Szczęśliwi będziemy wtedy, kiedy pozostaniemy wierni Chrystusowi i Jego Ewangelii. „Przypatrzcie się bracia, powołaniu Waszemu! Niewielu tam mędrców według oceny ludzkiej, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych. Jednak w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością i uświęceniem, i odkupieniem”. Nieocenionym największym szczęściem będzie ostateczne spotkanie z Bogiem. Lecz aby tego doświadczyć, nie można trwać bezczynnie, lecz trzeba działać w świecie na służbę Bogu.

W dzisiejszej Ewangelii ktoś z tłumu zwraca się do Jezusa w zaskakujący sposób. Mężczyzna poniekąd rozkazuje Mistrzowi. Człowiek często odnosi się tak do Boga podczas modlitwy. Przedstawia swoje oczekiwania, życzenia, pretensje, nie wykazując przy tym nawet cienia pokory i szacunku. Zamożny człowiek chciał zabezpieczyć swą przyszłość, budując sobie wielkie spichlerze. Podobnie jest i dzisiaj. Wielu gromadzi pieniądze w bankach i opłaca różne ubezpieczenia. Takie myślenie może okazać się złudzeniem. Nawet największy majątek nie potrafi przedłużyć w nieskończoność ludzkiego życia. W naszym codziennym życiu powinniśmy skupić się na tym, co jest najważniejsze. Trzeba gromadzić sobie skarby przed Bogiem.

Jasne i konkretne wskazania. Patron dnia dzisiejszego. Konsekwencje wynikające z postawy człowieka. Przyjąć dosłownie. Wydać plon.

Obłuda rodzi się wtedy, gdy mówimy coś innego, niż myślimy. Obłuda doprowadza do gorzkich rozczarowań. Jezus zapewnia nas, że "nie ma nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani nic tajemnego, co by się nie stało wiadome" (Łk 12,2).

W Bogu jest jednocześnie miłość i sprawiedliwość. Św. Teresa od Jezusa wiernie zachowywała prawo i niosła Boga w świat. Niech w nas będzie sprawiedliwość, ale ożywiona miłością.

Kiedy pomijamy sprawy ważne dla naszego zbawienia, wtedy liczą się dla nas miejsca, które zajmujemy we wspólnocie czy społeczności, kto nas zaprasza, a kto nie, kto nas pozdrawia, a kto nas omija. Rozumiemy, dlaczego Jezus tak bardzo zganił uczonych w Piśmie i faryzeuszy. Z jednej strony troszczyli się oni o zachowywanie nawet najdrobniejszych przepisów Prawa, z drugiej zaś nie przejmowali się tym, że łamią sprawiedliwość i miłość Bożą.

Obłuda religijna to śmiertelne zagrożenie dla życia duchowego. Rytualne obmycie rąk – znak pogardy i wyższości. Świadectwo św. Jana Pawła II – pocałunek ziemi. Bóg sprzeciwia się pysznym, pokornym zaś daje łaskę (Jk 4,6).

Jezus nawiązuje do „znaku Jonasza”. Jonasz bał się wypełnić misji nawrócenia Niniwy. Uciekał od tego zadania. „Znak Jonasza” może oznaczać nawrócenie, wejście na drogę Bożą. Konsekwencją życia bez Boga jest życie poza zbawieniem, brak szczęścia. Bóg walczy o nas, abyśmy mieli udział w Jego zbawieniu. Jak Jonasz był znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak Jezus jest znakiem dla współczesnego Mu pokolenia, ale także dla nas, dla ludzi XXI wieku. Bóg przez proste gesty i znaki wzywa nas do nawrócenia.