Powołanie, zarówno do bezżeństwa, jak i do życia w małżeństwie, jest darem od Boga. Jezus wyjaśnia dziś sens obu tych powołań. Uczmy się przyjmować nasze powołanie z wdzięcznością, w Bogu szukając źródła wierności. Jezus wyjaśnia problem bezżeństwa. Bezżeństwo ze względów religijnych jest wartością. Zbawiciel broni małżeństwa i sprzeciwia się rozwodom. Zachowujmy zdrową naukę głoszoną przez Chrystusa.

Zostaliśmy zarażeni wirusem samowystarczalności. Chcemy być niezależni od Boga i od ludzi. Potrzebujemy człowieka, a już tym bardziej potrzebujemy Boga. Dla Boga to ja jestem całym światem, to ja jestem tym, którego kocha ponad wszystko, dla którego poświęcił życie swojego jedynego Syna. Czymś niesamowitym jest czuć się zaopiekowanym. Czuć, że ktoś się o mnie troszczy, pragnie mojego szczęścia.

W każdym człowieku jest pragnienie osiągania sukcesów. Każdy chce być zauważony i doceniony. Te wrodzone pragnienia stają się siłą napędową do naszego rozwoju. W królestwie Bożym, do którego jesteśmy powołani, są zupełnie inne kryteria wielkości i ważności. Jezus pokazuje na przykładzie dzieci, że tym, co się naprawdę liczy, jest prostota i zaufanie Bogu jako Ojcu. W naszym codziennym życiu powinniśmy rozpoznawać obecność i działanie Boga. Naszym życiem kieruje Boża Opatrzność. Chcąc ją odkryć, trzeba mieć prostotę i zaufanie małego dziecka.

Jezus, będąc Synem Bożym, nie miał obowiązku płacenia podatku na świątynię. Mimo to, by nie dawać złego przykładu, ponosi opłatę. Za Jego przykładem powinniśmy pamiętać i wypełniać nasze obowiązki względem państwa, Kościoła, drugiego człowieka. Żydzi płacili podatek na świątynię jerozolimską. Wybitny historyk potwierdza istnienie takiego podatku. Jezus z Nazaretu, jako ubogi nie musiał go płacić. Czyni to jednak, solidaryzując się z narodem wybranym. Każdy z nas ma obowiązek regulować słuszne podatki.

Walerian, cesarz, liczył, że Wawrzyniec w zamian za życie odda skarby Kościoła. A on wskazał na biednych i powiedział, że to oni są skarbem Kościoła. Za to został poddany torturom i okrutnej śmierci. Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity (J 12,24). Wielu ludzi przez kompromis ze złem okalecza się duchowo. Życie według zasad Ewangelii jest możliwe i daje człowiekowi szczęście.

Jezus tłumaczy uczniom, że kto chciałby stać się Jego naśladowcą i być Jego uczniem, winien przyjąć krzyż. Krzyż jednoznacznie kojarzy nam się z cierpieniem i dlatego tak trudno go zaakceptować. W obecnych czasach nie ma miejsca na cierpienie. Jezus mówi, że rezygnacja ze swojego życia, życie dla innych, jest początkiem prawdziwego życia, które nigdy się nie skończy.

Wyznanie Piotra spotkało się z pochwałą Zbawiciela. Piotr otrzymuje od Jezusa najwyższą władzę w Kościele. Decyzje Piotra i jego następców będą respektowane w niebie. Św. Dominik wiernie postępował za Zbawicielem świata.

Chrześcijanin wie, że świat potrzebuje Boga. Tylko Pan może ogarnąć nasze ubóstwo, bezsilność i bezradność. Kobieta nie zniechęca się – w Bogu pokłada całą nadzieję. Ubóstwo to wyraz zawierzenia i zaufania, a nie bezczynności. Ubóstwo uczy dobrze wykorzystywać to, co się ma. Wierność powołaniu cieszy serce Pana. Wiara przynosi uzdrowienie.