XXVIII Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Mt 22,1–14 W skrócie: Po co chodzić do kościoła? Obowiązek czy przywilej? Przymus czy zaproszenie? Przypowieść o zaproszonych na ucztę – obraz Eucharystii. Odrzucenie zaproszenia – pogarda dla zapraszającego Pana. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił! – zaproszenie na Eucharystię. Życie doczesne to pielgrzymka na ucztę zbawionych w niebie. Na to ostateczne spotkanie z Bogiem przygotowujemy się przez całe ziemskie życie. Prośba o przedłużenie życia, byśmy się nawrócili do końca. Zaproszenie na Eucharystię Po co chodzić do kościoła? Po co chodzić do kościoła? Wiele osób, zwłaszcza młodych, nie widzi sensu w praktykach relig?nych. Może w ich życiu istnieją jeszcze jakieś szczątki osobistej modlitwy, szczególnie w chwilach zagrożenia (…)

XXVIII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mt 22,1–14 W skrócie: Dziś pojawia się w Ewangelii motyw podobny, jak w poprzednią niedzielę – motyw ludzi, którzy nie słuchają Boga, którzy mają własne plany i ambicje. Te przypowieści mówią cały czas o nas. To my nie słuchamy głosu Bożego. Msza św. jest chwilą niezwykłą, jedyną tego typu w ciągu dnia czy tygodnia. Wymaga więc od człowieka właściwego przygotowania zewnętrznego i wewnętrznego. Dla nas Msza św. jest królewską ucztą. Idąc do kościoła, należy dwa razy spojrzeć na siebie – na swój strój i na swoje wnętrze. Przed Mszą św. należy przygotować zwierciadło schowane w pudełku i nagrodę dla zwycięzcy zgadywanki. Strój weselny Królewskie zaproszenie Ludzi z dzisiejszej (…)

XXVII Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas Iz 5,1–7, Flp 4,6–9, Mt 21,33–43 W skrócie: Izajasz rozpoczyna pieśń o miłości Pana Boga do Narodu Wybranego jednoznacznym wstępem: Chcę zaśpiewać memu Przyjacielowi pieśń o jego miłości ku swojej winnicy. Izajasz chce śpiewać dla swego Przyjaciela. W ten sposób mówi o Bogu, który jest wszechmogącym Stwórcą wszechświata. Izajaszowi nie zależało na podnoszeniu własnej rangi w oczach publiczności. Była to potrzeba jego serca i wyraz jego miłości do Boga, Jego Przyjaciela. Bóg Stwórca upodobał sobie tę winnicę. Uczynił wszystko, co było potrzebne, by winogrona urosły. Miał prawo spodziewać się, że znajdzie obfite plony. Rozumiemy jego rozżalenie, kiedy woła: Rozbiorę jej żywopłot, rozwalę jej ogrodzenie. Niebezpieczna pieśń o miłości Pieśń o miłości Boga do Narodu Wybranego

XXVII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 5,1–7; Flp 4,6–9; Mt 21,33–43 W skrócie: Gospodarzem winnicy jest sam Bóg. Winnicą jest stworzony przez Niego świat. Do przewrotnych rolników trzeba zaliczyć przywódców państwowych i relig?nych Narodu Wybranego. Sługami posyłanymi przez właściciela winnicy, aby odebrali należny plon byli prorocy Starego Testamentu. Natomiast synem gospodarza jest Jezus Chrystus. „Pieśń o winnicy” opisuje smutek gospodarza z powodu braku plonów, mimo jego wielkich starań i troski. Prorok wprost powiedział, że tą winnicą jest dom Izraela, czyli naród żydowski. Dramat gospodarza to przede wszystkim dramat Boga. Dramat Boga, ponieważ nieskończona Jego dobroć, troska i miłość jakże często pozostają bez echa. Każdy z nas jednocześnie jest winnicą oraz rolnikiem. Otrzymaliśmy od Boga jakby w dzierżawie dar życia. W każdego z nas Bóg zainwestował ogromny kapitał. Zaufanie Bogu Właściciel winnicy Pewien człowiek wybudował dużą fabrykę. Gdy wszystko funkcjonowało dobrze, ufając swoim pracownikom, oddał im swoją (…)

