XXII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Pwt 4,1–2.6–8; Jk 1,17–18.21b–22.27; Mk 7,1–8.14–15.21–23 W skrócie: Dziś zapanowała moda na demokrację, pluralizm i wolność i dlatego nikt nie lubi i nie chce słuchać o przykazaniach. Często powtarza się opinię, że chrześc?aństwo jest religią przykazań, które ograniczają wolność człowieka, a Boga przedstawia się jako tyrana i despotę, który z zazdrości zabrania człowiekowi tego, co mogłoby go uszczęśliwić. Mojżesz w imieniu Boga wzywa Izraelitów do przestrzegania praw i nakazów. Bóg daje prawa, których przestrzeganie staje się gwarancją życia i dojścia do Ziemi Obiecanej. Doświadczenie Boga wyzwalającego, opiekującego się Narodem Wybranym, pozwalało przyjąć przykazania nie jako coś, co ograniczało wolność, ale raczej jako gwarancję życia i bezpieczeństwa. Jezus zarzucał faryzeuszom i uczonym w Piśmie, że wymyślili ogromną ilość przepisów i praw, które często były ważniejsze od (…)

Środa XXI Tygodnia zwykłego Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej ks. Mariusz Słonina Prz 8,22–35 lub Iz 2,2–5; Ga 4,4–7; J 2,1–11 W skrócie: Maryja prowadzi do Jezusa. Przed Jej wizerunkiem stajemy każdego wieczoru, by w apelu zapewniać o naszej niezachwianej i niezmąconej miłości. Jestem Maryjo, pamiętam i czuwam. Jestem. To imię, które Bóg objawił u stóp góry Horeb, by wskazać ludzkości, że Jego miłość do człowieka wyrażona jest w trwaniu: Bóg jest. Pamiętam. To postawa mająca na celu noszenie w sobie obrazu Chrystusa. Jest on wyryty w naszym sercu od momentu chrztu. Czuwam, by zło nie zniekształciło, nie zatraciło mojego zbawienia. Jako chrześcijanin pracuję, by nie zginąć, nie dać zatruć sobie duszy i ducha. Czuwam nad sobą, by być człowiekiem miłosierdzia. Chluba naszego narodu

XXI Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk J 6,54.60–69 W skrócie: Przez kilka ostatnich tygodni uczniowie Jezusa wraz z wieloma innymi ludźmi słuchali bardzo trudnej nauki: o chlebie, który zstąpił z nieba i o tym, że tym chlebem będzie Ciało Jezusa, które w dodatku należy spożywać. Nikt nie zrozumiał tej tajemnicy, a niektórzy wręcz wzruszyli ramionami w geście protestu czy zdziwienia. Czasem, kiedy przypominamy sobie szkolne lata, wracamy myślami do niektórych lekcji, nauczycieli. Co robimy, kiedy jakiś przedmiot nie podoba nam się, nie rozumiemy go i nie chcemy się uczyć? Wielu ludzi jak gdyby wychodzi ze szkoły Chrystusa i nie chce brać udziału w „ćwiczeniach”, które nam zalecił, a więc w modlitwie, w lekturze Biblii, a nawet w przyjmowaniu sakramentów. Wytrwałość w szkole Chrystusa

XXI Niedziela zwykła ks. Jan Augustynowicz Joz 24,1–2a.15–17.18b; Ef 5,21–32; J 6,54.60–69 W skrócie: Kryzysy w wierze przeżywamy wszyscy, zwłaszcza ludzie młodzi. Kto jest temu winien? Dorośli, którzy słabo dbali o życie relig?ne swoich dzieci, a może my sami? W pokonywaniu kryzysów w wierze wielkie znaczenie odgrywa nasz udział w niedzielnej i świątecznej Eucharystii. Wybór Chrystusa jako Pana i Zbawiciela jest nie tylko naszym relig?nym obowiązkiem, ale i zobowiązaniem. Wolność jest wielkim darem otrzymanym od Stwórcy. Bywają chwile, kiedy wstydzimy się przyznać do Jezusa Chrystusa. Miejmy wielki szacunek dla wszystkich, którzy zawsze stoją przy naszym Panu. Spożywanie Najświętszej Eucharystii da nam wszystkim życie wieczne obiecane na chrzcie świętym. Pan ma słowa życia wiecznego Wiara i wolność

