XXXI Niedziela zwykła Uroczystość Wszystkich Świętych ks. Dariusz Kwiatkowski Ap 7,2–4.9–14; 1 J 3,1–3; Mt 5,1–12aW skrócie: Liturgia uroczystości Wszystkich Świętych pozwala nam oglądać niebo, w którym pośród wielkiego tłumu możemy odnaleźć naszych bliskich. Celem naszej ziemskiej wędrówki jest niebo, a drogą są Chrystusowe błogosławieństwa. Droga błogosławieństw realizowana podczas ziemskiego życia wypełni się w niebie. Tam odziedziczą pełnię obiecanej nagrody ci, którzy tą drogą wędrowali przez życie. Jezus zapewnia, że królestwo niebieskie jest zarezerwowane dla ubogich, cichych, tych, którzy się smucą i tych, którzy łakną sprawiedliwości. Prawdziwe szczęście Wspominanie bliskich Bardzo bogata w treści i przeżycia jest dzisiejsza uroczystość Wszystkich (…)

XXX Niedziela zwykła Uroczystość Rocznicy Poświęcenia Kościoła Własnego ks. Janusz Stańczuk Mt 16,13–19 W skrócie: Wyraz: „kościół” ma dwa znaczenia: jako budynek i jako wspólnota wierzących. Dziś zajmujemy się bardziej tym pierwszym znaczeniem. Ludzie często wręczają sobie jakieś prezenty. Prezenty robimy z okazji rocznic: urodzin, ślubu. Przy okazji różnych rocznic, przypominamy sobie, jak ważne było dla nas tamto wydarzenie. Rocznice obchodzą nie tylko ludzie, ale także instytucje czy ważniejsze budowle. Taką rocznicę ma również każda świątynia. Każdy nowy kościół, już wybudowany, jest uroczyście ofiarowywany Panu Bogu. Tutaj Pan Bóg udziela nam sakramentów, jest obecny między nami i w nas. Dziękujemy Panu Bogu i prosimy – jak król Salomon – aby Bóg zawsze mieszkał pośród swego ludu. Można przygotować słodycze (…)

XXX Niedziela zwykła ks. Szymon Jr 31,7–9; Hbr 5,1–6; Mk 10,46–52 W skrócie: Wzrok jest wielką wartością, darem od Pana Boga. Bardzo trudno jest żyć, kiedy ktoś jest ślepy. W czasach Pana Jezusa wielu ludzi traciło wzrok. Nie było takich lekarstw jak dziś. Dlatego Bartymeusz prosi Jezusa o cud. W naszym życiu duchowym posługujemy się modlitwą, słowem Bożym i sakramentami, abyśmy widzieli więcej. Pomoce okulary; szkła kontaktowe;

XXX niedziela zwykła ks. Mirosław Cichoń Jr 31,7–9; Hbr 5,1–6; Mk 10,46–52 W skrócie: Kapłan nosi w sobie problemy tych czasów, w których wzrasta. Bardzo ważna jest sytuacja naszych rodzin. Jeśli kandydat do kapłaństwa wzrastał w rodzinie, gdzie brakowało miłości, to będzie on miał przed sobą znacznie trudniejszą i dłuższą drogę do osiągnięcia dojrzałości. Stąd ogromna odpowiedzialność młodych ludzi za budowanie dobrych, kochających się rodzin. Kapłan zna ludzkie problemy. Sam zmaga się ze słabościami i wie, co to duchowa walka. Wie także, co znaczy upadek. W zgiełku sądów możemy nawet nie usłyszeć wołania posądzanego kapłana: „Jezusie, ulituj się nade mną”. Właściwą postawą jest przyniesienie tego człowieka przed Boże (…)

