Wydawałoby się, że Jezus lekceważy swoją Matkę i swoich krewnych, którzy do Niego przychodzą. Tak nie jest. Jezus pragnie zwrócić uwagę na fakt, że w królestwie Bożym więzy krwi nie są już tak istotne. O wiele ważniejsze stają się wysiłki wsłuchiwania się w głos Boga i wypełnianie Jego woli. W ten sposób rodzi się nowa rodzina uczniów i naśladowców Jezusa. Jezus całym swoim życiem ukazuje, że Bóg winien znajdować się na pierwszym miejscu: od świątyni w Jerozolimie, gdzie pozostał w tym, co należy do Ojca, poprzez wyznanie: Moim pokarmem jest wypełnić wolę Ojca, aż po słowa: Wykonało się na krzyżu. Maryja jest dla chrześcijan najjaśniejszym ludzkim przykładem przyjęcia i wypełnienia woli Bożej.

Bóg jest zawsze z nami, choć na co dzień nie zawsze Go dostrzegamy. Jezus ściśle zjednoczony z Ojcem pokonuje moc szatana i wyrzuca złe duchy. Starajmy się ze wszystkich sił o zachowanie jedności z najlepszym Ojcem.

Św. Agnieszka jest do naszych czasów symbolem czystości i niewinności. Jej kult jest żywy, co potwierdzają kościoły ku jej czci i liczne dzieła sztuki. Najbliżsi mówią o Jezusie z Nazaretu, że odszedł od zmysłów (Mk 3,21). Obyśmy mieli taką samą postawę jak Jezus w gorliwym głoszeniu Ewangelii.

Biblijne góry jako miejsca szczególnej obecności Boga. Apostoł nie głosi swojej nauki, ale Tego, który go posłał. Rozwój życia duchowego, umotywowane wiarą praktyki religijne, odwaga świadczenia o swojej wierze są warunkiem sine qua non pozytywnych odpowiedzi na Boże wezwanie do szczególnej służby Bogu i Kościołowi. Potrzeba modlitwy o rozwój życia duchowego młodzieży.

Jezus jedyną nadzieją człowieka znękanego. Dobra Nowina dla ubogich. Każdy cud jest zapowiedzią największego cudu: zbawczej męki, śmierci i Zmartwychwstania Pana Jezusa.

Jezus Chrystus uzdrawia w szabat człowieka dotkniętego kalectwem. Odkładanie dobrego czynu na później staje się w wielu wypadkach czymś niewłaściwym, a więc złem. Niekiedy nawet najmniejsze dobro może wiele zmienić w życiu człowieka. Opierajmy nasze chrześcijańskie życie na czynach, bez względu na to, jakie intencje będą nam przypisywać.

Dzisiejsza Ewangelia porusza temat przeżywania dnia poświęconego Bogu. Chrystus broni uczniów przed faryzeuszami, wskazując, że szabat został ustanowiony dla człowieka. Jak traktujemy trzecie przykazanie: czy jako przykry obowiązek, czy dar Boga dla nas? Jesteśmy zobligowani przykazaniami do uczestniczenia w niedzielnej i świątecznej Eucharystii. Dzień świąteczny jest przestrzenią spotkania z Bogiem. To także czas odpoczynku, który ma służyć rodzinie. Należy się przygotowywać do przeżycia świątecznej Liturgii.

Jan Chrzciciel skupiał wokół siebie grupę uczniów, którzy podzielali jego poglądy. Był dla nich mistrzem i nauczycielem. Gdy Jan rozpoznał w Jezusie obiecanego Mesjasza, niektórzy z jego zwolenników poszli za Jezusem i stali się Jego uczniami. Inni natomiast trwali w przekonaniu, że to właśnie Jan jest obiecanym Mesjaszem. Niezachowywanie praktyk postnych przez uczniów Jezusa jest znakiem nowych czasów i obecności królestwa Bożego. Królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije (albo czego się nie je i nie pije), ale to pokój i radość w Duchu Świętym.