V Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Iz 58,7–10; 1 Kor 2,1–5; Mt 5,13–16 W skrócie: Na Górze Błogosławieństw Jezus wygłosił jedną z najważniejszych swoich mów, nazwaną przez biblistów Kazaniem na Górze. Zawarł w nim najważniejsze obietnice Boga względem ludzi oraz istotne treści dotyczące codziennego życia swoich uczniów. Sól i światło stanowią nieodzowną część naszego codziennego życia. Trudno sobie je wyobrazić bez tych dwóch elementów. Sól służy do konserwowania żywności oraz do nadawania jej odpowiedniego smaku. Jako chrześc?anie jesteśmy wezwani, aby pokazać współczesnemu światu prawdziwe wartości, które nigdy nie przeminą i nadają codziennemu życiu, naszym wysiłkom i cierpieniom konkretny sens. Być solą i światłem Kazanie (…)

V Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Iz 58,7–10; 1 Kor 2,1–5; Mt 5,13–16 W skrócie: Słowo „niedziela” ma różną etymologię w językach europejskich. W języku polskim (podobnie jak w czeskim) akcentuje się świętowanie jako powstrzymanie się od pracy – „nie działaj”. Łacina (oficjalny język Kościoła Rzymskokatolickiego) nazywa niedzielę Dies Domini – „dniem Pańskim”. Język angielski (Sunday) i niemiecki (Sonntag) nawiązują do rzymskiej nazwy Dies Solis – „dzień Słońca”. Rosyjski natomiast dotyka samej istoty rzeczy: Woskriesien?e, czyli Zmartwychwstanie. Niedziela chrześc?ańska – dzień światła i soli. Wiara płynie ze słuchania i posłuszeństwa. Przykład Noego – wierność słowu. Czy słowo Boże jest moją nadzieją? Czy wierzę, że to sam Bóg mówi do mnie w liturgii słowa i w osobistej lekturze? Słowo, które jest Światłością Niedziela – dzień światła i soli W świetle (…)

V Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Iz 58,7–10; 1 Kor 2,1–5; Mt 5,13–16 W skrócie: Bycie „solą ziemi” oznacza zobowiązanie chrześc?an do określonego sposobu postępowania, od którego nie można odstąpić. Biblia jest księgą używającą wielu porównań. Porównanie ludzi do soli można łatwiej wytłumaczyć, korzystając z porównań do innych przedmiotów ludzkiego życia, np. do cukru. Nie możemy przesłodzić życia, nie możemy się rozpieszczać, jak dziecko, które jadłoby ciągle samą czekoladę i cukierki. W trakcie Mszy św. można przeprowadzić konkurs z torebką cukru ukrytą w kartonowym pudełku. Cukier zamiast soli Porównania Przypomnę krótko – na początku dzisiejszych rozmyślań – że Biblia jest księgą metafor. Metafora występuje wtedy, gdy nie mówi się (…)

IV Niedziela zwykła Święto Ofiarowania Pańskiego ks. Jerzy Gugała SAC Ml 3,1–4; Hbr 2,14–18; Łk 2,22–40 W skrócie: Święto Ofiarowania Pańskiego nawiązuje do tradycji żydowskiej. Dzisiejszy człowiek wyrzuca Boga ze swojego życia. Rodzice poddają dzieci współczesnym bożkom. Konsekwencją tego są ból i łzy. Gromnica nawiązuje do wydarzeń paschalnych. Przypomina sakrament Chrztu świętego. Jej światło ma nas prowadzić przez życie. Zaproszenie do refleksji nad życiem w blasku płomienia gromnicy. Boże światło Pewien człowiek zwierzył mi się: „Moje życie było jedną wielką gonitwą. Biegłem nie wiadomo po co, za czym i gdzie. Wszystko zaczęło się od jednej małej firmy. Potem pieniądz nakręcał pieniądz, firma rozrastała się. Ja coraz mniej spałem, coraz więcej (…)