XXX Niedziela zwykła Uroczystość rocznicy poświęcenia kościoła własnego ks. Zenon Hanas 1 Krl 8,22–23.27–30; 1 Kor 3,9b–11.16–17; Mt 16,13–19 W skrócie: W rzymskich miastach nie było kościołów. Do roku 313 pierwsi chrześc?anie spotykali się prywatnie, najczęściej po kryjomu. Kiedy chrześc?anami rozstawali bogatsi Rzymianie, można się było spotykać w ich domach, aby wspólnie się modlić, łamać się Chlebem i spożywać Wino. Jak wyglądało celebrowanie Eucharystii w tamtych czasach? W jaki sposób odbywał się chrzest czy ślub? Są to pytania, które mogą pobudzić naszą wyobraźnię. Małe domowe wspólnoty wiernych, którzy gromadzili się w prywatnych domach, zaczęły się spotykać w miastach i wioskach. W ten sposób powoli rodził się Kościół powszechny, poprzez wspólne wyznawanie tej samej wiary. Zbuduję mój Kościół

XXX Niedziela zwykła Uroczystość rocznicy poświęcenia kościoła własnego ks. Tomasz Opaliński 1 Krl 8,22–23.27–30; 1 Kor 3,9b–11.16–17; Mt 16,13–19 W skrócie: Historia o małym gwoździu w dachu świątyni uświadamia nam, jak ważną i niezastąpioną rolę ma każdy z nas w Kościele. Być może ktoś może czuć się niewidoczny i mało znaczący, ale właśnie jego miejsce jest ważne i jest w nim niezastąpiony. Król Salomon podczas poświęcenia świątyni Jerozolimskiej wyraża w modlitwie swoją pokorę wobec Boga, którego nie może objąć najwspanialsza budowla z kamienia. Świątynia staje się jednak – dzięki woli Bożej – mieszkaniem Najwyższego i miejscem wysłuchania zanoszonych do Niego próśb. Jezus zapowiada zbudowanie żywej świątyni – Kościoła. Buduje go z wierzących w Niego, a zakłada go na fundamencie wiary i miłości Szymona Piotra. Trwać w Kościele Gwóźdź w dachu: niewidocznny, a jednak ważny Pewna historia opowiada o tym, jak to w jednej (…)

XXX Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas SAC Jr 31,7–9; Hbr 5,1–6; Mk 10,46–52 W skrócie: Ukazać Chrystusa, który ma moc przywracania wzroku i prowadzenia do pełni zbawienia w Niebiańskim Jeruzalem. W wędrówce do nieba używamy naszego rozumu i darów Bożego Objawienia. Bartymeusz zwraca się z prośbą o miłosierdzie do Syna Dawida. Żebrak woła do króla. Pan Jezus usłyszał wołanie. Wędrówka do Niebiańskiego Jeruzalem Ewangelista Marek towarzyszy nam w czasie tego roku liturgicznego w naszej wędrówce wiary przez codzienne życie. Ewangelista Marek napisał swoje ewangeliczne rozważania o czynach i słowach Pana Jezusa, używając prostego, ale wymownego schematu. Jezus (…)

XXIX Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 10,35–45 W skrócie: Jakub i Jan chcieli sobie zarezerwować najlepsze miejsce. Chcieli, aby Pan Jezus zwrócił na nich uwagę, wyróżnił ich. Pan Jezus stwierdził, że w Jego królestwie na pierwszych miejscach zasiądą ludzie, którzy naprawdę wyróżniają się czymś szczególnym. Różnice między ludźmi wynikają z wykształcenia, poziomu życia, kultury, cech fizycznych. Jezus pragnie, aby Jego uczniowie stanowili dla innych wzorzec dobrego życia i postawy służebnej. Kto chciałby być służącym? Wszyscy wolą być królami, dyrektorami, szefami. Ten, kto zrozumie Ewangelię, kto się z nią zgodzi i spróbuje wypełniać – ma przygotowane miejsce w królestwie Jezusa. Można (opcjonalnie) przygotować na Mszę św. wagę łazienkową i taśmę mierniczą oraz drobne nagrody dla dzieci w (…)