XXXIV Niedziela zwykła Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata ks. Tadeusz Polak Ez 34,11–12.15–17; 1 Kor 15,20–26.28; Mt 25,31–46 W skrócie: Chrystus Król – Najwyższy Sędzia Sprawiedliwy. Dlaczego w opisie Sądu Ostatecznego nie ma mowy o praktykach relig?nych? Światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność. Sąd jest nieubłagany dla człowieka, który nie czynił miłosierdzia. Bóg zawiesza sąd sprawiedliwości wobec tych, którzy czynili miłosierdzie. Czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, Mnieście nie uczynili. Wierność w małych czynach miłosierdzia. Sądzeni z miłości lub jej niedostatku Król i Sędzia Król posiadał w starożytności pełnię władzy. Pełnił funkcję najwyższego sędziego w swoim (…)

XXXIV Niedziela zwykła Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata ks. Dariusz Kwiatkowski Ez 34,11–12.15–17; 1 Kor 15,20–26.28; Mt 25,31–46 W skrócie:  W Europie królowie stanowią swego rodzaju atrakcję turystyczną oraz pełnią funkcję reprezentacyjną w takich krajach jak Anglia czy Hiszpania. Tytuł Króla Wszechświata może pozornie sugerować, że Kościół jest skostniały, staroświecki i nie nadąża za duchem czasu. Na placu św. Piotra w Rzymie jest jeden punkt, który pozwala zobaczyć, że cztery rzędy kolumn ustawione są w idealnym porządku i harmonii. Jakże często mamy wrażenie, że taką nieuporządkowaną i bardzo chaotyczną rzeczywistością jest świat, w którym żyjemy. W świecie można odnaleźć jeden punkt, który wprowadzi idealną harmonię w nasze życie. Tym punktem jest Jezus Chrystus, Król Wszechświata. Tylko w Jezusie człowiek może odnaleźć sens (…)

XXXIV Niedziela zwykła Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata ks. Janusz Stańczuk Mt 25,31–46 W skrócie: W starych katechizmach przypominano uczynki miłosierne co do ciała i duszy. Mają one podstawy bibl?ne i Kościół nieustannie zachęca do ich wypełniania. Ostatnim wielkim wydarzeniem w historii ludzkości będzie Sąd Ostateczny. Brak troski o innych ludzi jest największym grzechem, jaki Pan Bóg odkryje przed nami na Sądzie Ostatecznym. Nikt nie jest zwolniony z troski o drugiego człowieka. Przed Mszą św. można przygotować siedem dużych plansz z wizerunkami dzieci, o których będzie mowa w nawiązaniu do uczynków miłosiernych. Uczynki miłosierne

XXXIII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Prz 31,10–13.19–20.30–31; 1 Tes 5,1–6; Mt 25,14–30 W skrócie: Każdy człowiek otrzymał od Boga jakiś unikalny talent. Ważne jest, abyśmy umieli te talenty odkryć i je rozwinąć. Porównywanie siebie z innymi ludźmi jest zwykłą stratą czasu i zakopywaniem własnych talentów. Jezus w przypowieści o talentach mówi nam, że kiedyś będziemy musieli zdać sprawę przed Bogiem z gospodarowania naszymi talentami. Naszym powołaniem jest świętość. Droga do świętości wiedzie przez odkrycie i pomnażanie własnych talentów. Nasze talenty nabierają blasku, gdy służą i pomagają innym ludziom. Poznać i rozwinąć talenty Kompleks niższości W każdym z nas istnieje pokusa, aby porównywać się z innymi ludźmi. Bardzo często te (…)

