II Niedziela Wielkiego Postu ks. Dariusz Kwiatkowski Rdz 22,1–2.9–13.15–18; Rz 8,31b–34; Mk 9,2–10 W skrócie: Wielki Post jest czasem czterdziestodniowej pokuty, wyrzeczeń i walki ze złym duchem. Bóg nie szuka cierpienia dla człowieka. Cierpienie nigdy nie jest celem samym w sobie. Każde wyrzeczenie i umartwienie, które są niewątpliwie związane z wysiłkiem, mają swój cel i sens. Niekiedy zniechęcamy się i zaczynamy powątpiewać, czy próba pokonania własnej słabości ma sens. Dzieje się tak, ponieważ nie potrafimy dostrzec celu naszych zmagań i chyba za bardzo liczymy na własne siły. Wiara Abrahama została poddana wielkiej próbie, którą Abraham Sens Wielkiego Postu Pokuta i wyrzeczenia Modlitwy liturgiczne przypominają nam, że Wielki Post jest czasem czterdziestodniowej pokuty, podejmowania wyrzeczeń i (…)

II Niedziela Wielkiego Postu ks. Tomasz Opaliński Rdz 22,1–2.9–13.15–18; Rz 8,31b–34; Mk 9,2–10 W skrócie: Alpinizm, wspinaczka wysokogórska czy też zwykła turystyczna przygoda są tak pociągające, bo wymagają wysiłku. Kształtują naszą postawę, charakter. Góry uczą wspinaczki – nie tylko w sensie dosłownym, ale również jako przezwyciężania samego siebie. Uczą wolności. Naszą „górą przemienienia” jest modlitwa. To nasz „duchowy alpinizm”. Podczas modlitwy trzeba pozostawić siebie, swoją codzienność, swoje myślenie, podjąć wysiłek „wyjścia” poza codzienność, na górę, ku Bogu, by zobaczyć tylko Jego, by przyjąć Jego punkt widzenia, Jego logikę. Przemienieni przez kontakt z Bogiem mamy schodzić na dół, do ludzi, aby im służyć. Duchowy alpinizm Trud wspinaczki

II Niedziela Wielkiego Postu ks. Janusz Stańczuk Mk 9,2–10 W skrócie: Góry stały się miejscem wielu ważnych wydarzeń historii zbawienia. Czym była biel, a może światło czy promieniowanie, które wychodziło z Jezusa? Światło jest w Biblii symbolem mądrości, dobrej drogi życia, a nawet samego Boga. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. Chrześc?anin świeci światłem Bożym. Czasem nie trzeba dużo, aby być takim światełkiem dla ludzi. Pan Jezus zostawił w naszych rękach i w naszym sercu moc czynienia świata odrobinę lepszym. Trzeba tylko nauczyć się używać tej mocy. W trakcie homilii można dla zilustrowania opowiadania wykorzystać papierowe zabawki, zwierzątka i kwiaty (origami). Przemienianie świata Co się stało na górze Tabor? Dobrze jest upewnić się, czy usłyszeliśmy wszystkie imiona, innymi słowy: czy wiemy, kto brał udział w tym wspaniałym (…)

I Niedziela Wielkiego Postu ks. Janusz Stańczuk Mk 1,12–15 W skrócie: Ewangelia opisuje pobyt Jezusa na pustyni, wspominając o zwierzętach – jest to nawiązanie do stworzenia i życia w raju. W tekście wspomniani są również aniołowie i szatan. Każdy miał swoją rolę do spełnienia. Posługa aniołów miała prawdopodobnie charakter duchowy i modlitewny. Wspierali Jezusa w Jego decyzji o zbawieniu świata przez krzyż. W trakcie homilii potrzebne będą kartki formatu A4 dla każdego dziecka obecnego na Mszy św. Na kartce należy wydrukować słowa: modlitwa, post, ofiara, dobry uczynek, odwiedziny, pomoc, spowiedź, uśmiech, przebaczenie, zgoda, pokój. Służyć jak aniołowie Spróbujmy najpierw wymienić wszystkie postaci dzisiejszej Ewangelii. Kto (…)

