Chcielibyśmy nowej ziemi, idealnie dopasowanej do naszych potrzeb i myślimy, że uda się nam to uczynić na własna rękę, bez Pana Boga. Przykład chaosu, jaki wprowadza człowiek w życiu, we właściwy sposób ukazuje film „Bruce (czyt. Brus) Wszechmogący”. Człowiek nie jest w stanie stworzyć idealnego świata. Do tego potrzebuje Boga! Grzech nas w jakiś sposób osłabił, oszpecił, ale tylko Stwórca wie, jak to naprawić, tak jak artysta wie, jak naprawić swoje dzieło, które doświadczyło jakiegoś zniekształcenia, uszczerbku.

Faryzeusz przechwalał się przed Bogiem, że wypełnia Prawo i jest doskonały w swoich religijnych uczynkach. Celnik z pokorą wyznaje swoje grzechy i dlatego zostaje nagrodzony w oczach Chrystusa. W każdym z nas jest coś z postawy faryzeusza. Często praktyki religijne wykonujemy trochę pod przymusem. Codzienną modlitwę traktujemy jako uciążliwy obowiązek, który jest kartą przetargową w negocjacjach z Bogiem. Zbawienie jest darem od Boga. Nasze życie winno być odpowiedzią na ten dar.

Przykazania Boże się nie wykluczają, ale uzupełniają. Bóg powinien być najważniejszy w naszym życiu. Przez praktykowanie miłości Kościół się odnawia. Miłość do Boga i bliźniego największym przykazaniem.

Bóg, stwarzając świat i człowieka, uczynił je dobrymi. Grzech pierworodny pozbawił człowieka podobieństwa do Boga. Bóg wprowadził plan ratunkowy w historię świata. Historia zbawienia nie zakończyła się wraz z przyjściem Jezusa. I dziś każdy z nas uczestniczy w historii zbawienia.

Niewłaściwe rozumienie wolności sprawia, że z pewnym dystansem podchodzimy do przykazań Bożych i kościelnych. Boże przykazania są mądrością i największym darem, jaki posiadał Naród Wybrany. Chrystus przyszedł, aby wypełnić Boże Prawo. Przyjęcie nauki Jezusa otwiera przed człowiekiem rzeczywistość królestwa Bożego.

Siedem oznacza pełnię i odwołuje się do boskiej rzeczywistości. Chrystus liczbę siedem i jej wielokrotność łączy z przebaczeniem. Pełnia przebaczenia wyraża się w autentycznym pragnieniu szczęścia. Każdy człowiek prędzej czy później doświadczy w swoim życiu cierpienia. Przebaczenie rodzi zgodę serca na darowanie winy oprawcy. Poprzez przebaczenie krzywda zostaje definitywnie zakończona. Bardzo często człowiek powinien przebaczyć sam sobie. W procesie przebaczenia człowiek nigdy nie jest pozostawiony sam sobie. Najpełniej przebaczenie objawia się w Jezusie Chrystusie.

We wrześniu 2013 r. na placu św. Piotra papież Franciszek wraz z tysiącami wiernych modlił się o pokój w Syrii i na całym świecie. Informacje o modlących się wspólnotach różnych religii obiegły świat. Syryjski wódz Naaman doświadczył zbawczej interwencji Boga. Bogu nie są potrzebne tysiące talentów srebra. Bóg patrzy na pokorę i wdzięczność ludzkiego serca.

Postawa nawrócenia powinna być w każdym człowieku. Bóg nas kocha i chce przebaczać nam grzechy. W Wielkim Poście powracamy do Boga.