W pierwszym czytaniu słyszymy błogosławieństwo Boga dla Jakuba w słynnym śnie o drabinie. W Ewangelii słyszymy o uzdrowieniu kobiety od dwunastu lat cierpiącej na krwotok, oraz o wskrzeszeniu córki Jaira. „Błogosławić” od łacińskiego czasownika benedicere, oznacza „dobrze mówić, dobrze życzyć”. Bóg pragnie szczęścia człowieka! Zawsze działa w ten sposób, abyś ty był szczęśliwy. Dlatego wszystko, co spotyka nas w życiu, powinniśmy odczytywać właśnie w takim kontekście.

Opowieść o Ezawie i Jakubie, braciach, którzy walczyli o palmę pierwszeństwa, wydaje się odległa i jednocześnie stale aktualna. Ezaw urodził się kilka sekund wcześniej. Jakub wyszedł z łona matki – jak mówi nam Pismo Święte – trzymając się pięty swojego brata. Ezaw nie dojrzał do pełnienia obowiązków pierworodnego syna. Za miskę ulubionej soczewicy sprzedał swe przywileje pierworództwa. W oczach Bożych nie ma przywilejów, które wynikają z kolejności narodzin czy pochodzenia.

Przychodzimy do kościoła najpierw, by dziękować za dobroć Boga, za łaski, którymi nas obdarza, za wielki piękny świat. W pierwszy piątek miesiąca przychodzimy też, by wynagradzać Sercu Pana Jezusa za wszystkie zniewagi i bluźnierstwa. Dlaczego potrzebujemy prawa Bożego? Celnik – współpracownik – grzesznik. Jezus przyszedł do grzeszników. Zaproszenie do przyjaźni. Czym jest przyjaźń? Na przykładzie celnika Mateusza, który jako grzesznik zostaje powołany do świętości, widzimy wyraźnie, że Bóg miłosierny przychodzi do wszystkich i do każdego – zaprasza nas do relacji osobowej i bardzo osobistej, wzywając po imieniu. Czy jestem przyjacielem Jezusa?

Znaki dokonywane przez Jezusa wywołują zdziwienie i zachwyt ludzi. Nigdy nie widzieli czegoś podobnego. Według uczonych w Piśmie Jezus łamał ustalone przez wielowiekową tradycję prawa i bluźnił przeciw Bogu, przypisując sobie władzę odpuszczania grzechów. Jezus uzdrawia sparaliżowanego człowieka, ale najpierw odpuszcza mu grzechy. Jezus nie utożsamia choroby z grzechem, ale widzi prawdziwą sytuację człowieka, gdyż czyta w jego sercu. Jezus wiedział, że może uczynić sparaliżowanego człowieka naprawdę wolnym, odpuszczając mu grzechy.

Chrystus zaprosił każdego z Apostołów, aby kroczyli Jego drogą. Ich „tak” wiązało się z nadziejami, ale wymagało zmiany życia. Śmierć Chrystusa przynosi całkowite załamanie. Tomasz nie potrafi przyjąć wiadomości o Zmartwychwstaniu. To stawia go poza wspólnotą zebraną w Wieczerniku. Chrystus, przychodząc do uczniów, udowadnia fakt Zmartwychwstania, a tym samym Tomasz powraca do jedności z innymi uczniami i staje się fundamentem Kościoła. Idzie głosić Ewangelię, a jej prawdę podkreśla męczeńską śmiercią.

Trudne doświadczenie może nas wzmocnić albo załamać. Jedni ludzie wychodzą z założenia, że co nas nie zabije, to nas wzmocni! Ale są i tacy, którzy z natury nie potrafią podnieść się z jakiegoś ciosu czy trudnego doświadczenia, których pokonuje przygnębienie czy depresja. Dziś Jezus pokazuje nam jeszcze inny ratunek – wiarę. Uczniowie w czasie burzy na jeziorze bardzo bali się o swoje życie. Nawet nie próbowali walczyć z żywiołem, ale od razu przystąpili do Mistrza i obudzili Go, mówiąc: „Panie, ratuj, giniemy!”. I w twoim życiu Bóg chce tak interweniować! Chce być Panem i pokonywać twoje problemy, chce zmartwychwstawać w tobie. Czy wierzysz w to?

Chrześcijanin jest pielgrzymem, człowiekiem w drodze. Zbawiciel wzywa nas do pójścia za Nim bez ociągania. Chrystus powinien być najważniejszy w naszym życiu.

Chrystus pyta, za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego. Jeśli uznajemy Chrystusa za Mesjasza, to z tej odpowiedzi wynikają określone konsekwencje. Każdy z nas jest Piotrem.