IX Niedziela zwykła Uroczystość Trójcy Przenajświętszej ks. Tomasz Opaliński Pwt 4,32–34.39–40; Rz 8,14–17; Mt 28,16–20 W skrócie: Liturgia słowa w trakcie Uroczystości Trójcy Przenajświętszej pozwala nam zobaczyć głębiej miłość Boga, a może raczej: Boga, który jest Miłością. Bóg jest Ojcem dla Izraela – wybrał ten naród i jest mu bliski, opiekuje się nim, daje mu swoją życzliwość mimo ludzkiej niewdzięczności. Syn Boży jeszcze głębiej pokazał nam, czym jest miłość Boża: oddał za nas życie. O Bożej miłości przekonuje nas Duch Święty i uzdalnia nas do głoszenia jej. Trójjedyna Miłość Zadaniem źróła jest dawanie Przy jednym ze źródeł położonym opodal górskiego szlaku wyryty był napis „Proste (…)

IX Niedziela zwykła Uroczystość Trójcy Przenajświętszej ks. Zenon Hanas Pwt 4,32–34.39–40; Rz 8,14–17; Mt 28,16–20 W skrócie: Mimo uporczywych wysiłków poszukiwaczy i odkrywców, świat ciągle kryje wiele tajemnic i sekretów. Uroczystość Trójcy Przenajświętszej kieruje nasze serca i umysły w stronę innej rzeczywistości, która wymyka się poznaniu naukowemu. Jest to tajemnica Boga, który jest blisko człowieka, a jednocześnie ukrywa się przed jego wzrokiem. Znany teolog, św. Tomasz z Akwinu, chciał systematycznie opisać różne „drogi”, którymi ludzki rozum może podążać w stronę Boga Stwórcy. W jego przekonaniu nie są to „dowody” istnienia Boga, ale „szlaki” (lub „poszlaki”), które mogą poprowadzić myślącego człowieka w stronę poznania Boga. Chrystus objawia tajemnicę Trójcy Świętej

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego ks. Janusz Stańczuk J 20,19–23 W skrócie: Istnieją prezenty widzialne i niewidzialne. Wśród tych niewidzialnych największym, najwspanialszym darem Pana Boga dla ludzi jest Duch Święty. Człowiek, podobnie jak gąbka, może mieć różne kształty, kolory, przeznaczenie, ale żeby dobrze służyć innym, musi się napełnić Duchem Świętym. Duch Święty przenika nasze serce, myśli, nadaje im inną rangę, wymiar. Trzeba sobie szczerze i często przypominać – człowiek to słaba istota. Chrześc?anie napełnieni Duchem Świętym stają się nowymi, silnymi ludźmi. W trakcie spotkania można wykorzystać kilka gąbek (kąpielowych i do zmywania naczyń). Nasączeni Duchem Świętym Grzebień i gąbka W czytaniach, które słyszeliśmy przed chwilą, padły bardzo ważne słowa. Wszyscy jesteśmy w oczach Boga wartościowi, wszyscy możemy dokonać czegoś ważnego dla Chrystusa, (…)

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego ks. Sylwester Matusiak Dz 2,1–11; 1 Kor 12,3b–7.12–13; J 20,19–23 W skrócie: Często można spotkać się ze stwierdzeniem, że Duch Święty, to „Wielki Nieznany” wśród chrześc?an. Jednocześnie można obserwować współcześnie coraz większe zainteresowanie Jego osobą, znakami Jego obecności i działania w Kościele i w świecie (por. ruchy odnowy, ruchy charyzmatyczne). Autor Dziejów Apostolskich wskazuje na naturę Ducha Świętego i skutki Jego pojawienia się w życiu apostołów. W dniu Pięćdziesiątnicy w sposób widoczny, wyraźny i niepodważalny zostały potwierdzone obietnice Chrystusa zawarte w Jego mowie pożegnalnej. Duch Święty przychodzi jako Duch Pocieszyciel, Duch Prawdy, Duch Nauczyciel. Wiatr i ogień wskazują na ożywiającą, oczyszczającą i przemieniającą obecność Ducha obiecanego przez Jezusa i posłanego przez Ojca. Pocieszyciel i Duch (…)

