I Niedziela Wielkiego Postu ks. Janusz Stańczuk Rdz 2,7-9; 3,1-7; Rz 5,12-19; Mt 4,1-11 Można przygotować trzy plansze z symbolicznym wyobrażeniem trzech szatańskich pokus. W skrócie: Diabeł nie potrzebuje odpoczynku, snu, nie chce się bawić, a najlepsza jego rozrywka to doprowadzanie ludzi do zguby. Robi to przez 24 godziny na dobę. Trzy pokusy, które przypomniała dziś Ewangelia, są nadal najbardziej skuteczną, najbardziej podstawową bronią szatana. Pierwsza pokusa to chęć zapewnienia sobie dobrobytu i zaspokojenia pożądliwości. Diabelska robota Co robi teraz diabeł? Na początek bardzo proste pytanie. Kto powtórzy ostatnie zdanie z Ewangelii? (Wypowiedzi dzieci). Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu. Diabeł nic nie wskórał i odszedł. Dokąd ten diabeł poszedł? Co może robić diabeł? Czy zastanawiamy się nad tym? Czasem wydaje mi się, że część osób myśli, iż diabeł wychodzi na akcję, idzie do pracy na osiem godzin, a potem wraca do domu, siada przed komputerem i włącza sobie grę "Diablo"... i do rana mamy z nim spokój. Tymczasem diabeł nie potrzebuje odpoczynku, snu, nie chce się bawić, a najlepsza jego rozrywka to doprowadzanie ludzi do zguby. Robi to przez 24 godziny na dobę, bez żadnych świąt i wakacji. Zamienić kamienie w chleb Trzy pokusy, które przypomniała Ewangelia, są nadal najbardziej skuteczną, najbardziej podstawową bronią szatana. Ma on jeden cel - odciągnąć nas od Pana Boga. Powiedzcie, czego najbardziej nie lubicie na śniadanie? (Wypowiedzi dzieci - mleka, kożucha itp.). Szatan wie, czego każdy z nas najbardziej nie lubi na śniadanie albo na obiad. Kiedy rodzice podają nam kolejny raz talerz zupy mlecznej z wielkim kożuchem, szatan już szepcze nam do ucha: "Co jest? Znowu ten ohydny kożuch?". Każdy człowiek chciałby mieć to, co najlepsze, najsmaczniejsze, a tu znowu na obiad szpinak albo kalafior, którego ty nie cierpisz. Zawsze w takich sytuacjach szatan chce nas zdenerwować, podpowiada: "Nie jedz tego, należą ci się chipsy albo czekolada, należy ci się coca cola zamiast kompotu. Zażądaj zmiany". To jest pewna odmiana tej pierwszej pokusy na pustyni - nakarmić swój żołądek za wszelką cenę, nawet za cenę domowej awantury. Zawsze za którymś razem szatanowi uda się doprowadzić do zwady. Czekać na cud Weźmy drugą pokusę: szatan proponuje Jezusowi, aby rzucił się w dół z wysokiego muru. Aniołowie przylecą i pomogą mu się uratować. Ileż to razy my oglądamy się za takimi aniołami. Znam kilka osób, które mają dziwną cechę. Kiedy proszę, aby mi pomogły, natychmiast robią zdziwioną minę: "Kto? Ja? Teraz? Od razu? Koniecznie?". I tak w kółko. Chyba liczą na jakiegoś anioła, który przyleci i zrobi to za nich. W domu, kiedy mama prosi nas o pomoc, pozmywanie, posprzątanie, możemy udawać, że czekamy na jakiegoś anioła, który zrobi to za nas. Diabeł zaciera ręce i cieszy się, że odciągnął nas od obowiązków i nakłonił do lenistwa.

VII Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Kpł 19,1–2.17–18; 1 Kor 3,16–23; Mt 5,38–48 W skrócie: W życiu doświadczamy miłości rodziców, jesteśmy świadkami miłości narzeczonych czy małżonków. Dziś Jezus przypomina o miłości często zapominanej i niechcianej, o miłości nieprzyjaciół. To jest jeden z tych nakazów Chrystusa, który wzbudzał szczególne emocje i bulwersował Jego słuchaczy. O miłości nieprzyjaciół nie wspominali starożytni mędrcy czy filozofowie. My również pytamy o sens miłości nieprzyjaciół. Jaki kształt jej nadać? Co ona oznacza? A gdzie sprawiedliwość? Miłość nieprzyjaciół ma swój początek w zdolności i gotowości do przebaczania i pojednania. Przebaczyć to znaczy: nie mścić się; nie odpłacać złem za zło, to znaczy kochać (Lew Tołstoj). Od wybaczania do miłości nieprzyjaciół Miłość (…)

VII Niedziela zwykła ks. Dariusz Kwiatkowski Kpł 19,1–2.17–18; 1 Kor 3,16–23; Mt 5,38–48 W skrócie: Słowo Boże dzisiejszej niedzieli wzywa nas do świętości. Często myślimy i mówimy, że świętość jest przywilejem dla wybranych, a my jesteśmy zwykłymi grzesznymi ludźmi. Najczęściej świętość kojarzymy z długimi modlitwami, postami, umartwieniami. Św. Paweł zapewnia nas, że już jesteśmy świętymi ze względu na obecność Ducha Świętego, którego otrzymaliśmy w sakramencie chrztu i bierzmowania. Miłość bliźniego drogą do świętości Wezwanie do świętości Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz! (Kpł 19,2). Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? (1 Kor 3,16). Słowo Boże dzisiejszej niedzieli wzywa nas do świętości. I tu pojawia się pewien problem, (…)