I Niedziela Wielkiego Postu ks. Dariusz Kwiatkowski Rdz 9,8–15; 1 P 3,18–22; Mk 1,12–15 W skrócie: W Środę Popielcową Kościół przypomina bolesną prawdę o naszym życiu: Prochem jesteś i w proch się obrócisz (Rdz 3,19). Okres Wielkiego Postu ma nas pobudzić do podjęcia drogi osobistej odnowy i nawrócenia. Ten czas uświadamia nam także konieczność walki z szatanem, który jest źródłem wszelkiego zła. Słowo Boże czyni nas świadkami dialogu diabła z Jezusem. Jezus nie negocjuje z szatanem. Jest bezkompromisowy. Szatan jest upadłym duchem, który odwracając się od Boga, stał się przeciwnikiem zarówno Boga jak i człowieka. Tylko w jedności z Chrystusem możemy pokonać szatana i jego pokusy. Jezus daje moc do pokonania szatana Skończył (…)

I Niedziela Wielkiego Postu ks. Tadeusz Polak Rdz 9,8–15; 1 P 3,18–22; Mk 1,12–15 W skrócie: Wielki Post – czas opowiedzieć się po stronie Boga. Kusiciel i jego pokrętna motywacja relig?na. Św. Jan Paweł II wielokrotnie przypominał, że żadna religia nie może być usprawiedliwieniem dla zła, terroru i wojny. Prawdziwa i jedyna święta wojna toczy się w duszy ludzkiej, gdzie nieustannie walczymy o zwycięstwo prawdy, dobra i miłości. Gdy kuszona Ewa (a w zasadzie już skuszona) spojrzała na zakazany owoc tak, jak chciał kusiciel, została zaślepiona jego wizją szczęścia i dobra: Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy (Rdz 3,6). W tym jednym doświadczeniu kryje się: dobro, rozkosz i wiedza. Ale pojęcia te zostały oderwane od źródła prawdy jakim jest Bóg. Czas wybrać Boga Pierwsza niedziela Wielkiego Postu (zwana niedzielą (…)

VI Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mk 1,40–45 W skrócie: Przy okazji uzdrowień opisanych w Ewangeliach padają ważne słowa i stwierdzenia, na które warto zwrócić uwagę. Chory człowiek i Pan Jezus nie używają słowa: „uleczenie”, lecz mówią o oczyszczeniu. Co ma na myśli Jezus, mówiąc do trędowatego: Bądź oczyszczony? Ludzka dusza również może chorować, może się brudzić. Brud duszy nie jest widoczny na pierwszy rzut oka, jak brud czy choroby ciała. Słowo Boże i sakramenty są drogą do oczyszczania serca i duszy. W trakcie homilii potrzebne będą: stara, porwana kurtka, farba plakatowa lub akwarelowa, miska z wodą i mydłem oraz ręcznik, kartki z cytatami biblijnymi. Oczyszczenie Jak wygląda trąd? Proszę (…)

VI Niedziela zwykła ks. Jan Augustynowicz Kpł 13,1–2.45–46; Ps 32; 1 Kor 10,31–11,1; Mk 1,40–45 W skrócie: Historia trędowatego króla opisana przez Zofię Kossak-Szczucką uczy nas, że wiara i zaufanie do Jezusa są konieczne dla naszego zbawienia, które jest celem chrześcijańskiej wiary. W Ewangelii słyszymy zalecenie Zbawiciela, aby człowiek uzdrowiony z trądu postarał się u kapłanów o świadectwo zdrowia i stosownie do przepisów przedstawionych w Księdze Kapłańskiej złożył w świątyni dziękczynną ofiarę za powrót do zdrowia. W ten sposób autorytatywnie, urzędowo potwierdzony jest fakt uzdrowienia. Trędowaty podchodzi do Jezusa z Nazaretu z pokorą, która w Starym Testamencie była właściwym sposobem zbliżania się do Pana Boga w modlitwie, chociaż sam fakt, że podszedł do Chrystusa Pana wskazuje na jego wiarę i – jeśli tak można powiedzieć – na sporą (…)