Wielka Sobota Wigilia Paschalna ks. Tomasz Opaliński Rdz 1,1–2,2; Rdz 22,1–18; Wj 14,15–15,1; Iz 54,4a.5–14; Iz 55,1–11; Ba 3,9-15.32–4.4; Ez 36,16–17a.18–28; Rz 6,3–11; Mk 16,1–8 W skrócie: Fragment z listu Juliusza Słowackiego do matki doskonale ukazuje, czym jest przeżywanie Wigilii Paschalnej – to czuwanie, w którym przez słowa i znaki spotykamy Chrystusa. Liturgia światła pokazuje nam Chrystusa jako Światłość Świata. On jest Tym, którzy rozświetla nasze ciemności. Liturgia słowa jest katechezą, stanowiącą streszczenie historii zbawienia i ukazującą zmartwychwstanie Chrystusa jako kulminacyjny moment dziejów. Chrzest zanurza nas w Śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa. Dlatego Wigilia Paschalna jest najbardziej odpowiednia do udzielania chrztu oraz do odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych przez wszystkich wiernych. Liturgia eucharystyczna daje nam możliwość korzystania z owoców zbawczej Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Wigilia Paschalna to nie tylko wspominanie, ale przede wszystkim uobecnienie dzieła zbawienia przez sakramenty. Jak pisze Słowacki, to błogosławiona noc, w czasie której łączą (…)

Wielki Piątek ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 52,13–53,12; Ps 31; Hbr 4,14–16; 5,7–9; J 18,1–19,42 W skrócie: Pieśń o cierpiącym Słudze Boga ukazuje sens tego, co liturgia Wielkiego Piątku uobecnia pod osłoną znaków liturgicznych. Dzisiaj celebrujemy mękę i śmierć Jezusa Chrystusa. Uczestnicząc w liturgii, stajemy się świadkami największych wydarzeń z historii zbawienia. Zanurzamy się w tajemnicę nieskończonej miłości Boga do każdego człowieka. W Wielki Piątek możemy przeżyć tajemnicę krzyża Chrystusa i zakosztować łaski, która z niego wypływa. Uczeń Chrystusa wiąże się z krzyżem na całe życie. W krzyżu Chrystusa znalazły się wszystkie nieprawości tego świata oraz wszystkie pytania, na które nie potrafimy znaleźć odpowiedzi. Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony Liturgia Wielkiego (…)

Wielki Czwartek Msza Wieczerzy Pańskiej ks. Zenon Hanas Wj 12,1–8.11–14; Ps 116B; 1 Kor 11,23–26; J 13,1–15 W skrócie: Liturgia Triduum Paschalnego to czas, w którym dotykamy największych tajemnic ludzkiego życia i cierpienia, niezbadanych ludzkich nadziei i oczekiwań. Drzwi do tych tajemnic otwierają się w Wielki Czwartek – razem z Jezusem i Jego uczniami wchodzimy do Wieczernika. W Wieczerniku Jezus obmywa nogi Piotrowi i wszystkimi swoim uczniom. W tym geście ujawnia się istota miłości, jaką Chrystus żywi do swoich uczniów i do każdego człowieka. Umycie nóg to gest wyrażający jedność, wspólnotę, całkowite zjednoczenie w pokornej miłości. W Wielki Czwartek wspominamy ustanowienie dwóch sakramentów: kapłaństwa i Eucharystii – w nich obu zawiera się ścisłe zjednoczenie człowieka z Chrystusem. „Moje ręce są twoimi rękami i moje stopy są twoimi stopami” Dni szczególne

Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej ks. Janusz Stańczuk Mk 15,1–39 W skrócie: Rozpoczyna się Wielki Tydzień – tydzień największych tajemnic i najważniejszych wydarzeń dla naszej wiary. Słuchamy dziś dwu Ewangelii o całkowicie innym nastroju i wydźwięku. Przypominają, że między sukcesem a klęską, radością i rozpaczą bywają czasem bardzo małe granice. Jezus poznał ludzkie cierpienie, byśmy nie mieli wątpliwości, że potrafi nam współczuć. Ludzie uciekają przed cierpieniem, choć nie zawsze jest to możliwe. Cierpienie dotyka każdego człowieka. Czasem sami jesteśmy winni, czasem spada na nas z winy innych ludzi. Chrześc?anie wierzą, że można ofiarować cierpienie Bogu, aby przyjął je, jako rodzaj naszej modlitwy, i wykorzystał dla zbawienia człowieka. W trakcie homilii można wykorzystać strzykawkę lekarską jako ilustrację omawianego tematu cierpienia.

Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej ks. Jan Augustynowicz Iz 50,4–7; Ps 22; Flp 2,6–11; Mk 15,1–39 W skrócie: Chrystus daje nam dzisiaj szansę włączenia się w Jego dzieło zbawcze. Sprawowanie misterium paschalnego dotyczy nas osobiście, naszej teraźniejszości i przyszłości. Rzeczywistość, której doświadczył w te dni Jezus z Nazaretu, staje się także naszym udziałem. Dni Wielkiego Tygodnia są szczególną okazją do uświadomienia sobie znaczenia Krzyża. Najpierw Chrystusowego – On jest znakiem naszego odkupienia. Potem własnego krzyża – ten jest środkiem do życia wiecznego. Odkrywamy wielką naukę płynącą z liturgii Niedzieli Palmowej – bez krzyża nie ma Zmartwychwstania. Życie każdego z nas jest związane z krzyżem. Dobrze, jeśli człowiek potrafi połączyć krzyż Chrystusa i swój. Wówczas bowiem nie jest skazany na siebie, ale dźwiga swój krzyż z Jezusem. Zbawienie przez Krzyż Proroctwo Izajasza Dzisiejsze (…)

Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej ks. Tomasz Opaliński Iz 50,4–7; Ps 22; Flp 2,6–11; Mk 15,1–39 W skrócie: Dlaczego chcemy, by w naszych świątyniach, w domach, w miejscach publicznych był znak krzyża? Czy nie jest to nielogiczne? Czy należy czcić narzędzie, za pomocą którego wykonano wyrok na kimś, kogo kochamy? Krzyż nie jest jednak jedynie narzędziem zbrodni. Krzyż Chrystusa jest znakiem zwycięstwa, zbawienia. Dlatego pragniemy się wpatrywać w krzyż, dlatego chcemy, by był w naszych domach i świątyniach, dlatego świętujemy Mękę Pańską, wyśpiewujemy ją tak, jak się śpiewa pieśń, opowiadającą zwycięskie czyny wielkiego wojownika. Umęczony Król Dlaczego czcić krzyż? Świadkowie Jehowy, którzy krążą po domach by zdobywać nowych wyznawców, często nie mogą znieść widoku krzyża na (…)

W kalendarzu żydowskim pierwszym dniem tygodnia jest niedziela. Według świadectw ewangelistów tego dnia zmartwychwstał Jezus Chrystus. Św. Augustyn nazwał Wigilię Paschalną „matką wszystkich wigilii”. Chciał w ten sposób powiedzieć, że jest to najważniejsza celebracja liturgiczna w całym roku liturgicznym. W Wigilię Paschalną odczytaliśmy aż dziewięć fragmentów wziętych z różnych ksiąg Pisma Świętego. Dzięki temu powtórzyliśmy całą historię zbawienia. Historia zbawienia jest historią Boga, który z miłością i ojcowską troską poszukuje zagubionego człowieka. Największym znakiem miłości Boga do człowieka jest zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Wydarzenie to było ukoronowaniem Jego ziemskiego życia i działalności.

Środa IV Tygodnia Wielkiego Postu Uroczystość Zwiastowania Pańskiego ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 7,10–14; Hbr 10,4–10; Łk 1,26–38 W skrócie: Uroczystość Zwiastowania Pańskiego wyrosła z refleksji teologicznej oraz z wiary ludu dotyczącej faktu opisanego przez św. Łukasza. Anioł Gabriel przybywa do Maryi i obwieszcza jej, że została wybrana na Matkę Syna Bożego, który przyjdzie jako obiecany i zapowiadany Mesjasz. Tajemnica Wcielenia objawia nam prawdę o Bogu, który stał się człowiekiem dla naszego zbawienia. We Wcieleniu spełniają się obietnice Boże zapowiedziane przez proroka Izajasza: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie go imieniem Emmanuel (7,14). Pozytywna odpowiedź Maryi zapoczątkowała erę mesjańską, czyli czas zbawienia i odkupienia człowieka, czas królestwa Bożego, które przyszło na ziemię. Tajemnica Wcielenia