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego ks. Tomasz Opaliński Dz 2,1–11; 1 Kor 12,3b–7.12–13; J 20,19–23 W skrócie: Fizyka to nauka, dzięki której człowiek, badając działanie różnych zjawisk, potrafi dociec, czym te zjawiska są. Do opisania świata materialnego to wystarczy – nawet jeśli fizyka nie potrafi jeszcze opisać i wyjaśnić wszystkich zjawisk w tym świecie. Jak poznać Boga? Naszym doświadczeniem nie możemy Go osiągnąć. Bóg jednak objawił się nam, sam mówi o tym, Kim jest. Poznajemy Go poprzez Jego działanie. Ducha Świętego poznajemy również po Jego działaniu. Owocami Jego obecności są: pokój, radość, zdolność do podejmowania misji, odpuszczenie grzechów, jedność, porozumienie – mimo „różnych języków”, jakimi mówimy. Ten, Który działa Fizyka: jak "to" działa? Jeden z moich znajomych opowiadał, że w dzieciństwie był bardzo dociekliwy. Chciał – jak większość dzieci (…)

VII Niedziela Wielkanocna Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego ks. Tomasz Opaliński Dz 1,1–11; Ef 1,17–23; Mk 16,15–20 W skrócie: Scena pożegnania na lotnisku doskonale obrazuje uczucia, które pojawiają się w nas, kiedy żegnamy się z kimś bliskim. Smutek i poczucie pustki tłumią wszystko. Czy można się dziwić, że ktoś patrzy wtedy długo w punkt, w którym zniknął przyjaciel? Scena wniebowstąpienia też ujawnia takie właśnie uczucia, którymi przepełnione są serca apostołów. Również oni wpatrują się w niebo, nie myślą o zapowiedziach Jezusa, że zostanie z nimi po wszystkie dni. Dopiero interwencja anioła wyrywa ich z tego stanu: Dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? (Dz 1,11). Kościół stojący w tradycyjnym miejscu Wniebowstąpienia pozwala wyobrazić sobie, co mogli czuć uczniowie: jest bez dachu, a więc nasz wzrok spontanicznie kieruje się ku niebu. Rozstanie?

VII Niedziela Wielkanocna Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego ks. Stanisław Kowalczyk Dz 1,1–11; Ef 1,17–23; Mk 16,15–20 W skrócie: Wniebowstąpienie – to jedno z najstarszych świąt chrześc?ańskich – kiedyś obchodzone w czwartek, czterdzieści dni po Wielkanocy, dziś natomiast w VII Niedzielę Wielkanocną. Chrystus wstąpił do nieba z ciałem i duszą ludzką, aby zasiąść po prawicy Boga Ojca. Apostołowie rozumieli, że treść i znaczenie Wniebowstąpienia nie dadzą się w pełni wyrazić słowami. Każda czynność jest dla nas drogą zbawienia. Zrozumieć codzienność i jej wartość dla wieczności – dla wielu jest to zadanie ponad siły. Do chwały nieba idzie się również drogą ofiary. Nie jesteśmy jeszcze w stanie pojąć tego, co Bóg przygotował tym, którzy w niego wierzą. Nasza wieczność rozstrzyga się tu i teraz. Nasza droga do (…)

VII Niedziela Wielkanocna Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego ks. Janusz Stańczuk Mk 16,15–20   W skrócie: Chrystus posłał Apostołów, aby głosili Ewangelię i powiększali Kościół. Kościół Jezusa ma się stawać „jeden, święty, powszechny i apostolski”. Warunkiem skutecznego ewangelizowania jest jedność wyznawców Chrystusa. Chrystus modlił się o jedność w czasie Ostatniej Wieczerzy. Chrześc?anie mogą się różnić kolorem skóry, językiem, ubraniem, ale jeśli chodzi o Ewangelię – powinni mówić jednym głosem. Najwięcej zła wyrządzają Kościołowi ludzie, którzy uważają się za chrześc?an, ale ciągle dyskutują z Jezusem, z Ewangelią. W trakcie spotkania można wykorzystać kilka grzebieni schowanych w pudełku (dobrze byłoby mieć stary, aluminiowy grzebień i wygiąć jego zęby w różnych kierunkach, przyda się także inny grzebień z wyłamanymi zębami).