Szczególna rola miasta świętego – Jerozolimy. Postawa faryzejska obecna jest także w naszych czasach. Zmierzajmy z radością do królestwa niebieskiego. Słuchając Jezusa, jesteśmy wierni swojemu powołaniu.

Musimy dokonywać wyborów – tych najprostszych i tych dotyczących całego życia. Jezus także stał przed trudnym wyborem apostołów, wyjątkowych uczniów, którym powierzy szczególne zadania w Kościele. Jezus udał się na górę i spędził całą noc na modlitwie przed Bogiem. Był posłuszny woli Ojca i wsłuchując się w Jego głos, powołał swoich najbliższych uczniów. Trzeba wsłuchiwać się w wolę Bożą i być jej posłusznym.

Wystarczy odrobina, która trwale wpływa na resztę, aby całe otoczenie niejako „dostosowało się” do owej odrobiny. Poczucie bezsilności człowieka. Jak ja mogę coś zmienić? Jezus Chrystus zaczynem, który przemienia świat. Zostałem posłany przez Boga, aby ogłaszać Boże królestwo, aby zmieniać świat.

U Żydów dzień zaczyna się i kończy o zmierzchu. Ostatnim i najważniejszym dniem tygodnia jest szabat. Siódmego dnia Bóg odpoczął po stworzeniu świata. Główne przepisy dotyczące szabatu były przedmiotem dyskusji zanotowanych w Talmudzie. Zbawiciel celowo dokonał cudownego uleczenia w dzień szabatu, aby pokazać, że prawo musi być ludzkie oblicze.

W szkole Jezusa będzie zawsze miejsce na współczucie i solidarność. W dzisiejszej Ewangelii dochodzi jeszcze wezwanie do przemiany serc. Prorocy nie mieli łatwego losu. Napominanie innych nie jest wdzięcznym zadaniem. Nazywanie grzechów po imieniu spotyka się z niewdzięcznością grzeszników. Módlmy się o wrażliwe serca, które potrafią współczuć z cierpiącymi, a jednocześnie porywać innych do nawrócenia.

Jesteśmy ekspertami w wielu sprawach, ale nie zawsze w sprawach Bożych. Jezus z Nazaretu ubolewa nad nieumiejętnością rozpoznawania znaków czasu. Patrzmy na wszystko, co się dzieje na świecie, w świetle Chrystusowej Ewangelii. Chrześcijanin ma być znakiem dla bliźnich, powinien też umieć odczytywać znaki czasu.

Wspominamy dzisiaj świętego papieża Jana Pawła II. Postać tak bliską sercu Polaków i ludzi na całym świecie. Św. Jan Paweł II – człowiek wiary. Wiara w sercu papieża Polaka dojrzewała i umacniała się w trudnym okresie naszej Ojczyzny. Nadzieja pokładana w Bogu przekładała się na nadzieję w dobro tętniące sercem człowieka. Jakże często dodawał nadziei słowem i modlitwą. Św. Jan Paweł II kochał człowieka. Ta miłość wyrażała się w słowach i czynach.

Pan Jezus zaprasza nas do czuwania – zaprasza nas do życia w stanie łaski uświęcającej, aby być gotowym stanąć z Nim twarzą w twarz w każdej chwili. Bajka o „Parobku, który mógł spać w czasie burzy”. Parobek jest dla nas wzorem do naśladowania.