Jezus nie szukał taniej popularności i próżnej sławy. Przyszedł, aby służyć pomocą cierpiącym ludziom. Przyszedł na świat, aby ratować zagubione dusze. Ogromne rzesze ludzi przychodziły do Jezusa. Jedni chcieli Go słuchać, inni wierzyli w cud odzyskania zdrowia. Jezus, widząc cierpienia, braki, niepokoje, zagubienie, bezradność, samotność, objawia się jako Zbawiciel i Wyzwoliciel. Jezus prawdziwie uzdrawia i wyzwala. Dokonane przez Niego wyzwolenie dotyka najgłębszych zakamarków naszego serca. Aby zbawienie stało się naszym udziałem, musimy uwierzyć i przyjść do Chrystusa. Jezus do niczego nie zmusza. On pokazuje swoją moc i czeka na naszą decyzję.

Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą (Mt 5,8). Grzech pierworodny – odrzucenie czystej miłości Boga. Niepokój sumienia źle przeżyty, bez odniesienia do Bożej dobroci i miłosierdzia, prowadzi do lęku, zamknięcia i zagubienia. Myśmy poznali i uwierzyli (1 J 4,16). Oczyszczająca łaska Mszy św. Sakrament pojednania – źródło oczyszczenia i uświęcenia.

Wystąpienie Jezusa. Oczekiwanie zebranych. Zazdrość. Mocne słowa. Chęć zemsty. Nasza reakcja wobec prawdy.

Przypowieść o bogatym człowieku, który podzielił majątek między swoje sługi. Widać ogromną hojność tego człowieka. Niewolnicy otrzymali ten majątek całkowicie za darmo. Ta historia pokazuje prawdę o naszym życiu, które jest darem Boga wobec każdego człowieka. Nie chodzi o wielkość majątku, ale o to, co się z nim zrobi! Mamy konkretny „budżet” i wyznaczony czas i tylko od nas zależy co z tym zrobimy, czy nasze życie wyda piękne i obfite owoce. Wszystko zależy od Ciebie! Tylko Ty możesz wygrać swoje życie!

Najstarszy dokument chrześcijański: Pierwszy List św. Pawła do Tesaloniczan. Został on napisany ok. 50 roku po Chrystusie i zaadresowany do jednej z najmłodszych wspólnot Kościoła. Wśród praktycznych wskazówek apostolskich Listu do Tesaloniczan znajdujemy tę, która dotyka drogi chrześcijańskiego rozwoju: „stawajcie się coraz doskonalszymi!” (1 Tes 4,1b). Dążenie do doskonałości jest upodabnianiem się do Boga, a więc możemy powiedzieć: drogą prowadzącą do zjednoczenia z Ojcem.

Jezus wzywa swoich uczniów do czuwania. Chrześcijanin musi być zawsze duchowo przygotowany i gotowy na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa. Człowiek, który czuwa, nie zaprząta sobie zanadto głowy sprawami tego świata. Nikt nie wie, kiedy Chrystus powróci i właśnie dlatego potrzeba stałej gotowości na spotkanie z Nim. Nagrodą za wytrwałe czuwanie jest życie wieczne. Każda śmierć przypomina nam o konieczności czuwania i bycia gotowym na spotkanie z przychodzącym Jezusem. Niepewność i tymczasowość ludzkiego życia tu, na ziemi, napawa nas lękiem. Jednak, jako uczniowie Jezusa Chrystusa nie musimy się lękać, ponieważ Bóg przygotował dla wszystkich wierzących mieszkanie w niebie. Tym mieszkaniem będzie nasze zmartwychwstałe ciało, które zostanie przemienione na wzór zmartwychwstałego ciała Jezusa Chrystusa.

Chrzest nakłada na człowieka misję głoszenia Ewangelii. Misja ewangelizacyjna wynika z powołania do życia we wspólnocie. Proces ewangelizacji w Kościele nigdy nie ustaje. Kościół głosząc Ewangelię nigdy nie ingeruje w wolną wolę człowieka. Źle pojęta ewangelizacja niesie ze sobą ryzyko pychy. Warunkiem prawdziwej ewangelizacji jest wpatrzenie się w Chrystusa.

Przypomnienie, że każdy z nas jako chrześcijanin, podobnie jak św. Jan Chrzciciel, powołany jest do tego, aby żyć zgodnie z sumieniem i świadczyć o prawdzie Urodzinowa uczta na dworze Heroda i decyzja o ścięciu Jana. Św. Jan Chrzciciel wiernie wypełniał wolę Bożą i realizował swoje posłannictwo. Każdy wierzący powinien żyć w prawdzie i w zgodzie ze swoim sumieniem.