XXIX Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Iz 53,10–11; Hbr 4,14–16; Mk 10,35–45 W skrócie: Jezus wielokrotnie mówił apostołom o swojej przyszłości. Nie ukrywał przed nimi trudnej prawdy o swojej męce, śmierci i zmartwychwstaniu: Syn człowieczy zostanie wydany kapłanom i uczonym w Piśmie. Oni Go skażą na śmierć wydadzą poganom. Będą z Niego drwić, pluć na Niego, wychłoszczą Go i zab?ą, ale po trzech dniach zmartwychwstanie (Mk 10, 33b–34). Jezus jest jednak zupełnie innym Mesjaszem aniżeli oczekuje tego większość narodu. Jego królestwo „nie jest z tego świata” i nie jest wyłącznie Jego królestwem, ale „królestwem Ojca”. Jezus nie rozkazuje armii wojowników. On pełni wolę swojego Ojca, jest Jego sługą. Uczeń Jezusa, który chce być kimś znaczącym, powinien tą drogą podążać. Wzorem sługi jest niewolnik, który zależy całkowicie od swojego pana, wykonuje wszystkie polecenia bez zapłaty i (…)

XXIX Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 53,10–11; Hbr 4,14–16; Mk 10,35–45 W skrócie: Oczekujemy, że słowo Boże pomoże nam rozwiązywać nasze codzienne problemy oraz umocni naszą wiarę i nadzieję. Dlatego chętnie słuchamy o królestwie Bożym i cudach dokonywanych przez Jezusa. W dzisiejszej Ewangelii mamy surowe i ostre pouczenia, które na pozór nie dotyczą nas, bo skierowane zostały do najbliższych uczniów Jezusa. Jednak sposób myślenia apostołów odsłania prawdę o każdym człowieku. Marzenia o władzy i pierwszeństwie zostały głośno wypowiedziane przez uczniów. Można je nazwać prawdziwie ludzkimi i nawet wrodzonymi. Te pragnienia stają się siłą napędową do naszego rozwoju. Jezus zdecydowanie przeciwstawia się naszym marzeniom o władzy i pierwszeństwie. Największym i pierwszym w królestwie Bożym będzie ten, który stanie się sługą wszystkich. Jezus, będąc Bogiem, uniżył samego siebie i stał się człowiekiem. Chrystus, uniżając się, wysłużył nam zbawienie. Jego uniżenie otworzyło nam drogę do (…)

XXVIII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 10,17–30 W skrócie: W młodości podejmujemy wiele ważnych decyzji, które mają wpływ na nasze dalsze życie. Słowa, które wypowiada dzisiaj Jezus, nie są skierowane tylko do młodych ludzi. Marzeniem wielu ludzi jest dostać się do nieba. Każdy sobie wyobraża to niebo trochę inaczej. Podstawową drogą do nieba jest zachowywanie przykazań. Wśród dziesięciu przykazań nie ma przykazania, aby rozdawać ludziom swoje rzeczy i swoje pieniądze. Dlaczego więc Pan Jezus kazał to zrobić? Czy rzeczywiście musimy wszystko rozdać, aby wejść do nieba? Pan Jezus nie daje jednoznacznej odpowiedzi. Pan Jezus dzieli się z nami w Komunii Świętej samym sobą, więc i my bądźmy hojni i wielkoduszni dla innych ludzi. Można (opcjonalnie) przygotować jakąś starą kurtkę, klapki na nogi itp. W drugiej wersji można pominąć te przedmioty, wykorzystując (…)

XXVIII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Mdr 7,7–11; Hbr 4,12–13; Mk 10,17–30 W skrócie: Każdy człowiek na swój sposób pojmuje szczęście. Bardzo często szczęście kojarzymy z bogactwem. Słowo Boże przestrzega przed złudnym i przem?ającym bogactwem. W przypadku bogatego młodzieńca bogactwo stało się przeszkodą w osiągnięciu prawdziwego szczęścia. Młodym ludziom, który marzą o posiadaniu bogactw pozwalających na używanie życia, niełatwo zaakceptować stwierdzenie Jezusa mówiące, że trudno bogatym wejść do królestwa Bożego. Słowo Boże uczy właściwego podejścia do posiadanych bogactw. Przestrzega także, że pod maską bogactw kryje się pustka, nuda, smutek oraz samotność. Prawdziwe bogactwo Różne rozumienie szczęścia "Nauczycielu dobry, co mam czynić, (…)

