Ile kosztuje świadectwo? Można się o tym przekonać, wyszukując ogłoszenia internetowe: świadectwa szkolne czy inne oferowane są za niewielkie w sumie pieniądze. Tylko… takie świadectwo, kupione za pieniądze, w istocie niewiele jest warte. Wiele znaczy świadectwo, które nie jest kupione, ale kosztuje więcej: wysiłek, systematyczność, a przede wszystkim – prawdę. Moc świadectwa zależy też od tego, kto je wystawia. Im większy jest jego autorytet, im wyższa władza wystawiająca świadectwo – tym bardziej jest ono wiarygodne.

Dziś dokonało się najdziwniejsze wydarzenie w historii świata i w historii ludzkości – człowiek skazał Boga na śmierć. Gdy byliśmy głodni, rozmnożył chleb, a kiedy doświadczaliśmy cierpienia i choroby, przyszedł, aby nas uzdrowić. Jezus odważył się kochać miłością bezwarunkową, do końca, do krzyża. Właśnie miłość i zaufanie do człowieka zaprowadziły Go na krzyż. Odpowiedź człowieka na miłość Chrystusa. Czyż można dostrzec Syna Bożego w skazańcu wiszącym na krzyżu? Brzmi to niemal jak bluźnierstwo. Prawdziwa miłość musi być radykalna, musi być do końca, nie może się cofnąć, nie może istnieć tylko do pewnego momentu. Taka miłość stanowi cenę naszego zbawienia.

Wieczorna Msza Wieczerzy Pańskiej prowadzi nas do Wieczernika i pozwala nam uczestniczyć w Ostatniej Wieczerzy, podczas której Jezus ustanowił sakramenty Eucharystii i kapłaństwa. W czasie każdej Eucharystii Chrystus przychodzi, aby nam służyć. Objawia nam swoją nieskończoną miłość, która nas zbawia. Umierając na krzyżu, Jezus Chrystus objawił pełnię miłości Boga do człowieka. Jego ofiara stała się najdoskonalszą ofiarą przebłagalną za grzechy ludzkości. Eucharystia zawiera niezatarty zapis męki i śmierci Pana. Nie jest tylko przywołaniem tego wydarzenia, lecz jego sakramentalnym uobecnieniem. Jest ofiarą Krzyża, która trwa przez wieki (św. Jan Paweł II).

Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej ks. Janusz Stańczuk Łk 19,28–40; Łk 23,1–49 W skrócie: Dzisiejsze Ewangelie opisują dwa różne momenty życia Jezusa – największej chwały i największego cierpienia. Serce ludzkie bywa zmienne – skrajne uczucia pojawiają się tuż obok siebie. Najbardziej stałym uczuciem jest troska o siebie i swoją wygodę. Przyjaźń między ludźmi zobowiązuje, niezależnie od osobistych korzyści i strat. Większość ludzi odwróciła się od Jezusa, ponieważ nie spełnił ich oczekiwań. Cnota wierności ma wiele wymiarów: wierność ludziom, przysięgom, prawdzie itd. Jednym z bardziej oczywistych przejawów wierności Jezusowi jest przystępowanie do Komunii św. Szybka zmiana poglądów Sukces i upadek Jezusa Dziś (…)

Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej ks. Sylwester Matusiak Iz 50,4–7; Flp 2,6–11; Łk 22,14–23,56 W skrócie: Ostatnie dni i godziny życia Jezusa Chrystusa: Wieczernik, czuwanie w ogrodzie Getsemani, dom arcykapłana, sąd Piłata, wreszcie Golgotę i grób. Całe życie Jezusa jest wyrazistym znakiem nieskończonej i jednocześnie niezrozumiałej dla człowieka miłości Boga do ludzi. Szczególnie wymownymi znakami tej miłości są: Eucharystia, ustanowiona w przeddzień Wielkiego Piątku i Krzyż, który Jezus zaniósł na Golgotę. Krzyż Chrystusa przypomina nam również cierpienie ludzi wszystkich czasów. Krzyż stanowi też najgłębszą odpowiedź Boga na pytanie człowieka o cierpienie. Krzyż jest niejako próbą „usprawiedliwienia Boga” pośród morza cierpienia, jest wyrazem solidarności Boga z cierpiącym człowiekiem. Znak (…)

Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej ks. Zenon Hanas Iz 50,4–7; Flp 2,6–11; Łk 22,14–23,56 W skrócie: Uczniowie nie mogli pojąć tego, co się stało. Przecież dopiero co przyjechali do miasta, do którego zmierzali razem ze swym Mistrzem. Siedząc przy stole w wieczór paschalny, Jezus przyglądał się w ciszy wybranej Dwunastce. Przypominał sobie chwile, kiedy każdego z nich powoływał. Z pewnością nie byli najlepsi i najdoskonalsi… Ale właśnie dlatego ich wybrał. Więcej czasu już nie ma. Przyszła ostatnia godzina, aby się wszystko wypełniło. Czas złożyć całkowitą ofiarę z siebie samego.  Liturgia Niedzieli Palmowej rozpoczyna czas naszej intensywnej refleksji nad ostatnimi dniami ziemskiego życia Jezusa Chrystusa. Znaki nieskończonej miłości Czas wydarzeń zbawczych Przed oczami naszej wyobraźni po raz kolejny przewinął się (…)

V Niedziela Wielkiego Postu ks. Janusz Stańczuk J 8,1–11 W skrócie: Dzisiejsza Ewangelia pokazuje wielką mądrość Jezusa i wielkie miłosierdzie, litość dla grzeszników. W każdej ludzkiej społeczności są ludzie pełniący określone funkcje: pozytywne lub negatywne. Jednym z nieprzyjemnych doświadczeń jest istnienie obok nas ludzi o mentalności skarżypyty. Faryzeusze oskarżyli kobietę przed Chrystusem. Chociaż według prawa mieli rację, to jednak zachowali się niegodnie – jak skarżypyta. Wśród ludzi, także wśród dzieci, zdarzają się nieporozumienia i konflikty. Trzeba uczyć się ich rozwiązywania. W czasie homilii potrzebne będą dwa teksty wiersza o skarżypycie z dzisiejszej homilii i dwa mikrofony do czytania go z podziałem na role. Skarżypyta Nasza klasa Dziś zaczniemy nasze spotkanie nie od Ewangelii, ale od naszej klasy. Chcę bowiem poruszyć z wami pewien problem, może nie (…)

V Niedziela Wielkiego Postu ks. Zenon Hanas Iz 43,16–21; Flp 3,8–14; J 8,1–11 W skrócie: „Po której stronie stoisz, Nauczycielu? Po stronie Prawa czy po stronie przebaczenia?”. To jest dylemat, przed którym uczeni w Piśmie i faryzeusze stawiają Jezusa (por. J 8,1–11). Zdawało się, że to sytuacja bez wyjścia. Jezus musiał albo zaprzeczyć swemu nauczaniu o miłosierdziu Boga, albo przekroczyć Prawo, które zostało jednoznacznie ustanowione przez Mojżesza w imieniu Boga. Ludzie w tłumie przynieśli ze sobą kamienie, aby nimi ciskać w obronie Prawa, które też było Prawem twardym i trwałym. Sam Bóg wyrył to Prawo na kamiennych tablicach. Tłum jest mistrzem w sprawach oskarżenia, potępienia, obwinienia. Im większa liczba potępiających, tym mniejsza odpowiedzialność jednostki. Prawo i miłosierdzie Pułapka zastawiona przez faryzeuszy