XXXIII Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas Prz 31,10–13.19–20.30–31; 1 Tes 5,1–6; Mt 25,14–30 W skrócie: W systemie kapitalistycznym w gospodarce chodzi o to, by pomnażać kapitał. Przykład z dzisiejszej Ewangelii o pomnażaniu talentów pasuje doskonale do takiego systemu. Jest w nim mowa o majątku, jaki otrzymał każdy ze sług, i o rozliczeniach, jakich dokonał właściciel. Opisany w przypowieści właściciel majątku chce pomnażać swój majątek. Nagradza więc tych, którzy mu w tym pomagają. Odsyła z kwitkiem tych, którzy nie potrafią powiększyć jego majątku. Zastanawiający jest powód, dlaczego ostatni sługa z przypowieści nie pomnożył otrzymanego talentu. Po prostu nie chciał zaryzykować, lękał się, że straci, nie podjął w ogóle żadnych wysiłków. Poszedł i zakopał talent. W nauczaniu Jezusa chodzi o duchowe przesłanie, które ma umocnić naszą wiarę i przekazać prawdę o królestwie Bożym, które rośnie pośród nas. Talenty (…)

XXXIII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mt 25,14–30 W skrócie: Każdy człowiek został wyposażony przez Boga w jakieś dary – jedni mniej, inni więcej. Najważniejsze są dary duchowe, dary wiary. Każdy powinien rozwinąć i wykorzystać swoje „talenty”. Człowiek bardziej niż inni utalentowany powinien też więcej robić dla innych. Trzeba – z pomocą rodziców i nauczycieli – szukać swojej mocnej strony. Najlepiej już dziś zacząć czynić dobre rzeczy. Przed Mszą św. można przygotować kilka monet o jednakowym nominale. Rozmnażanie talentów Rozdawanie "talentów" Ponieważ słowo talent ma w języku polskim nieco inne znaczenie, zrobimy sobie dwie małe prezentacje, aby zrozumieć, o czym mówi dzisiejsza (…)

Wtorek XXXII Tygodnia zwykłego Narodowe Święto Niepodległości Wspomnienie św. Marcina z Tours, biskupa ks. Tomasz Opaliński Tt 2,1–8.11–14; Ps 37; Łk 17,7–10 W skrócie: Święto Niepodległości. Ilu z nas, Polaków, pamięta, z jakiej okazji je obchodzimy? Czym jest dla nas ojczyzna? Czy znamy jej historię? Czy jest dla nas ważna? Poemat „Myśląc Ojczyzna” Karola Wojtyły może być dla nas doskonałą lekcją miłości ojczyzny i odpowiedzią na pytanie, czym ona jest, czym ma być dla nas. Ojczyzna – to ojcowizna. To nasze korzenie. To wszystko, z czego wyrastamy. To nasze tradycje – wszystko, czego uczymy się od naszych przodków i z naszej historii. Ojczyzna – to dla nas przede wszystkim teraźniejszość. A owa teraźniejszość wymaga, byśmy tu i teraz byli ludźmi sumienia, by nasze czyny były czynami ludzi sumienia.

XXXII Niedziela zwykła Święto rocznicy poświęcenia Bazyliki Laterańskiej ks. Sylwester Matusiak Ez 47,1–2.8–9.12; 1 Kor 3,9b–11.16–17; J 2,13–22 W skrócie: Liturgiczne wspominanie tamtego historycznego wydarzenia może nam pomóc lepiej zrozumieć dzień dzisiejszy Kościoła. Świątynia, która jest nazywana „Matką i Głową” wszystkich kościołów, nie tylko w Rzymie ale i całym chrześc?ańskim świecie, zwraca naszą uwagę na kościoły i świątynie oraz ich rolę w naszym życiu relig?nym. Jako wierzący stanowimy żywą świątynię, żywy dom Boży, żywy Kościół. Uświadomienie sobie tej prawdy, że współtworzymy Kościół, że jesteśmy jego żywą cząstką, powinno pobudzać do podejmowania odpowiedzialności za Kościół, za jego wzrost, siłę i kondycję. W czasach, gdy Kościół jest z różnych stron atakowany (często niestety słusznie, z powodu niechrześc?ańskich postaw swoich synów i córek), podjęcie odpowiedzialności za kształt i jakość życia Kościoła jest (…)