Świadomość tego, czyim jestem dzieckiem, kształtuje człowieka. Nie jesteśmy bezimienni, nie jesteśmy anonimowi, jesteśmy zakorzenieni w konkretnym miejscu i czasie. Dziś Ewangelia przytacza nam historię ojca i dwóch synów. Pierwszy syn odszedł od ojca, zabierając część spadku, która mu się należała. Drugi syn został przy ojcu, ale tak naprawdę nigdy nie był blisko niego. Tylko przy Ojcu chrześcijanin odkrywa w spełni swoją tożsamość.

Świat został stworzony przez Boga dla człowieka. Człowiek jest dzierżawcą w Bożej winnicy. Szatan działa, aby człowieka odciągnąć od Boga. Chrystus uświadamia nam nieuniknioność końca życia. Obietnice związane z pierwszym piątkiem miesiąca. Brak wdzięczności wobec Boga jest wielką ludzką winą.

Chrystus – Sługa. On jest pośród nas jak ten, który służy. Św. Kazimierz – królewicz, który swoją misję realizował jako służbę ubogim.

Okres Wielkiego Postu jest kolejnym zaproszeniem do stoczenia walki ze złym duchem. Post to nie tylko czas na rezygnowanie z przyjemności, ale to przede wszystkim nauka jak wytrwale dążyć do świętości. Stawiać sobie duchowe zadania do wykonania, które pozwolą na jeszcze mocniejsze przylgniecie do Jezusa. Zły duch wciąga człowieka w swoje sidła proponując złudne sposoby radzenia sobie z grzechem. Chrystus jest jedynym wyjściem z każdej, nawet najtrudniejszej życiowej opresji.

Jezus jest bezkompromisowy wobec elity Izraela – faryzeuszy i uczonych w Piśmie, bo skupiali się wyłącznie na przepisach Prawa, a sami często je omijali. Ludzie lubią ułatwiać sobie życie, iść na skróty. Często stawiamy innym wymagania, których sami nie jesteśmy w stanie zrealizować. Trzeba przyjąć nową zasadę życia: Największy z was niech będzie waszym sługą (Mt 23,11).

Nasze opinie o bliźnich często bywają pochopne i niesprawiedliwe. Krytyka grzechu nie jest jednoznaczna z krytyką grzesznika. Grzechem jest poczucie bycia lepszym od innych grzeszników. Bóg oczekuje od nas miłosierdzia, a nie osądzania innych ludzi.

Jezus stawia nam wysokie wymagania, ale jak dobry nauczyciel wskazuje też sposób na ich wypełnienie. Modląc się słowami Modlitwy Pańskiej, prosimy Boga też o to, abyśmy stawali się podobni do Niego – abyśmy umieli wypełniać w naszym życiu przykazanie miłości Boga i bliźniego.

Nawrócenie i przebaczenie to dwie występujące jednocześnie rzeczywistości. Niemożliwe jest zrozumienie nawrócenia i przebaczenia bez uprzedniego uświadomienia sobie grzechu. W Starym Testamencie nawrócenie oznaczało powrót do wypełniania Prawa. Chrystus nadaje nawróceniu nowy sens. Przebaczenie wymaga zmiany sposobu myślenia. Przebaczenie uwalnia nie tylko winnego ale również poszkodowanego. Prawdziwy sens przebaczenia i nawrócenia możemy dostrzec jedynie w świetle Krzyża.