V Niedziela Wielkiego Postu ks. Jan Augustynowicz Ez 37,12–14; Rz 8,8–11; J 11,1–45 W skrócie: Prorocza zapowiedź proroka Ezechiela o wyjściu ludu Bożego z grobu i zaprowadzeniu go do ojczystej ziemi mówi ostatecznie o tym, że Bóg jest rzeczywiście Panem życia i śmierci. Wszyscy odkupieni zostaną w swoim czasie ożywieni mocą Bożą i staną się mieszkaniem Bożego Ducha. Skoro jednak ten Duch przebywa w nas, wierzących, nie możemy Go zasmucać grzesznym życiem. Ta Boża potęga objawi się potem w znakach Jezusa z Nazaretu, który będzie uzdrawiał chorych, wskrzeszał umarłych, a trzeciego dnia sam zmartwychwstanie. Kto w Niego wierzy, nie umrze na wieki. Jezus wskrzesza Łazarza Rozważania wielkopostne

V Niedziela Wielkiego Postu ks. Tadeusz Polak Ez 37, 12–14; J 11,1–45 W skrócie: Post to czas przemiany i wielkiego powrotu. Wstanę i pójdę do mojego Ojca – decyzja przemiany dotyczy każdego. Wskrzeszenie – zapowiedź ostatecznego triumfu Zbawiciela. Trzy powroty do życia – córeczka Jaira, młodzieniec z Nain i Łazarz. Panie, gdybyś tu był – wyrzut Marty i nasze wyobrażenia o Bogu. Cierpienie i śmierć Jezusa jako znaki Bożej miłości. Wielki Post to czas duchowego wskrzeszenia. Wskrzeszeni do nowego życia Potrzeba zmiany Idziemy drogą Wielkiego Postu znaczoną modlitwą, pokutą, pragnieniem przemiany. Nieraz słyszałem życzenia: „Żebyś się tylko nie zmieniał”. I zawsze na takie dictum reaguję dosyć nerwowo. Przecież możemy się rozw?ać tylko dzięki zmianom na lepsze. Jeśli w życiu duchowym wysiłek idzie tylko w tym kierunku, aby (…)

V Niedziela Wielkiego Postu ks. Janusz Stańczuk Ez 37,12–14; Rz 8,8–11; J 11,1–45 Należy przygotować dwa koce, białe prześcieradło, dwa długie bandaże (jeden z wypisanymi grubym flamastrem grzechami), nożyczki. Ze względu na wielowątkowość dzisiejszej Ewangelii, podczas Mszy św. z udziałem dzieci zostały przeczytane tylko wybrane fragmenty. W skrócie: Śmierć Łazarza i jego wskrzeszenie przypominają, że wszyscy podlegamy zniewoleniu grzechami i w konsekwencji zdążamy do śmierci. Chrystus ma władzę nad naszą śmiercią, nie tylko w wieczności, ale i w chwili obecnej. Największym cudem Jezusa było zmartwychwstanie. Ale do tego wielkiego cudu Jezus przygotowywał ludzi stopniowo. Pozwólcie mi chodzić Ludzkie choroby Przyjaciel Pana Jezusa ciężko zachorował. Łazarz leżał w domu, pod opieką swoich sióstr. Dzisiaj, kiedy człowiek ciężko zachoruje, trafia do (…)

VIII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 49,14–15; 1 Kor 4,1–5; Mt 6,24–34 W skrócie: Słyszeliśmy wiele obietnic i zapewnień dotyczących polepszenia naszego życia. Większość z nich okazała się pustymi słowami, które nie miały pokrycia w czynach. Może nam się wydawać, że łatwo zawieść się także na Panu Bogu. Tyle razy prosiliśmy o coś w długich modlitwach i nie zostaliśmy wysłuchani Bóg zapewnia, że nigdy nas nie opuści i nigdy o nas nie zapomina: Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie (Iz 49,15). Zaufać Bogu Zawiedzione zaufanie Czy łatwo jest dzisiaj zaufać? (…)

