Człowiek często sięga po różne zamienniki wiary. Wszystkie te zamienniki są ludzkim tworem i nie mają w sobie nic nadprzyrodzonego. Przez ludzkie bożki człowiek stopniowo wypiera Boga ze swojego życia. Wiara podlega nieustannemu rozwojowi. Wzrost wiary wymaga zaangażowania. Zachęta do ciągłego wołania o przymnażanie wiary.
„To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”. Nie da się nie zauważyć lęku, który przeniknął świadków Przemienienia. Jakże niezwykła jest Boża pedagogia – Bóg nie komentuje całkowicie nietrafionych słów Piotra i bezpośrednio mówi, co ten ma uczynić. Propozycja Piotra wiąże się z pewnym ryzykiem, z ryzykiem nadmiernego aktywizmu. Bóg mówi nam dziś wyraźnie, co jest naszym zadaniem.
22 lutego to dzień, w którym wyrażamy wdzięczność Panu Bogu za misję powierzoną Apostołowi Piotrowi i jego następcom. Obchodzimy święto Katedry św. Piotra. W tym święcie czcimy władzę, jaką Chrystus powierzył Apostołowi Piotrowi. Dzisiejsze święto to dla nas doskonała okazja, aby pokazać swoją solidarność z papieżem.
Jezus zdawał sobie sprawę z tego, że Jego mowa jest trudna. Nie łatwo ją było przyjąć. Dlatego często padały pytania i prośby o wyjaśnienia nauki Jezusa. Pytanie Jezusa wywołało w uczniach ciekawość. Piotr pod wpływem Ducha Świętego odparł, że Jezus jest Mesjaszem. Jezus potwierdził te słowa. To wywołało u Żydów poruszenie. Przecież czekali od wieków na Mesjasza. Ale wyobrażali sobie Go inaczej. Czy wierzymy w to, że Jezus jest Bogiem? Czy wierzymy, że jest Mesjaszem? Czy wierzymy, że nas zbawił?
Noe podejmuje wielokrotne próby opuszczenia arki. Ponowne zasiedlenie ziemi zaczyna się od złożenia ofiary Bogu i wejściu z Nim w dialog. Bóg składa człowiekowi obietnicę wierności. Normowanie się świata po potopie odzwierciedla powołanie do życia. Rzeczywistość po potopie nie jest lepsza ale uwypukla Boże miłosierdzie względem stworzenia. Szczytem Bożej obietnicy jest posłanie swojego Syna. Każdy człowiek swój potop przeżywa w chwili chrztu. Proces oczyszczenia nadal trwa i zakończy się Sądem Ostatecznym.
Znaczenie kwasu. Tolerancja – współczesny kwas. Różne grzeszne postawy: homoseksualizm, grzech sodomski i gomorski. Ostrzeżenie.
Jezus mówi faryzeuszom, że nie zostanie im dany żaden znak. Jednak w rzeczywistości ukazał im wiele znaków, ale oni nie mogli ich zobaczyć, ponieważ mieli zamknięte serca. Każdego dnia Bóg daje nam niezliczone znaki swojej miłości. Lecz my musimy umieć dostrzec te znaki – wiedzieć, że nie są to zbiegi okoliczności czy przysłowiowy łut szczęścia, lecz dowody Bożej obecności w naszym życiu. Jezus daje nam znaki na miarę naszych serc. Wyłącznie otwarte serce potrafi dostrzec znaki Boga. Prośmy więc, aby Pan nas uzdrawiał i uzdalniał do dostrzegania Jego obecności w naszym życiu.
Dzisiejszy cud nakarmienia rzesz osób chodzących za Jezusem dokonuje się w krainie zwanej później Dekapolem. To niezwykłe miejsce, wiemy bowiem, że w większości było zamieszkałe przez pogan. Jezus celowo przychodzi do tych, którzy potrzebują uleczenia serca. W opisie tego wydarzenia czytamy, że Jezus „odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali”. Słowa te przenoszą nas do Wieczernika, dokładnie to samo Jezus uczyni podczas ustanowienia Eucharystii, która ma być uniwersalna, dla każdego.