Dla ucznia Chrystusa najważniejsze jest pełnić wolę Boga Ojca. Wzorem jest Jezus. Dlatego też uczeń Jezusa nie spocznie dopóki nie zrobi wszystkiego, co możliwe, aby jego bliźni zostali zbawieni. W jaki sposób trafić do niechrześcijan z Bożą nauką? Jedynym sposobem jest głoszenie Ewangelii i leczenie wszystkich chorób i słabości. Ewangelią jest Syn Boży Każdy z nas ma jakieś słabości i cierpi na różne choroby. Dlatego też każdy z nas potrzebuje uzdrowieńczej mocy płynącej z Ewangelii i Bożego leczenia. Nie wolno nam czekać, ale trzeba iść i głosić Ewangelię. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie.

Dzień wspomnienia św. biskupa Mikołaja jest dla nas motywem do działania na rzecz obdarowania bliźniego tym, co otrzymujemy od Boga: słowem, gestem, czynem, myślą. Według tradycji św. biskup Mikołaj był dobry dla ludzi. Święty działa nadal w ludzkich sercach. Pielęgnujemy jego dobroć i obdarzamy bliźnich (szczególnie dzieci) wszelkimi darami. Pierwszy piątek miesiąca jest okazją do tego, aby podziękować Chrystusowi za dar czystości duszy. Obdarowani łaską sakramentu pokuty i pojednania podzielimy się darem czystego serca. Wznosimy się ponad to, co przyziemne: zostawiamy za sobą wszelkie urazy, zniechęcenia, złości, żale… Pracujmy nad własnym wnętrzem, a nie wnętrzem bliźniego. Już tu, na ziemi, w jakiejś cząstce jednoczymy się z Bogiem. Sprawia to nasze dostojeństwo, nasza godność bycia chrześcijaninem – dar otrzymany na chrzcie. To zobowiązuje. Adwentowa liturgia potęguje tę radość. Dwaj uzdrowieni z dzisiejszej Ewangelii dostąpili nadzwyczajnej łaski – Chrystus przywrócił im wzrok. Stało się to tak prosto, tak zwyczajnie – według ich wiary.

Zaufanie to podstawowa wartość w życiu człowieka. Nawet jeśli ludzie nas zawodzą, Bóg nigdy nas nie zawiedzie.

Pismo Święte jest nośnikiem obietnicy nieśmiertelności od pierwszych kart, mówiących o stworzeniu człowieka, aż po wersety Apokalipsy. Współczesnemu człowiekowi trudno jest zaufać Bożym obietnicom. Nasze umysły są skażone jadem nieufności.

Adwent jest czasem radosnego oczekiwania na paruzję, czyli dzień powtórnego przyjścia Chrystusa na ziemię. Będzie to koniec świata, w którym dziś żyjemy. Słowo Boże odsłania przed nami nową rzeczywistość, którą Bóg przygotował dla wszystkich wierzących. Nie musimy się bać tego, co nastąpi po końcu tego świata, ponieważ wtedy wszystko będzie związane z Jezusem Chrystusem. Po paruzji zapanuje powszechny pokój, zgoda i harmonia. Zło przestanie istnieć, a jedynym prawem będzie wzajemna miłość i dobroć. By oczekiwać bez lęku na powtórne przyjście Chrystusa, potrzebna jest prosta i szczera wiara.

Wiara dla wielu współczesnych ludzi jest tematem tabu. Niestety wielu łapie się w tę pułapkę świata i boi się pokazać swoją religijność wobec innych. Wymówka, aby ukryć problemy z wiarą. Sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia. Uczniowie przyjęli powołanie Jezusa i poszli za Nim. Czy naszą postawą, zachowaniem, decyzjami, tym, co mówimy, dajemy świadectwo o przynależności do wspólnoty dzieci Bożych? Dawać swoją postawą piękne świadectwo wiary i bliskiej relacji z Bogiem.

Jutro pierwsza niedziela Adwentu. Ewangelia przypomina słowa Jezusa: "Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie" (Łk 21,36). Od tego, jak przeżywamy nasze życie, zależy także sposób, w jaki pojawimy się przed Synem Człowieczym. Jezus zapyta, jakie konkretne dobro wyświadczyliśmy głodnym, spragnionym, przybyszom, nagim, chorym i więźniom.

Ewangelia zachęca do właściwego odczytywania znaków czasu. Pomaga nam w tym słowo Boże i Eucharystia, która jest spotkaniem ze zmartwychwstałym Chrystusem. Trwając w jedności z Chrystusem, nie musimy się lękać końca świata. Wprost przeciwnie, możemy się radować, ponieważ wtedy dokona się nasze całkowite zbawienie. Bóg objawia się jako jedyny zwycięzca panujący na końcu czasów. Pełne ustanowienie Jego Królestwa będzie ostatnim aktem historii świata i objawieniem zbawczej potęgi Boga.