XIV Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Ez 2,2–5; 2 Kor 12,7–10; Mk 6,1–6 W skrócie: Msza niedzielna – droga wierności Bogu. Człowiek ojczyzną Boga. Rodzina jako kościół domowy. Kościół rodziną dzieci Bożych. Chrześc?ańskie dziedzictwo Europy. Wierność prawdzie oznacza wierność Bogu. Człowiek jako ojczyzna Boga Wakacje od wiary? Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony (Mk 6,4) – to stwierdzenie Pana Jezusa jest nie tylko wyrzutem skierowanym do mieszkańców Nazaretu, ale także przestrogą dla każdego z nas. Jak rozumieć te słowa w odniesieniu do życia wewnętrznego? Najpierw uwaga praktyczna. Podczas wakacji i urlopów wielu katolików z przymrużeniem oka traktuje trzecie przykazanie Boże: „Pamiętaj, abyś dzień święty (…)

Poniedziałek XIII Tygodnia zwykłego Uroczystość Świętych Apostołów, Piotra i Pawła ks. Tomasz Opaliński Dz 12,1-11; 2 Tm 4,6–9.17–18; Mt 16,13–19 W skrócie: W liturgii wspominamy dziś świętych Piotra i Pawła – apostołów, których nazywamy filarami Kościoła. Dlaczego ich uroczystość obchodzimy jednego dnia? Co przemawia za połączeniem tych właśnie apostołów? Prefacja na dzisiejszą uroczystość pokazuje różne zadania, jakie w Kościele Jezus wyznaczył obu apostołom, ale pokazuje także ich jedność: obydwaj działali dla Chrystusa, budując Jego Kościół. To co łączy apostołów, to z jednej strony doświadczenie własnej słabości i grzeszności, z drugiej zaś – ich całkowite poddanie Chrystusowi, zaufanie tylko Jemu, a nie własnej słabości. Zapatrzeni w Jezusa Czemu (…)

XIII Niedziela zwykła ks. Jan Augustynowicz Mdr 1,13–15; 2,23–24; 2 Kor 8,7.9.13–15; Mk 5,21–43 W skrócie: W Księdze Mądrości czytamy, że Bóg nie uczynił śmierci grzesznika i nie cieszy się ze zguby żyjących (Mdr 1,13). Jednakże nawet dziecko cudownie wyproszone u Boga może swoim złym postępowaniem zamienić radość rodziców we łzy. Śmierć zabrała córkę Jaira, jednego z przełożonych synagogi. Jair uwierzył, bo Zbawiciel przywrócił życie jego córeczce. Uwierzyli również ci, którzy znali dziewczynkę. Z Ewangelii wiemy też, że byli ludzie, na których cuda Jezusa Chrystusa nie zrobiły żadnego wrażenia. Oni nie potrafili tego zrozumieć z powodu swojej zazdrości, zawiści i nienawiści. Nie chcieli uwierzyć, że wśród nich jest oczekiwany Mesjasz, w którego (…)

XIII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Mdr 1,13–15; 2,23–24; 2 Kor 8,7.9.13–15; Mk 5,21–43 W skrócie: W doświadczeniu utraty osoby, która zajmowała ważne miejsce w naszym życiu, która była jego częścią, pojawia się pokusa zwątpienia i zanegowania wartości i sensu ludzkiego życia. Słowo Boże dzisiejszej niedzieli zapewnia nas, że dla nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka – uczynił go obrazem swej własnej wieczności (Mdr 2,23). Naszym powołaniem jest wieczność i nieśmiertelność. Bóg stwarzając nas na swój obraz i swoje podobieństwo, obdarzył nas także nieśmiertelnością. Księga Mądrości odpowiada, że: śmierć weszła na świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą (2,24). Życiodajna moc Jezusa Zwątpienie w obliczu śmierci W obliczu (…)