XXVIII Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas Mdr 7,7–11; Hbr 4,12–13; Mk 10,17–30 W skrócie: Nowojorski jubiler, Timothy, czuł, że bogactwa tego świata nie są w stanie zaspokoić jego duchowego głodu. Zrobił różaniec z diamentów i modlił się na nim codziennie. W czasie pielgrzymki do Częstochowy usłyszał wewnętrzny głos, by pozostawić różaniec w kaplicy jako wotum. Timothy wstąpił do zgromadzenia kartuzów i zamieszkał jako eremita w pustelni w Górach Skalistych. Timothy jest żywym przykładem tego, że słowa Boże nie są tylko pobożnym życzeniem. Słowa z Księgi Mądrości stały się w jego życiu rzeczywistością: "Przyszedł na mnie duch Mądrości. Przeniosłem ją nad berła i trony i w porównaniu z nią za nic miałem bogactwa" (Mdr 7,7–8). Świadectwo, które przemienia świat Historia (…)

XXVII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 10,2–16 W skrócie: Najważniejszym miejscem na ziemi jest nasz dom rodzinny, wypełniony obecnością bliskich nam osób: mamy i taty, braci i sióstr. Jezus przypomina w Ewangelii, że nie ma na świecie żadnego piękniejszego miejsca niż dom i trzeba za wszelką cenę go bronić. Dzieci czasami bawią się w śluby. Sprawa małżeństwa osób dorosłych musi być dobrze przemyślana. Małżeństwo jest jedną z najważniejszych decyzji, jaką człowiek podejmuje w życiu. Od szczęścia małżonków zależy szczęście dzieci i całej rodziny, otoczenia itp. Można przygotować drobne upominki dla dzieci, które zechcą wziąć udział w dramie; a także szeroką wstęgę materiału lub papieru, przypominającą stułę. Ślub na niby W co się bawić?

XXVII Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Rdz 2,18–24; Hbr 2,9–11; Mk 10,2–16 W skrócie: Małżeństwo – wspólnota miłości. Jedność małżonków na wzór jedności Trójcy Przenajświętszej. „Czy wolno oddalić żonę?” – problem św. Józefa. Małżeństwo i rodzina – miejsce duchowej walki. Miłość gotowa do ofiary – trzeba stracić, by zyskać. Wierna miłość małżonków jest obrazem miłości Boga do człowieka. Miłość nigdy nie ustaje (1 Kor 13,8). Miłość małżeńska Pytanie faryzeuszy „Czy wolno mężowi oddalić żonę?” – pytali Pana Jezusa faryzeusze. Można byłoby dzisiaj dodać wersję feministyczną: „Czy wolno żonie oddalić męża?”. Problem bowiem dotyczy obu stron. Pan Jezus przypomina, że źródłem i sensem związku małżeńskiego jest sam Bóg, który stworzył ich jako mężczyznę i kobietę. Powołał człowieka do istnienia z miłości i do (…)

XXVII Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński Rdz 2,18–24; Hbr 2,9–11; Mk 10,2–16 W skrócie: Poetycka wizja stworzenia mężczyzny i kobiety doskonale pokazuje to, o czym mówi natchniony autor Księgi Rodzaju, a potwierdza sam Jezus w Ewangelii: Bóg stworzył mężczyznę i kobietę po to, by stanowili jedno w miłości, dlatego daje mężczyźnie kobietę jako odpowiednią dla niego pomoc (Rdz 2,18). Mężczyzna i kobieta stają się jednym ciałem (Rdz 2,24). To najsilniejsza więź międzyludzka, jaką można sobie wyobrazić. Dlaczego wobec tego doświadczamy rozpadu małżeństw? Dlaczego mamy pokusy rozdzielania tego, co Bóg uczynił jednością? Niewierność zaczyna się nie wtedy, kiedy jedna ze stron zadaje pytanie: „Czy mogę odejść?”. Brak jedności zaczyna się wtedy, kiedy małżonkowie przestają być dla siebie wsparciem, przestają okazywać sobie miłość. To jest owa „zatwardziałość serca”, o której mówił Jezus do faryzeuszów. Miłość i zatwardziałość serca Poetycka wizja stworzenia mężczyzny i kobiety