XXVII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mt 21,33–43 W skrócie: Przypowieść o złych ludziach, którzy pragnęli przywłaszczyć sobie cudzą własność, dotyczy historii zbawienia, ale – jak to bywa z wieloma fragmentami Ewangelii – można spojrzeć na słowa Pana Jezusa również w odniesieniu do naszego codziennego życia. Niektórzy ludzi gotowi są popełnić straszne czyny dla pieniędzy. Nieoddawanie pożyczonych rzeczy, jak również przywłaszczanie sobie znalezionych rzeczy bez próby odszukania właściciela, to postępowanie mało szlachetne. Problem własności rzecz zagubionych i znalezionych ciągle wywołuje wiele wątpliwości. Rzeczy znalezione (tym bardziej ukradzione) nie są własnością znalazcy. To, co dla nas najważniejsze – czyli Komunię św. – otrzymujemy od Boga za darmo, z miłości. Przed Mszą św. należy przygotować kilka banknotów stuzłotowych, można także wykonać powiększenie jednego z nich na (…)

XXVI Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Ez 18,25–28; Flp 2,1–11; Mt 21,28–32 W skrócie: Dzisiejsza Ewangelia – podobnie jak przed tygodniem – opowiada o winnicy, czyli o ogrodzie, w którym rosną winogrona. Winnicą Pana Boga jest cały świat, wszyscy ludzie, którzy powinni przynosić dobre owoce swojego życia. Każdy człowiek nosi w sobie dobre i złe cechy. Wśród złych jest m.in. obojętność, a czasem lenistwo w pełnieniu dobrych czynów. Od chrześc?an Bóg wymaga więcej niż od innych ludzi, bo nazywa ich swoimi dziećmi, swoimi synami. Pan Jezus zaprasza swoich uczniów, aby dzięki modlitwie, sakramentom, osobistej refleksji czy opamiętaniu zwalczali swoje lenistwo i obojętność. Z jakiego jesteś plemienia? Kto jest kim? Spróbujmy (…)

XXVI Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas SAC Ez 18,25–28; Flp 2,1–11; Mt 21,28–32 W skrócie: Dzisiejsza przypowieść Pana Jezusa prezentuje dwie możliwości synowskiego zachowania wobec ojca. Pisząc sztukę teatralną na podstawie tej przypowieści, można by było przewidzieć w niej role dla kolejnych dwóch synów. Trzeci syn mógłby zagrać całkowitego, otwartego buntownika wobec ojca. Czwarta rola byłaby przeznaczona dla syna idealnego, posłusznego jak w bajkowym świecie. W przypowieści Jezusa nie znalazło się jednak miejsca ani dla otwartego buntownika ani dla ideału bez cienia i skazy. Pan Jezus chciał ukazać dwie postawy, które spotykał w czasie swojej publicznej działalności i głoszenia Bożego królestwa. Robotnicy w winnicy Pańskiej Przypowieść o dwóch braciach Dzisiejsza przypowieść Pana (…)

XXVI Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński Ez 18,25–28; Flp 2,1–11; Mt 21,28–32 W skrócie: Przykład dzieci bawiących się w parku i kobiety zwracającej im uwagę pokazuje, jak często próbujemy dostosować Boże przykazania do naszej wygody. Pierwsze czytanie ukazuje nam właśnie taką postawę: lud współczesny Ezechielowi stawiał Bogu zarzuty, że Jego sposób postępowania nie jest słuszny. Ezechiel broni Bożego sposobu myślenia. Za każdym razem, kiedy – znając przykazania – robimy i tak po swojemu, zakładamy, że sposób postępowania Boga nie jest słuszny. Często tak się dzieje w dziedzinie moralnej. Teoretycznie uznajemy słuszność przykazań, w praktyce – czynimy to, co my uważamy za słuszne. Jedynie Bóg może sądzić ludzi "Nieaktualna" Biblia Pewien chłopiec bawił się w parku razem ze swoją siostrą. Dzieci na ogół nie bawią się zbyt cicho, a starszym (…)