IV Niedziela zwykła Święto Ofiarowania Pańskiego ks. Mariusz Słonina Ml 3,1–4; Hbr 2,14–18; Łk 2,22–40 W skrócie: Wspominamy dziś Maryję i Józefa, którzy po 40 dniach od narodzenia Jezusa zgodnie w wymogami Prawa Mojżeszowego ofiarowują swego syna w światyni jerozolimskiej. Prawo wykupu pierworodnego ustanowił Mojżesz, ponieważ każde dziecko pierworodne należało do Boga i trzeba było poprzez przepisaną ofiarę dokonać jego wykupu. Święto dzisiejsze posiada dwie nazwy, wyarażają one dwie postawy potrzebne w chrześcijańskim życiu. Dwa dary Matki Bożej dla chrześcijan Niedziela skłania nas do oddania (…)

IV Niedziela zwykła Święto Ofiarowania Pańskiego ks. Janusz Stańczuk Ml 3,1–4; Hbr 2,14–18; Łk 2,22–32 Pomoce: małe świece, np. do podgrzewaczy lub podobne, z przyklejonymi karteczkami zawierającymi imiona osób konsekrowanych pracujących w parafii lub nazwy znanych zakonów (wyrazy można napisać wprost na metalowej osłonie świec do podgrzewaczy); liczba świec powinna odpowiadać liczbie dzieci na niedzielnej Eucharystii. W skrócie: Obrzęd oczyszczenia Maryi oraz ofiarowania (wykupienia) Jezusa w Świątyni Jerozolimskiej był wypełnieniem prawa żydowskiego. Sensem obrzędu było przypomnienie, że każde stworzenie jest własnością (…)

Okres Narodzenia Pańskiego Uroczystość Objawienia Pańskiego ks. Jan Augustynowicz Iz 60,1–6; Ef 3,2–3a.5–6; Mt 2,1–12 W skrócie: Dzisiejsza uroczystość Objawienia Pańskiego, zwana w naszym kraju uroczystością Trzech Króli, to jedno z najstarszych świąt chrześc?aństwa. Na Wschodzie jego ślady mamy już w III w., kiedy obchodzono ten dzień jako epifanię, czyli objawienie się Syna Bożego na ziemi w tajemnicy Wcielenia. Na Zachodzie święto obchodzono od IV w. Kult Trzech Króli jest bardzo popularny w naszym kraju. Dowodem tego są liczne kościoły pod ich wezwaniem czy ołtarze ku ich czci. W tę uroczystość święci się kadzidło i kredę, a na drzwiach wejściowych domów wypisuje się kredą pierwsze litery imion trzech Mędrców i nowy rok kalendarzowy. W okresie średniowiecza zaczęto wymieniać imiona trzech Mędrców, choć nie ma to potwierdzenia w Piśmie Świętym. Są to: Kacper, Melchior i Baltazar. Hołd trzech Mędrców Źródła historyczne o Herodzie Hołd trzech (…)

Okres Narodzenia Pańskiego Uroczystość Objawienia Pańskiego ks. Janusz Stańczuk Iz 60,1–6; Ef 3,2–3a.5–6; Mt 2,1–12 W skrócie: Chrystusa odwiedzali różni ludzie: najubożsi i najbogatsi. Chrystus otrzymywał od ludzi dary materialne i dary serca. Trzej Królowie należą do najbardziej tajemniczych postaci w Biblii. Stąd zostali bohaterami także wielu legend i opowieści. Nasz dar może być bardzo niepozorny, nawet niezauważalny dla innych ludzi, ale dla nas i dla Jezusa musi być bardzo ważny. Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, Mnieście uczynili.Aby obdarować Chrystusa, trzeba dać dar drugiemu człowiekowi. Zaczęliśmy nowy rok życia, stwarza on nowe szanse do czynienia dobra. Dary dla Jezusa Dary pasterzy i królów Do narodzonego w Betlejem (…)