Esencja herbaty na stole: jest świeżo parzona i codziennie rozcieńczana. Św. Jan podaje nam esencję Ewangelii: Przykazanie Jego jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał. Wiara w Chrystusa nie oznacza posiadania każdej odpowiedzi i każdej prawdy, ale zgodę na to, by zawładnął nami On, który jest esencją Prawdy.

Filip pełen energii idzie głosić prawdę o Jezusie. Mimo, że w spotkaniu uczestniczył jedynie Filip i Natanael to Jezus mówi, że był tam wraz z nimi. Każdy człowiek pragnie zostać dostrzeżony. Często pragnienie uwagi innych prowadzi do utraty szacunku wobec samego siebie. Jezus widzi człowieka w każdej sytuacji i zna jego pragnienia. Źródłem uwagi Boga jest miłość i szacunek względem człowieka.

Uczniowie Jana zachęceni jego świadectwem idą do Jezusa i otwarcie mówią, że chcą Go poznać. Odpowiedź Jezusa: chodźcie. Jak odpowiadam na zaproszenie Jezusa. Spotkanie Jezusa zmienia życie. Świadectwo Przystanka Jezus.

Koniec roku kalendarzowego sprzyja refleksji nad tym, co minęło; próbujemy ocenić to, co nam się udało i to, co kładzie się cieniem w naszym życiu duchowym. Natomiast początek roku charakteryzuje się ogromnym optymizmem. Homilia winna podpowiedzieć, że całą nadzieję pokładamy w Panu. Cieszymy się z prezentów, lubimy spotkania z najbliższymi, chętnie gawędzimy z przyjaciółmi, odpowiadamy na maile, SMS-y; oglądamy ciekawy film. Coraz więcej ludzi pragnie ciszy, spokoju, wytchnienia. A może trzeba podarować sobie chwilę codziennej medytacji z Bogiem? Pan Bóg wysłał nam jedno Słowo, które stało się ciałem. Jest nim Jezus Chrystus, Mesjasz. Bóg posługiwał się ludźmi: prorokami, królami. Posługuje się także mną.

Czas kończącego się roku przynosił na zmianę obawę i normalność. Staraliśmy się żyć pomimo trudności. Dzisiaj stajemy przed Stwórcą, aby wyrazić Mu wdzięczność za ten czas. Stajemy dzisiaj w postawie wdzięczności za wszystkie dary i łaski, ale także za trudy dnia codziennego. Stosując Dekalog w naszym życiu cieszymy się z łaski Bożej i mamy pewność, że nie pogrążymy siebie w otchłani grzechu oraz, co ważne, nie wyrządzimy szkody bliźniemu. Prosimy Pana dzisiaj o Jego łaskawość nad nami. Modlimy się o ustanie epidemii koronawirusa, o zdrowie dla chorych i siłę dla wszystkich służb.

Często wielkie oczekiwanie przynosi zawód. Miłość do świata i przywiązanie do rzeczy ziemskich przysłania Boga. Bóg pragnie współuczestnictwa w codzienności człowieka. Bóg jest partnerem człowieka w jego planach i oczekiwaniach. Sens i wyjątkowość działań podejmowanych przez człowieka objawia się w relacji z Bogiem.

Nawrócony zapragnął żyć w światłości. My też chcemy żyć w świetle – w Jezusie Chrystusie, który jest „światłem na oświecenie pogan”.

Zastanawiając się nad męczeństwem w Kościele na myśl przychodzi zazwyczaj pierwszy – św. Szczepan, który oddał życie z Jezusa. Był to męczennik bezpośredni. Jedynie św. Mateusz wspomina wydarzenie męczeństwa młodzianków. Król żydowski, Herod Wielki, wydał dekret śmierci na niemowlęta, kiedy dowiedział się od Mędrców, że narodził się oczekiwany przez naród żydowski Mesjasz. Wszystkie dzieci, choć jeszcze nieświadome, oddały życie za Chrystusa. Tradycja Kościoła podkreśla, że otrzymały one chrzest krwi. Dlatego nazywamy je „pierwocinami Kościoła”.