XV Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński Am 7,12–15; Ef 1,3–14; Mk 6,7–13 W skrócie: Czy Bóg nie pomylił się, wybierając czas zesłania na ziemię swojego Syna? Przecież gdyby zesłał Go na świat dwa tysiące lat później, w dobie telewizji, to Jego orędzie mogłoby być błyskawicznie przekazane w najdalsze zakątki świata. Bóg się nie pomylił. Posyłając swoich uczniów, nakazał im nie zabierać ze sobą ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie (Mk 6,8), ale wskazał najskuteczniejszy środek głoszenia Ewangelii: osobiste spotkanie i świadectwo życia. Wiara rodzi się ze spotkania z Bogiem, mieszkającym w sercu tego, który głosi Ewangelię. Najlepsze środki ewangelizacji Czemu Bóg nie poczekał na telewizję? Jeden z uczniów podczas katechezy na temat misji i ewangelizacji, czyli głoszenia Jezusowej Ewangelii aż na krańce świata, powiedział: „Bo wie ksiądz, Pan Jezus to urodził się jakoś tak za wcześnie. Gdyby urodził się (…)

XV Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas Am 7,12–15; Ef 1,3–14; Mk 6,7–13 W skrócie: Prorok Amos był zmuszony do ucieczki z Betel. Nie pasował do reszty: przywędrował z innego państwa, był pastuchem, a ponadto – domagał się nawrócenia i zmiany życia. Nic dziwnego, że w zamian usłyszał słowa: Uciekaj sobie do ziemi Judy. I tam jedz chleb, i tam prorokuj! (Am 7,12). Świątynia w Betel była nie tylko centrum fałszywej religii, ale zaczęła też odgrywać rolę jako centrum polityczne i kulturowe. Tu kształtowały się nowe nurty relig?ne, nowe mody i obyczaje. Boże napomnienia wywoływały sprzeciw i opór we wpływowych środowiskach. Potrzebna jest odwaga proroka, który głosi Bożą prawdę wobec silniejszych od siebie. Amos - nieprzystosowany prorok z globalną wizją Przepędzony (…)

XIV Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 6,1–6 W skrócie: Każdy człowiek ma swoją „małą ojczyznę”: rodzinne miasto, osiedle, podwórko, rodzinę. Nazaret był małym, niezbyt liczącym się miasteczkiem na żydowskiej prowincji. Jezus przybył do ludzi, pośród których wychował się od dziecka. Brak wiary sprawia, że Jezus nie może uczynić dla swoich krewnych i sąsiadów zbyt wielu cudów. To, co się stało w Nazarecie, powtarza się w każdym naszym mieście, miasteczku, w każdej parafii i domu. Jeżeli Jezus nie znajduje gdzieś wiary, to nie wspiera tych miejsc i tych ludzi swoimi cudami. Słowo Boże i Eucharystia budują naszą wiarę. Kim jest dla ciebie Jezus? Kim ty jesteś? Krewni i sąsiedzi Jezusa wątpili w Niego. Czy można im się dziwić? My dzisiaj, po dwóch tysiącach lat, wiemy kim był Jezus. Ale wtedy Jezus dopiero zaczynał swoją działalność. Przybył do ludzi, pośród których wychował się od dziecka, którzy znali Go jako chłopca, potem (…)

XIV Niedziela zwykła ks. Kazimierz Milczarski Ez 2,2–5; 2 Kor 12,7–10; Mk 6,1–6 W skrócie: Przyjęcie słowa Bożego wymaga ze strony człowieka dobrej woli, czyli otwarcia się na działanie łaski. Pismo Święte ukazuje wiele przykładów sprzeciwiania się Bożemu działaniu. Chrystus niejednokrotnie będzie wyrzucał swoim rodakom brak wiary, a więc wyraźne przeciwstawienie się Duchowi Świętemu. Stale musimy czynić rachunek sumienia i rozliczać się dokładnie z naszej wierności Bożemu działaniu w nas. Codziennie, w każdej chwili mamy być wierni Bogu w naszych myślach, pragnieniach i działaniu. Być wiernym Bogu Nieposłuszeństwo wobec Boga Przyjęcie słowa Bożego wymaga ze strony człowieka dobrej woli, czyli otwarcia się na działanie łaski. Pismo Święte ukazuje wiele przykładów (…)

