Po czym możemy rozpoznać człowieka żyjącego Ewangelią? Ależ to proste! Po jego duchu. Uzewnętrznia się to w sposobie jego zachowania: jego słowa, spojrzenia, gesty, mimika. Człowiek żyjący duchem Bożym jest opanowany, kulturalny, skory do pomocy, pogodny. Nade wszystko zaś emanuje z niego dobroć – czysta, bez skazy, bez cienia fałszu. Wiele jest fałszywych obrazów miłości. Często ukazywana jest jedynie w aspekcie seksualnym. Oczywiście, Bóg dał nam nie tylko duszę, lecz i ciało; ale miłość widziana jedynie poprzez pryzmat ciała nie jest pełna. Rozpoznajemy siebie i bliźniego także po owocach ducha. Jeśli brakuje miłości (dotyczy to nie tylko małżonków), to nie należy skarżyć się, że jej brak, lecz odnajdywać to święte uczucie w sobie i w bliźnich. Tego brakowało mieszkańcom miast, względem których Chrystus kierował swoje „biada”.

Jezus nie mógł dotrzeć do wszystkich, dlatego powołuje uczniów. Wysłannicy Boży mają iść jak owce pomiędzy wilki. Niepotrzebne będą im bagaże. Naszym obowiązkiem jest serdeczne przyjmowanie głosicieli nauki Chrystusowej.

Dziś Aniołami zainteresował się przemysł rozrywki. Anioły nie są dobrze sprzedającymi się pamiątkami, ale są kimś więcej – najczystszymi duchami, stworzonymi przez Boga do konkretnej misji. Zaniedbaliśmy kontakt z naszym Aniołem Stróżem. Anioł Stróż ma nas chronić, opiekować się nami, jego powołaniem jest być przy nas i pomagać nam w życiu. Anioł Stróż niejednego człowieka jest dziś po prostu bezrobotny. Zapominamy o wdzięczności wobec swojego Anioła Stróża.

Ukazanie, że każdy człowiek ma „swoją Jerozolimę”, która jest symbolem naszego spotkania z Bogiem. Chrystus zmierza do Jerozolimy, gdzie spełni swą misję. Droga życia każdego człowieka prowadzi przez „Jerozolimę”. Patronka dnia jest dla nas przykładem pięknego i świadomego podążania na spotkanie z Bogiem.

W Ewangeliach znajdujemy wiele epizodów, które ukazują apostołów jako ludzi, którzy zmagają się ze swoimi słabościami. Uczniowie posprzeczali się o to, który z nich jest największy. Pragnienie wielkości nie ominęło apostołów. Zazdrość jest kolejną słabością uczniów.

Objawienie chwały na górze i władzy Zbawiciela nad duchami nieczystymi potwierdziło przypuszczenia uczniów co do Jego mesjańskiej misji. Jezus musiał ponownie zaprezentować, na czym naprawdę polega rola Mesjasza. Męka i śmierć na krzyżu doprowadziły Chrystusa Pana do chwalebnego zmartwychwstania. Scalajmy nasze krzyże z Jego krzyżem, byśmy kiedyś wraz z Nim mogli przebywać w królestwie niebieskim.

"A wy za kogo Mnie uważacie?" (Łk 9,20). Na to pytanie odpowiadamy nieustannie. Od danej przez nas odpowiedzi zależy fundament, na którym chcemy oprzeć całe nasze życie. Wiara musi być wyznawana codziennie, wciąż potwierdzana. Módlmy się, abyśmy w każdym momencie naszego życia mogli za św. Piotrem powtórzyć: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego" (Mt 16,16).

Herod zaniepokojony pogłoskami o Chrystusie pragnie Go zobaczyć. Ciekawość to cecha ludzkiej osobowości, której ocena moralna zależy od intencji i celu. Złem jest zaspokajanie ciekawości w celu poniżania innych. Dobrem, gdy jej zaspokojenie służy innym ludziom. Pragnienie zobaczenia Chrystusa ma skutkować dobrem w naszym życiu.