XIII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 5,21–43 W skrócie: Dzisiejszy cud zawiera pewne elementy nietypowe. Cud dokonuje się niejako automatycznie: wystarczyło dotknąć szat Jezusa. Dlaczego Jezus rozgląda się, szuka cierpiącej kobiety? Pan Jezus nie chce być traktowany jak czarodziejska skrzyneczka do spełniania życzeń. Jezus lubi z ludźmi rozmawiać, zadaje pytania o wiarę, o życie człowieka. Ludzie, którzy z radością opowiadają o tym, jak ich Jezus uzdrowił, są dobrymi świadkami Ewangelii. Wiele osób prosi Jezusa o cud, również dzisiaj. Potrzebna jest wiara, aby doświadczyć cudu. W trakcie homilii potrzebne będą: duża bombonierka, paczka chipsów lub inny przedmiot atrakcyjny dla dzieci. We Mszy św. z udziałem dzieci został przeczytany tylko ten fragment Ewangelii, który mówi o uzdrowieniu kobiety cierpiącej na krwotok. Wiara, która (…)

Środa XII Tygodnia zwykłego Uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela ks. Kazimierz Milczarski Iz 49,1–6; Dz 13,22–26; Łk 1,57–66.80 W skrócie: Współcześni uważali, że narodzenie Jana jest znakiem wielkiego miłosierdzia, jakie Bóg okazał Elżbiecie i jej mężowi Zachariaszowi. Celem życia św. Jana Chrzciciela było przygotowanie ludu izraelskiego na przyjście Mesjasza – Jezusa Chrystusa. Główna dewiza działalności prorockiej Jana brzmiała: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! (por. Iz 40,3; Mk 1,3). Św. Jan Chrzciciel miał jeszcze spełnić drugie zadanie: bronić świętości, jedności i nierozerwalności małżeństwa. Będzie mu na imię Jan Wybór imienia Gdy Elżbieta urodziła syna, sąsiedzi i krewni, jak zwykle bywa w takich wypadkach, cieszyli się z tego wraz z rodzicami. Żydzi wszystko przypisywali Bogu, (…)

XII Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Hi 38,1.8–11; 2 Kor 5,14–17; Mk 4,35–41 W skrócie: Współczesny świat zaciera granice między dobrem a złem. Prawda jest spójna, kłamstwo jest nielogiczne. Mądrość Krzyża kluczem do zgłębiania Ewangelii. Człowiek w obliczu cierpienia – Psalm 22. Bóg solidarny z cierpiącym człowiekiem. Krzyż Chrystusa – kataklizm niszczący nadzieję uczniów. Konfrontacja ze śmiercią – pytanie o sens życia. Chrystus uciszający burzę – Jam zwyciężył świat (J 16,33). "Jam zwyciężył świat" Głupstwa świata Niedawno w jednej ze stacji radiowych odbyła się dyskusja na temat legalizacji narkotyków „miękkich”, a przede wszystkim marihuany. Uderzyło mnie zdanie wypowiedziane przez pewną wykształconą kobietę: (…)

XII Niedziela zwykła ks. Kazimierz Milczarski Hi 38,1.8–11; 2 Kor 5,14–17; Mk 4,35–41 W skrócie: Św. Marek opowiada w dzisiejszej Ewangelii, że Jezus był z apostołami w łodzi, gdy zastała ich burza na Jeziorze Genezaret. Nie wystarczyła sama fachowość ludzi znajdujących się w łodzi, doskonale obytych z morzem – musiał interweniować Chrystus. Chrystus uspokoił wicher i nastała głęboka cisza; a pokój zapanował również w sercach zatrwożonych mężczyzn. Pokój jest możliwy nawet wtedy, gdy przez nasze życie przewalają się burze i nawałnice. Jezus Chrystus nigdy nie zostawi nas samych. U boku Zbawiciela łatwiej zniesiemy utrapienia. Wystarczy przebywać w towarzystwie Chrystusa, by czuć się bezpiecznie. Niepokój, bojaźń i tchórzostwo rodzą się wtedy, kiedy słabnie nasza modlitwa. Bóg wie dobrze, co się z nami dzieje. Jeżeli będzie potrzeba, uciszy wichurę, nastąpi cisza i ogarnie nas spokój. Zaufajmy (…)