XIV Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Ez 2,2–5; 2 Kor 12,7–10; Mk 6,1–6 W skrócie: Msza niedzielna – droga wierności Bogu. Człowiek ojczyzną Boga. Rodzina jako kościół domowy. Kościół rodziną dzieci Bożych. Chrześc?ańskie dziedzictwo Europy. Wierność prawdzie oznacza wierność Bogu. Człowiek jako ojczyzna Boga Wakacje od wiary? Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony (Mk 6,4) – to stwierdzenie Pana Jezusa jest nie tylko wyrzutem skierowanym do mieszkańców Nazaretu, ale także przestrogą dla każdego z nas. Jak rozumieć te słowa w odniesieniu do życia wewnętrznego? Najpierw uwaga praktyczna. Podczas wakacji i urlopów wielu katolików z przymrużeniem oka traktuje trzecie przykazanie Boże: „Pamiętaj, abyś dzień święty (…)

Poniedziałek XIII Tygodnia zwykłego Uroczystość Świętych Apostołów, Piotra i Pawła ks. Tomasz Opaliński Dz 12,1-11; 2 Tm 4,6–9.17–18; Mt 16,13–19 W skrócie: W liturgii wspominamy dziś świętych Piotra i Pawła – apostołów, których nazywamy filarami Kościoła. Dlaczego ich uroczystość obchodzimy jednego dnia? Co przemawia za połączeniem tych właśnie apostołów? Prefacja na dzisiejszą uroczystość pokazuje różne zadania, jakie w Kościele Jezus wyznaczył obu apostołom, ale pokazuje także ich jedność: obydwaj działali dla Chrystusa, budując Jego Kościół. To co łączy apostołów, to z jednej strony doświadczenie własnej słabości i grzeszności, z drugiej zaś – ich całkowite poddanie Chrystusowi, zaufanie tylko Jemu, a nie własnej słabości. Zapatrzeni w Jezusa Czemu (…)

XIII Niedziela zwykła ks. Jan Augustynowicz Mdr 1,13–15; 2,23–24; 2 Kor 8,7.9.13–15; Mk 5,21–43 W skrócie: W Księdze Mądrości czytamy, że Bóg nie uczynił śmierci grzesznika i nie cieszy się ze zguby żyjących (Mdr 1,13). Jednakże nawet dziecko cudownie wyproszone u Boga może swoim złym postępowaniem zamienić radość rodziców we łzy. Śmierć zabrała córkę Jaira, jednego z przełożonych synagogi. Jair uwierzył, bo Zbawiciel przywrócił życie jego córeczce. Uwierzyli również ci, którzy znali dziewczynkę. Z Ewangelii wiemy też, że byli ludzie, na których cuda Jezusa Chrystusa nie zrobiły żadnego wrażenia. Oni nie potrafili tego zrozumieć z powodu swojej zazdrości, zawiści i nienawiści. Nie chcieli uwierzyć, że wśród nich jest oczekiwany Mesjasz, w którego (…)

XIII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Mdr 1,13–15; 2,23–24; 2 Kor 8,7.9.13–15; Mk 5,21–43 W skrócie: W doświadczeniu utraty osoby, która zajmowała ważne miejsce w naszym życiu, która była jego częścią, pojawia się pokusa zwątpienia i zanegowania wartości i sensu ludzkiego życia. Słowo Boże dzisiejszej niedzieli zapewnia nas, że dla nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka – uczynił go obrazem swej własnej wieczności (Mdr 2,23). Naszym powołaniem jest wieczność i nieśmiertelność. Bóg stwarzając nas na swój obraz i swoje podobieństwo, obdarzył nas także nieśmiertelnością. Księga Mądrości odpowiada, że: śmierć weszła na świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą (2,24). Życiodajna moc Jezusa Zwątpienie w obliczu śmierci W obliczu (…)