VII Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Kpł 19,1–2.17–18; 1 Kor 3,16–23; Mt 5,38–48 W skrócie: Jezus pozostawił w Kazaniu na górze najważniejszy „program chrześc?aństwa”. Miłość nieprzyjaciół jest jednym z najtrudniejszych zadań, jakie każdy chrześc?anin ma do wykonania w swoim życiu. Miłość nieprzyjaciół wyróżnia chrześc?aństwo spośród religii świata. Przed Mszą św. należy przygotować kartki z cytatami z dzisiejszej homilii. Wysoko zawieszona poprzeczka Miłować nieprzyjaciół Jakie zadanie postawił dziś przed nami Jezus? (Wypowiedzi dzieci). Wszystkie te propozycje można podsumować w jednym zdaniu: Pan Jezus prosi, abyśmy byli dobrzy i życzliwi dla wszystkich ludzi, nawet dla tych, których nie lubimy i dla tych, którzy nie lubią nas. Pan Jezus stawia dziś bardzo trudne, ale jednocześnie ważne pytanie. Czym Jego uczniowie różnią się od innych ludzi? Czy tylko tym, że noszą na szyi krzyżyk, przychodzą do kościoła, (…)

VI Niedziela zwykła ks. Zenon Hanas Syr 15,15–20; 1 Kor 2,6–10; Mt 5,17–37 W skrócie: Myśliciele i filozofowie różnych epok starali się tworzyć logiczne, racjonalne systemy określające, co jest godne, a co niegodne człowieka. Najistotniejsze zasady etyczne ludzkiego życia można streścić w krótkich, lapidarnych słowach. Deka-logos, czyli „Dziesięć słów”, można dziś utrwalić na małej kartce papieru albo wpisać w postaci małego komputerowego pliku o zaledwie kilkudziesięciu kilobajtach. W czasie przygotowania do pierwszej komunii próbowaliśmy wyryć je w naszych sercach. Bóg swym Boskim palcem wyrył hebrajskie znaki w twardym kamieniu. Później prorocy mówili, że ludzkie serca są twarde jak kamień. Bóg mógłby wyryć swoje prawo w ludzkich sercach jak w kamieniu.

VI Niedziela zwykła ks. Tadeusz Polak Syr 15,15–20; 1 Kor 2,6–10; Mt 5,17–37 W skrócie: Przyszliśmy dzisiaj na Eucharystię, bo tak jest napisane w Prawie Bożym, przekazanym na kamiennych tablicach Mojżeszowi na górze Synaj: „Pamiętaj, abyś dzień święty święcił”. To starotestamentalne przykazanie nie zostało zniesione przez Chrystusa, lecz wypełnione nową treścią. Zmartwychwstanie stało się początkiem nowego czasu otwartego na wieczność. Czas w Jezusie staje się wymiarem Boga. W chrześc?aństwie czas ma podstawowe znaczenie. W czasie zostaje stworzony świat, w czasie dokonuje się historia zbawienia, która osiąga swój szczyt w „pełni czasu” Wcielenia i swój kres w chwalebnym powrocie Syna Bożego na końcu czasów. Czas staje się, w Jezusie Chrystusie Słowie Wcielonym, wymiarem Boga, który jest wieczny sam w sobie (Jan Paweł II, List apostolski „Dies Domini”). Wyzwalająca moc prawdy Jan Chrzciciel – przykład wierności Prawu Oto dzisiaj słyszymy fragment Kazania na Górze, w którym Jezus ukazuje nam istotę Prawa Bożego, wypisanego na (…)

VI Niedziela zwykła ks. Janusz Stańczuk Mt 5,20–22a.27–28.33–34a.37 W skrócie: Wyraz „sprawiedliwość” ma kilka różnych znaczeń, zależnych od kontekstu. Boża sprawiedliwość opiera się nie tyle na drobiazgowych przepisach dotyczących różnych sfer życia, ile raczej na przyjęciu pewnej postawy w postępowaniu z drugim człowiekiem. Sprawiedliwość faryzeuszów była wręcz przysłowiowa. Przed Mszą św. należy przygotować kartki z cytatami z dzisiejszej homilii lub podobnymi. Sprawiedliwość według Ewangelii Sprawiedliwość faryzeuszów W którym miejscu pada dziś w Ewangelii słowo „sprawiedliwość”? (Wypowiedzi dzieci). Ewangelia wspomina dziś o faryzeuszach, a właściwie opisuje pewien wzorzec postępowania, przynajmniej w niektórych sprawach. Ewangelia mówi dosłownie: Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż (…)

III Niedziela zwykła ks. Sylwester Matusiak Iz 8,23b – 9,3; 1 Kor 1,10–13.17; Mt 4,12–23 W skrócie: Kategoria powołania jest jedną z idei przewodnich Biblii. Biblia opowiada o powołaniu pojedynczych ludzi (Abraham, Mojżesz, Izajasz) i całego narodu. Podobnie jak rabini w czasach Jezusa, również sam Jezus miał swoich uczniów. Podczas jednak, gdy rabini przyjmowali zgłaszających się do nich kandydatów, Jezus sam wybierał swoich uczniów. Świadczą o tym zgodnie Ewangeliści. Wszyscy zaproszeni i powołani przez Jezusa bez wahania i bez cienia wątpliwości poszli za Jezusem. Los tych powołanych będzie od tej pory głęboko związany z losem Jezusa. Głos Jezusa musiał być szczególny, bo powołani zostawili swoje domy, rodziny, pracę, cały dotychczasowy styl życia i udali się za Jezusem, by Mu towarzyszyć i wspierać w Jego działalności. Powołanie pierwszych uczniów ma miejsce po rozpoczęciu przez Jezusa Jego misji i nauczania. Jezus najpierw rozpoczyna głoszenie królestwa (…)