Czasem słyszy się, że Bóg w Starym Testamencie to Bóg karzący, daleki od człowieka. Bóg, widząc cierpienia i nieszczęścia Izraelitów w niewoli egipskiej, wybrał Mojżesza jako narzędzie, którym posłuży się, aby dać wolność uciemiężonemu ludowi. Miłość Boga bywa dla nas niezrozumiała, zwłaszcza kiedy życie nie układa się zgodnie z naszymi planami i zamierzeniami. Miłość Boga jest bezinteresowna i nieodwracalna. Zostaliśmy zanurzeni w tej miłości w chwili chrztu.
Jeśli myślimy o sobie, że nie potrzebujemy niczego zmieniać i naprawiać w swoim zachowaniu wobec ludzi i Boga – wtedy jesteśmy najbardziej podobni do miast, którym Jezus rzekł: Biada! (Mt 11,21). Chrystus jest cierpliwy i nie przestaje pukać do serca zamkniętego przed Nim.
Słowa z dzisiejszej Ewangelii mogą rodzić w nas pewien opór. Gdyż to, co mówi Jezus nie przystaje za bardzo do tego, jak zazwyczaj wyobrażamy sobie Jezusa mówiącego o miłości i pokoju. Miłość domaga się jasnego stanowiska z naszej z strony. Niejednokrotnie rodzi to sprzeciw ze strony rodziców i bliskich. W imię prawdziwej miłości, niektóre słowa muszą paść. Nie jest możliwe przemilczanie, choćby dla zyskania „świętego spokoju”. Miłość i wolność idą ze sobą w parze. Jeżeli nie mam wolności, by powiedzieć o czymś ważnym moim bliskim, to znaczy, że moja miłość do nich nie jest pełna. Miłość niesie ze sobą również pewne trudy, gdy jest rzeczywiście odpowiedzialna. Bo miłość to nie tylko uczucie, ale przede wszystkim decyzja woli.
Film „Truman show” jest między innymi wyrazem spiskowych teorii dziejów, mówiących o tym, że naszym życiem rządzą jacyś „oni”, że tak naprawdę nic nie jest od nas zależne. Bóg mówi nam dziś, że nie mamy się bać jakichś „onych”, którzy mają pozorną władzę nad światem lub chcą ją zdobyć. Jesteśmy zależni tylko od Boga, a dla Niego jesteśmy ważniejsi niż wiele wróbli (Mt 10,31). Bóg kocha każdego człowieka; każdy jest dla Niego ważny. Nie bójmy się ludzi – liczmy się z Bogiem i Jego prawem, ufajmy Jego miłości, która nawet z naszych pomyłek i grzechów potrafi wyprowadzić dobro, tak jak to było w przypadku Józefa i jego braci (pierwsze czytanie).
XX wiek był czasem prześladowań wyznawców Chrystusa. W ponad 70 krajach świata dochodzi do dyskryminacji chrześcijan. Fanatyzm religijny oraz ateizm są zamknięte na prawdy o miłości Boga i Jego królestwie. Jezus przewidział taką sytuację i wprost mówił swoim uczniom, że będą prześladowani. Wyznawcy Chrystusa są posłani jak owce między wilki. W walce z prześladowcami nigdy nie jesteśmy sami. Chrystus wspiera nas mocą i mądrością Ducha Świętego. Błogosławieni są ci, którzy wytrwają do końca, ponieważ oni dostąpią zbawienia. Cześć oddawana przez Kościół świętym męczennikom potwierdza tę prawdę.
Modlitwa Kościoła: „Przyjdź królestwo Twoje”. "Idźcie i głoście" (Mt 10,7) – wezwanie skierowane do każdego z nas. Nawrócenie Dobrego Łotra. Królestwo Boże jest pośród nas (por. Łk 17,21). Chrześcijanin – świadek nadziei, która pochodzi nie z tego świata.
Jezus posyła Dwunastu. Zakazuje im jednak pójść do pogan i Samarytan. Apostołowie mieli skoncentrować swe wysiłki na ewangelizacji Galilei, która była gotowa na przyjęcie Dobrej Nowiny. Apostołem pogan został Paweł z Tarsu.
Św. Benedykt z Nursji jest jednym z Ojców Kościoła, dzięki niemu powstał cały nurt życia zakonnego w Europie Zachodniej. Na szczególną uwagę w spisanej przez św. Benedykta „Regule” zasługuje poszukiwanie równowagi pomiędzy modlitwą a codzienną pracą. Uczniowie Jezusa porzucili codzienne życie i poszli za Nim. Czym się kierowali? W słowach św. Piotra można się doszukać niezbyt chwalebnych intencji: Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy? (Mt 19,27). To, co zostało nam obiecane przez Boga, przerasta wszystko, co w życiu można osiągnąć. Obyśmy potrafili trafnie oceniać wyjątkowość Bożych darów i obietnic.