Jezus jest porywczy i gwałtowny. Żydzi uczynili ze świątyni jerozolimskiej targowisko i „giełdę finansową”. A przecież świątynia ma być „domem modlitwy”. Święty Paweł mówi, że my jesteśmy „świątynią Ducha Świętego”. Ile rzeczy „zaśmieca” nasze serce, jak wieloma rzeczami „handlujemy z Bogiem”! Bez zaangażowania, bez oczyszczenia nasze serce nie stanie się świątynią Ducha.

Rzeczy materialne jedynie pozornie gwarantują wyższą jakość życia. Człowiek nie może jednocześnie troszczyć się o rzeczy doczesne i wieczność. Pan Bóg nie wzywa człowieka do odrzucenia tego co materialne. Ważne, by zaspokajanie potrzeb materialnych nie przysłoniło człowiekowi Boga.

Postępek nieuczciwego rządcy jest dla nas nauczką. On starał się o ludzkie względy, oszukiwał pracodawcę. My zaś, jako synowie światła, winniśmy skutecznie poszukiwać dróg dojścia do nieba. Jest bardzo dużo różnic między ludźmi, ale nie można akceptować niesprawiedliwości. Nic dziwnego, że ludzie wciąż walczą o swoje. Wiara w Boga łączy ludzi ze sobą. Katolicy mają tę samą duchową tożsamość. Nie oceniamy skali i siły naszej wiary. Mierzymy ją jedynie za pomocą miłości. To jest tajemnicą każdego z nas, na ile kocha Boga i bliźniego. W przypowieści o nieuczciwym rządcy chodzi o wyciągnięcie odpowiednich wniosków. Rządca wpadł w sidła swojego cwaniactwa. Użył wszelkich sposobów, aby się przypodobać tym, od których potem był zależny. Otrzymaliśmy na nowo szatę łaski; dusza raduje się ze spotkania z Bogiem. Skoro tak, to może warto darować czyjeś przewinienia, przebaczyć złe słowa, więcej modlić się za prześladowców, nieprzyjaciół? Jesteśmy synami światłości i czynimy wszystko, aby Pan darował nam swe królestwo, choć nie zasłużyliśmy na nie.

W XX wieku Kościół przez objawienia św. Faustyny z nową siłą odkrył dobrą nowinę, że Bóg jest miłosierny. Potrzebujemy miłosierdzia Bożego. Wielu ludzi żyje dziś w grzechu, w rozpaczy i ciemności. Wielu ludzi poszukuje prawdziwej miłości, której świat dać nie może. Bóg bogaty w miłosierdzie jest pasterzem, który zostawia 99 owiec i idzie szukać tej jednej zagubionej.

Bycie uczniem Chrystusa oznacza przylgnięcie do Chrystusa całym sercem, duszą i wszystkimi siłami. Bycie chrześcijaninem jest wezwaniem do systematycznej przemiany życia w świetle zasad ewangelicznych. Bądźmy apostołami, którzy ukażą ludziom Jezusa jako jedynego Zbawiciela człowieka i całego świata.

Wszyscy jesteśmy zaproszeni w świat łaski. Obraz uczty często pojawia się na kartach Biblii, by przybliżyć nam tajemnicę Bożej miłości. Bóg wciąż posyła swoje zaproszenie: „Pamiętaj abyś dzień święty święcił”. Nie syci potrzebują pokarmu, lecz głodni. Eucharystia – zapowiedzią uczty zbawionych.

Zgodnie z żydowskim zwyczajem Jezus został zaproszony na świąteczny obiad. Nauczanie, które wygłosił w synagodze miało swoją kontynuację w postaci rozmów przy stole. Jezus bardzo chętnie przyjmuje zaproszenie. Słowa Jezusa sięgają głęboko. On pokazuje, że człowiek stworzony przez Boga, został zaproszony przez Niego na „ucztę życia”, gdzie sam Bóg jest Gospodarzem. Jezus przychodząc na świat, zajął ostatnie miejsce. Podstawą życia każdego chrześcijanina powinno być pokorne uniżanie się. Biada tym, którzy chcą przed Bogiem chwalić się bogactwem, mądrością, swoimi dokonaniami.

Kwas faryzeuszów – religijna hipokryzja. Faryzejskie spojrzenie na cierpiącego człowieka. "Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony" (Łk 14,10).