Przebaczenie jest odzyskiwaniem utraconej jedności i miłości. Jest ono uwielbieniem Boga i sprzeciwem wobec diabła. Przebaczenie to trudna szkoła miłosierdzia. Udręka innych powraca do nas kamieniem. Zdolność przebaczania jest wyrazem człowieczeństwa. Przebaczenie jest sprawą serca.

Przychodzimy do Boga, by Go poznać i odkryć jako Jedynego, którego potrzebujemy. Zniechęcenie nie ma dostępu do Pana. Reakcją faryzeuszy na otwartość Jezusa wobec wszystkich ludzi jest szemranie przeciwko Niemu. Potem przeciwko bliźniemu, bo jest inny. Bóg przyjmuje do swego serca wszystkich celników i grzeszników i daje im szansę. Bóg zbliża się do nas: całkowicie, bezwarunkowo i bezgranicznie oddaje siebie. Człowiek może naśladować Pana albo wydać się na łup śmierci.

Dzierżawa zakłada zależność między właścicielem a dzierżawcą. Za każdą dzierżawę należy uiścić opłatę. Bohaterowie przypowieści przywłaszczają sobie prawo własności winnicy. Niechęć do uiszczenia zapłaty popycha ich do morderstwa. Relacja z Bogiem opiera się na zasadach dzierżawy. Bóg dając człowiekowi życie oczekuje od niego zapłaty. Człowiek, uciekając przed zapłatą należności, odrzuca nawet posłańców.

Słyszymy o ludziach, którzy przekazują ogromne kwoty na cele charytatywne. Często takie gesty są wpisane w kreowanie wizerunku medialnego danej osoby i nie mają one nic wspólnego z pragnieniem dzielenia się z innymi i niesieniem pomocy. Dobroczynność na pokaz nie ma nic wspólnego ze szczodrością serca. Pieniądze mogą omamić człowieka, pozbawić go wrażliwości na innych. Sam Jezus wielokrotnie przyznawał, że bogatemu trudno jest wejść do Królestwa Bożego. Jezus opowiada historię biednego Łazarza i bezimiennego bogacza. Ukazuje w ten sposób niebezpieczeństwo jakie może rodzić postawa zniewolenia dobrami materialnymi. Wypełnieniem naszych pragnień jest wyłącznie Bóg, który jest nieskończony.

Apostołowie rozmawiają na osobności ze swoim Mistrzem. Chrystus pragnie także z każdym z nas rozmawiać bezpośrednio. Potrzebna jest nam dobra znajomość Pisma Świętego. Zacznijmy widzieć tak, jak widzi Bóg, myśleć tak, jak myśli Bóg i czynić tak, jak Bóg tego pragnie.

Obchodzimy radosną uroczystość św. Józefa. Kościół daje nam Józefa jako wzór w podejmowaniu codziennych trudów życia. Św. Józef uczy nas przyjmowania woli Bożej, delikatności i taktu wobec kobiety, odpowiedzialności mężczyzny za rodzinę, wytrwałości w dążeniu do celu.

Rosyjska legenda o kobiecie i cebuli. Miłosierni miłosierdzia dostąpią. Musimy przyjrzeć się nie tylko temu, jak wygląda nasza relacja z Bogiem, ale też temu, jak traktujemy innych i samych siebie.

Uczniowie wielokrotnie słyszeli te słowa, zaczerpnięte z księgi Kapłańskiej: „Bądźcie świętymi, ponieważ Ja, Pan, Bóg wasz, jestem święty”. Naśladowanie Boga dla Żydów było sprawą fundamentalną, wszelkie przepisy prawa mieli odczytywać w kluczu – jest to lud, który ma Boga jako swego Nauczyciela i stara się Go naśladować. Bóg każe świecić słońcu i daje deszcz wszystkim ludziom, nie czyni różnicy, kocha każdego i czeka aż człowiek przybliży się do Niego. Ludzie natomiast postępują zupełnie inaczej. Nieustannie dokonują podziałów, na tych którzy są przyjaciółmi i tych, którzy są dla nich wrogami.