XXI Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Joz 24,1–2a.15–17.18b; Ef 5,21–32; J 6,54.60–69 W skrócie: Jezus wielokrotnie spotykał się z niezrozumieniem, odrzuceniem, a nawet otwartą krytyką. Tym razem sprzeciw i protesty wywołuje Jezusowe nauczanie o spożywaniu Go jako Chleba i Krwi. Słuchacze wyrażają swój sprzeciw, wielu po prostu odchodzi od Jezusa. Zakończeniem bardzo długiej mowy eucharystycznej, poprzedzonej cudownym nakarmieniem pięciu tysięcy ludzi, jest rozczarowanie. Wydaje się, że jedynie Piotr jakby trochę starał się je załagodzić: Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego! (J 6,68). Słowa Piotra są jego pierwszym wyznaniem wiary. Piotr występuje jako rzecznik grupy Dwunastu, w ich imieniu wyraża gotowość pozostania przy Jezusie i towarzyszenia Mu w dalszej drodze. Słowa o Ciele i Krwi Nawet Jezus miał przeciwników

XX Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk J 6,51–58 W skrócie: Dzisiejsza Ewangelia jest kontynuacją tej sprzed tygodnia. Jezus nadal mówi o „chlebie, który zstąpił z nieba i daje życie światu”. Słuchaczom Jezusa bardzo trudno jest zrozumieć Jego myśli. Czasem mówi o chlebie, czasem mówi, że musimy spożywać Jego ciało. Komunia Święta – mały, biały kawałek konsekrowanego chleba – ma wielką wartość: otwiera człowiekowi drogę do nieba, a Chrystus płaci za to własnym życiem. Historia zna wiele przypadków, kiedy rodzice oddawali za dzieci nawet własne życie, byleby tylko je uratować, ocalić. Pan Bóg darował nam swojego Syna, darował nam Jego śmierć i darował nam chleb, dzięki któremu możemy żyć wiecznie. Bóg nas zaprasza, abyśmy jak najczęściej przystępowali do Jego stołu. Najdroższy skarb

XX Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Prz 9,1–6; Ef 5,15–20; J 6,51–58 W skrócie: Słowo Boże dzisiejszej niedzieli ukazuje nam najgłębsze znaczenie Eucharystii. Jezus ukazuje Eucharystię jako ucztę, podczas której wierni spożywają pokarm, którym jest Jego Ciało i Krew. Przyjmowanie tego pokarmu daje życie wieczne. Wydarzenie z Wieczernika powtarza się w czasie każdej Mszy św. sprawowanej we wszystkich kościołach świata. Eucharystia została ustanowiona podczas uczty i jako uczta. Kulminacyjnym momentem każdej Eucharystii jest spożywanie posiłku, czyli przyjmowanie Komunii św. Prawdziwy pokarm Pytanie o priorytety Wakacyjna niedziela. Piękna pogoda, która kusi, aby wybrać się gdzieś nad wodę i korzystać z dobrodziejstw słońca. Wielu przyjaciół i znajomych w taki (…)

XX Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas Prz 9,1–6; Ef 5,15–20; J 6,51–58 W skrócie: Jezus stara się wyjaśnić ówczesnym i dzisiejszym słuchaczom tajemnicę stwierdzenia, że On jest Chlebem żywym. Jezusowe nauczanie o spożywaniu Chleba żywego ma charakter zaproszenia skierowanego do wszystkich. W eucharystycznej przemowie Jezusa najważniejsze jest zaproszenie do spożywania Chleba żywego, a jednocześnie domaganie się wiary, by uznać w tym Chlebie realne ciało Chrystusa. Co się stanie z tymi, którzy nie będą spożywali Chleba Życia? Podobne pytania niepokoją tych, którzy są w bliskiej relacji z Chrystusem i żywią się Jego Ciałem, ale widzą ludzi, którzy obojętnie przechodzą obok Jezusowego zaproszenia. Chleb żywy Jezus i tajemnica chleba Szósty rozdział Ewangelii św. Jana nosi tytuł „Chleb (…)