła zawsze prowadzi do osłabienia naszej relacji z Bogiem. Kompromis ze złym duchem jest świadomym wystawianiem Pana Boga na próbę oraz niesie za sobą destrukcyjne działanie. Otrzymaliśmy od Boga rozum i wolną wolę, z których to mamy korzystać w duchu odpowiedzialności za drugiego człowieka i siebie samych.

Kiedy idziemy przez pole i widzimy kłosy zbóż, to aż chce się wyciągnąć rękę, aby poczuć ich delikatne uderzenie o dłoń. Nie sposób nie chwycić palcami jednego kłosu, zerwać, zmiąć i wyłuskać ziaren. Chrześcijaństwo nie jest anty–zmysłowe. Dla chrześcijanina zmysły są również ważne. Jednak chrześcijanin ma nad nimi panować i nie pozwolić, aby stało się odwrotnie. Oprócz zmysłów człowiek posiada także rozum i wolną wolę. Otrzymał też od Boga przykazania, które należy stosować w swoim życiu.