VIII Niedziela zwykła ks. Tomasz Opaliński Iz 49,14–15; 1 Kor 4,1–5; Mt 6,24–34 W skrócie: Nikt z nas nie lubi zbytniej troski. Mamy, które nadmiernie troszczą się o swoje dzieci, pozbawiają je możliwości nauczenia się samodzielnego funkcjonowania. W tym kontekście łatwo przyznać rację Jezusowi, kiedy mówi, żeby się zbytnio nie troszczyć. Z drugiej strony – troska jest wyrazem miłości. Troszczę się o kogoś, kogo kocham. Dlatego tak boli, kiedy doświadczam tego, że nikt się o mnie nie troszczy. Czuję się wtedy niekochany. Nieumiejętność wyważenia między „zbytnią troską” a brakiem troski powoduje, że czasem się gubimy. Zwłaszcza młodzi bardzo się czasem troszczą, żeby wyglądać tak, jak by się o nic nie troszczyli. Czy to jednak przynosi szczęście? Nadmiar troski „Zbytnia troska” rodziców Nie troszczcie się zbytnio – mówi Jezus w dzisiejszej Ewangelii, i powtarza: czemu się zbytnio troszczycie (Mt 6,25.28)? Z jednej strony – często mamy dość (…)

VIII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Iz 49,14–15; 1 Kor 4,1–5; Mt 6,24–34 Przed Mszą św. należy przygotować: kilka produktów spożywczych (chipsy, czekolada), książkę dla dzieci, flamastry, jakiś element ubioru, Biblię i nagrody. W skrócie: W Ewangelii Pan Jezus bardzo często przypomina nam, że największym zagrożeniem dla wiary nie są wcale jacyś bożkowie czy przesądy, ale nasze przywiązanie do pieniędzy, wygody, lenistwa. Biblia zawsze zachęca człowieka do pracy, do wysiłku. Stawia jednak pytanie, czy staramy się o to, co naprawdę jest najważniejsze. Co jest naprawdę ważne? Nie leniuchować! Zawsze przy okazji tej Ewangelii istnieje pokusa, aby trochę źle zrozumieć słowa Pana Jezusa. A co to znaczy: źle? Ktoś mógłby powiedzieć: „Kładę się i leżę do góry brzuchem, bo Pan Bóg sam o wszystko się zatroszczy. Nie (…)

V Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 58,7–10; 1 Kor 2,1–5; Mt 5,13–16 W skrócie: Na Górze Błogosławieństw Jezus wygłosił jedną z najważniejszych swoich mów, nazwaną przez biblistów Kazaniem na Górze. Zawarł w nim najważniejsze obietnice Boga względem ludzi oraz istotne treści dotyczące codziennego życia swoich uczniów. Sól i światło stanowią nieodzowną część naszego codziennego życia. Trudno sobie je wyobrazić bez tych dwóch elementów. Sól służy do konserwowania żywności oraz do nadawania jej odpowiedniego smaku. Jako chrześc?anie jesteśmy wezwani, aby pokazać współczesnemu światu prawdziwe wartości, które nigdy nie przeminą i nadają codziennemu życiu, naszym wysiłkom i cierpieniom konkretny sens. Być solą i światłem Kazanie (…)

V Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Iz 58,7–10; 1 Kor 2,1–5; Mt 5,13–16 W skrócie: Słowo „niedziela” ma różną etymologię w językach europejskich. W języku polskim (podobnie jak w czeskim) akcentuje się świętowanie jako powstrzymanie się od pracy – „nie działaj”. Łacina (oficjalny język Kościoła Rzymskokatolickiego) nazywa niedzielę Dies Domini – „dniem Pańskim”. Język angielski (Sunday) i niemiecki (Sonntag) nawiązują do rzymskiej nazwy Dies Solis – „dzień Słońca”. Rosyjski natomiast dotyka samej istoty rzeczy: Woskriesien?e, czyli Zmartwychwstanie. Niedziela chrześc?ańska – dzień światła i soli. Wiara płynie ze słuchania i posłuszeństwa. Przykład Noego – wierność słowu. Czy słowo Boże jest moją nadzieją? Czy wierzę, że to sam Bóg mówi do mnie w liturgii słowa i w osobistej lekturze? Słowo, które jest Światłością Niedziela – dzień światła i soli W świetle (…)