XVIII Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas SAC Koh 1,2.2,21–23; Kol 3,1–5.9–11; Łk 12,13–21 Bogactwo przed Bogiem Ziemscy bogacze Co pewien czas publikowane są listy najbogatszych ludzi na świecie. Obok ich nazwisk podaje się wartość ich majątku wyrażoną w miliardowych, niemal astronomicznych kwotach. Z zasady podaje się też informację o wzroście albo uszczupleniu ich stanu posiadania w ostatnim okresie. W tych publikacjach jest więc prezentowany swego rodzaju wyścig: kto posiada więcej i kto lepiej potrafi pomnażać swój majątek. Nieznana jest chwila rozliczenia przed Panem Zapewne wielu ludzi marzy o tym, aby dostać się na taką listę. Szanse nie są wielkie. Wasze (…)

XVIII Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Koh 1,2.2,21–23; Kol 3,1–5.9–11; Łk 12,13–21 Bogactwo w oczach Boga Ludzka głupota Dlaczego Jezus nazywa bogatego człowieka, któremu obrodziło pole, głupcem? Bogacz z dzisiejszej Ewangelii zasłużył na to miano nie dlatego, że cieszy się z dobrze zapowiadających się zbiorów. Jest głupcem nie dlatego, że planuje przyszłość i każe budować nowe stodoły i spichlerze. Jest nim nie dlatego, że myśli o przyszłości . Takie myślenie jest oznaką gospodarskiej zaradności w obliczu urodzaju. Bogacz z dzisiejszej Ewangelii jest głupcem, ponieważ (…)

XVI Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Rdz 18,1–10a; Kol 1,24–28; Łk 10,38–42 Najlepsza cząstka Ora et labora Módl się i pracuj. Na tej benedyktyńskiej mądrości wyrosła Europa i Kościół. Ludzie przez sześć dni pracowali, a w niedzielę szli do kościoła i odpoczywali. Dziś można odnieść wrażenie, że tę maksymę zastępuje się nową: „Pracuj i pracuj”. Świątek, piątek czy niedziela – a ty człowieku „pracuj i pracuj”. Zagrożenie pracoholizmem Na pierwszy rzut oka zarówno modlitwa jak i praca są w tym powiedzeniu bardzo ważne. Ale chyba nie mniej znaczące jest również to maleńkie, że aż niezauważalne „i” (…)

XVI Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Rdz 18,1–10a; Kol 1,24–28; Łk 10,38–42 Gościnność Spotkania z najbliższymi Czas wakacji sprzyja wycieczkom i wyjazdom. W tym okresie mamy także możliwość odwiedzić rodzinę, przyjaciół lub znajomych. Słowo Boże głoszone dzisiaj podczas Mszy św. kieruje naszą uwagę na zapomnianą nieco cechę gościnności. Jakże często dzisiaj nie mamy czasu na spotkanie z najbliższymi. W ciągu roku wszystko wykonujemy w biegu: szkoła, nauka, dodatkowe zajęcia, korepetycje i inne sprawy nie pozwalają nam na spokojne spotkanie z drugim człowiekiem. Trzeba też powiedzieć, że często zadowalamy się spotkaniami wirtualnymi przez Internet lub esemesy wysyłane przeztelefony komórkowe. Gościnność Abrahama Gościnny Abraham, (…)

XVI Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Łk 10,38–42 Dobry wybór Pochwała dla Marii Pan Jezus miał wielu uczniów, miał również rodzinę i znajomych. Niektórzy znajomi zostali nazwani w Ewangelii Jego przyjaciółmi. I właśnie podczas wizyty u pewnych znajomych wydarzyła się dzisiejsza historia. W naszych domach również bywają goście. My z kolei odwiedzamy innych ludzi. Niektóre wizyty są krótkie, chwilowe, wpadamy tylko i wypadamy. Inne są dłuższe, siedzimy i rozmawiamy. Jeszcze inne wizyty są bardziej uroczyste, składane z okazji imienin, urodzin, świąt itd. Przy bardziej uroczystych wizytach konieczny jest posiłek, obiad (…)

XV Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Łk 10,25–37 Świadek miłosierdzia Życie wieczne W Ewangelii słyszymy pytanie, które stawia Zbawicielowi człowiek o niezbyt czystych intencjach, bo – jak zaznaczył św. Łukasz – chciał wystawić Pana na próbę. Ale samo pytanie jest bardzo ważne, wręcz fundamentalne: Co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne? (Łk 10,25). W zasadzie człowiek wierzący powinien każdy dzień rozpoczynać od tego pytania skierowanego ku niebu. Jest w nim bowiem zawarta najpierw postawa pytającego, który oddaje się do dyspozycji Bogu. Jednocześnie zawarty jest w pytaniu cel ostateczny pielgrzymów doczesności. Naszym celem nie jest pustka, unicestwienie i zimny grób. Idziemy do wieczności, do Domu Ojca. Niedzielny (…)

XV Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Łk 10,25–37 Miłosierny Samarytanin Reakcja kapłana, lewity i Samarytanina W samym środku przypowieści o miłosiernym Samarytaninie znajduje się to krótkie i jakże proste zdanie: A gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko (Łk 10,33). Kapłan i lewita również widzieli rannego człowieka na skraju drogi, ale ich reakcja była odmienna. Obaj zobaczyli go i ominęli. Dlaczego zachowali się tak obojętnie? Co nimi kierowało? Czy byli ludźmi bez serca? Być może przestraszyli się krwi; może obawiali się, że to jakaś zasadzka; może nie chcieli plamić sobie rąk; może nie chcieli przed nikim się tłumaczyć; może uznali rannego za trupa; a może po prostu bardzo się śpieszyli? Tego nie wiemy.

XV Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Łk 10,25–37 Najważniejsze pytanie Wiele ważnych pytań Człowiek, który rozmawia dziś z Jezusem, nie miał chyba najlepszych intencji. Ewangelia wyraźnie zaznacza, że przyszedł, aby wystawić Jezusa na próbę, czyli złapać Go na jakimś niewłaściwym słowie. Tym niemniej rozpoczyna swoją rozmowę od bardzo ważnego pytania, a Jezus podejmuje rozmowę. Na świecie jest sporo ważnych pytań. W telewizji, w gazecie, w Internecie ciągle padają jakieś pytania. Ludzie dyskutują bardzo zapalczywie: „Dlaczego wymarły dinozaury? Jak powstał Wszechświat i kiedy będzie koniec świata?”. Inni kłócą się o politykę. Jeszcze inni o to, który samochód jest najlepszy. Jeszcze inni – czy lepiej budować elektrownie atomowe, czy panele słoneczne. Inni zgłębiają tajemnice historii: „Co by (…)