Piotr stawia Jezusowi pytanie, ile razy należy przebaczyć bliźniemu. Słyszy w odpowiedzi, że siedemdziesiąt siedem razy, czyli należy przebaczać bez końca. Sługa, któremu pan okazał wielkoduszność, okazał się małostkowym, niedobrym człowiekiem. Spotkała go za to kara, na jaką wcześniej skazał swego dłużnika. Bóg w swoim miłosierdziu przebacza człowiekowi każdy grzech, co jednak jest uwarunkowane naszą skłonnością do przebaczania innym.

Św. ojciec Maksymilian Kolbe nawet w obozie śmierci pełnił obowiązki duszpasterskie: spowiadał i pocieszał. Franciszek Gajowniczek, dożywszy sędziwego wieku, zmarł w 1995 r. Nigdy nie zapomniał, co św. Maksymilian Maria Kolbe uczynił dla niego i jego rodziny.

Chwała Boża przychodzi do proroka Eliasza wraz ze słowem Bożym. Bóg objawiał człowiekowi swoją chwałę w wielkich dziełach, których dokonywał w świecie dla ludzi, i w całej otaczającej przyrodzie. Bóg objawiał swoją chwałę poprzez prorockie wizję. Wtedy pozwalał się oglądać twarzą w twarz. Pełnia chwały Boga objawiła się w Jezusie Chrystusie. Bóg przybrał postać człowieka, postać jednego z nas. Jego zmartwychwstanie było objawieniem chwały Jego Bóstwa. Chwałę Bożą możemy oglądać także w sakramentach Kościoła, które zanurzają nas w życie Boga i ściśle nas z Nim łączą.

Jezus Chrystus stanowił centrum codziennego życia św. Klary. Klara szczególnie umiłowała modlitwę i Najświętszą Eucharystię. Naśladujmy wiarę i życie sakramentalne św. Klary.

W zachwycie nad niepojętą tajemnicą życia pomaga nam obraz: ziarna, ziemi i siewcy. Życie wieczne jest celem nadrzędnym, do którego zmierzamy poprzez nasze decyzje w życiu doczesnym. Kochaj życie tu, na ziemi i wiedz, że każda chwila mówi też o życiu w niebie. „Tu i teraz” jest czas obumierania ziarna, by wydać plon w wieczności. Należy służyć Bogu, przez służbę bliźnim, których Bóg stawia na naszej drodze. Służyć, obumierając i miłować, służąc – to nierozdzielne rzeczywistości.

Miłość Boga jest bezinteresowna i pewnie dlatego pozostaje dla większości ludzi niezgłębioną tajemnicą. Miłość Boga do narodu izraelskiego jest porównana do miłości małżeńskiej. Zaślubiny z Bogiem powinny być trwałe i są znakiem miłości i miłosierdzia Boga. Św. Teresa Benedykta od Krzyża, czyli Edyta Stein (1891–1942) znalazła Jezusa, poszukując prawdy. Bardzo radykalnie zrealizowała w swoim życiu Jego wezwanie, że kto chce pójść za Nim, musi się zaprzeć samego siebie, wziąć swój krzyż i naśladować Go. Poniosła śmierć męczeńską w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu.

Bóg nie jest Bogiem dla elity, ale chce być Bogiem dla każdego człowieka. Nie ogranicza nikomu swojej łaski i miłości, dlatego że jest Stwórcą każdego człowieka i wszelkiego stworzenia. Dziś świat odrzuca naukę Kościoła, ponieważ nie jest w stanie jej zrozumieć. Logika świata jest inna niż logika Boga. Bóg jest cierpliwy wobec człowieka i nie obraża się na niego. Nawet jeśli człowiek odejdzie daleko od Boga, to On zawsze czeka na niego, aby przywrócić mu godność dziecka Bożego. Pójście za Jezusem wymaga od człowieka zmiany sposobu myślenia i życia, poukładania na nowo systemu wartości. Ta droga wymaga poświęceń. Bóg jest Bogiem zazdrosnym i pragnie wyłączności.

Prorok Jeremiasz ukazuje ciężar win Narodu Wybranego. Kara Boża ma dać Izraelitom szansę oczyszczenia. Prorok zapowiada kres cierpień swego ludu. Ukoronowaniem proroctwa ma być władca pochodzący z Narodu Wybranego, który będzie bliski Bogu. Pan przychodzi do nas jako Bóg przebaczający ludzkie grzechy i słabości, przynosi nam łaskę miłosierdzia.