Rekolekcje adwentowe dla dorosłych ks. Marcin Bielicki W skrócie: W czasie spotkań rekolekcyjnych próbujemy przyjrzeć się dokładnie rzeczywistości grzechu w naszym życiu oraz możliwości powrotu, którą zostawił nam Bóg w sakramencie pokuty i pojednania. Inspiracje i tropy do rekolekcji dla dorosłych Poprzez analizę upadku pierwszych ludzi odkrywamy nasze „schematy obronne”: oby nie być najgorszym, brak odwagi do powiedzenia „to moja wina”. W odpowiedzi na grzech pierwszych ludzi patrzymy na łaskę sakramentu pokuty i pojednania, na drogę powrotu do życia w bliskości z Panem Bogiem. Dokładne przyjrzenie się każdemu z pięciu warunków sakramentu pokuty ma nam pomóc zrozumieć, czym jest ten sakrament w naszym życiu. Chcemy zastanowić się nad tym, jaka jest nasza spowiedź. Czy jest to spotkanie z Chrystusem przebaczającym, z Bogiem Ojcem wypatrującym powrotu marnotrawnego syna, czy też jest to zwyczajne powtarzanie pewnej formuły. Czy jest to sakrament, który przeżywamy, czy rytuał powtarzany bezrefleksyjnie? Odpowiedź słychać często na płaszczyźnie języka, którego używamy przy kratkach konfesjonału. Innym wyznacznikiem prawdy o tym, jaka jest nasza spowiedź jest spojrzenie na sakrament przeżywany dziś i w przeszłości – czy poszczególne spotkania z Chrystusem przebaczającym różnią się między sobą, czy może są identyczne? Przybliżenie znaczenia warunków sakramentu pokuty oraz uświadomienie sobie prawdy o tym, czym jest spotkanie pojednania i łaski ma nam pomóc dobrze przeżywać spotkanie z Bogiem przebaczającym. Co zrobić, by spowiedź w naszym życiu była celebracją misterium miłości? „Z pokorą stań przed Panem swym” Dzień I Grzech nas upokarza Najbliższe dni mają nam pomóc dobrze przeżyć czas Narodzenia Pańskiego. Co to oznacza w praktyce? To, że mamy „wypracować” w sobie pewną predyspozycję serca, która pozwoli, by Nowonarodzony zamieszkał realnie w nas, abyśmy spotkali się z Nim, osobiście, twarzą w twarz. Z Nim żywym i obecnym, nie zaś z figurką z bożonarodzeniowej dekoracji. Do tego potrzebujemy w zasadzie niewiele – potrzebujemy stanąć w prawdzie, często bolesnej i trudnej, ale jak mówi Pan Jezus: Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli (J 8,32). Chcę mówić o sprawach, które nas niepokoją, o których nie lubimy rozmawiać, od których uciekamy. Dlaczego? Dlatego, że rzeczy te nas upokarzają, a my nie lubimy, gdy coś nas upokarza. Chcę, abyśmy sobie dziś powiedzieli słów kilka na temat naszego ludzkiego grzechu. Rzeczywistość grzechu realizująca się w naszym życiu  upokarza nas, dlatego że odsłania prawdę o tym, żenie dajemy sobie rady, że popełniamy błędy. Każdy z nas jest osobą słabą. Dyskusja z grzechem to droga do upadku Jak bardzo boimy się tego (…)

Rekolekcje adwentowe dla młodzieży o. Michał Legan W skrócie: Jezus jest rozwiązaniem każdej ludzkiej tajemnicy. Kluczem do tajemnicy Jezusa i tajemnicy człowieka jest Pismo Święte. Wszyscy jesteśmy pogubieni i potrzebujemy mapy. Mojżesz: człowiek zagubiony w pałacu i na pustyni, poszukiwacz ziemi obiecanej Jonasz: tak zagubiony, że trafia na samo dno. Jezus jest everymanem: w nim każdy człowiek się mieści. Życie Jezusa jest odpowiedzią na życie każdego człowieka. Żona Lota: tęsknota za grzechem. Pismo Święte zawiera 365 razy powtórzone wezwanie nie lękajcie się. Każdego dnia Bóg broni nas i nie chce, byśmy się lękali. Bóg zna nasze tajemnice, w Nim jesteśmy bezpieczni. Szaleństwo: rozważać jakąś opowieść sprzed dwóch tysięcy lat. Historia o paralityku, którego czterech przyjaciół zaniosło do Jezusa. Prawdziwy paraliż to paraliż serca. Człowiek czuje się, jakby już zamykano nad nim grób. Na dnie grobu okazuje się, że tam już czeka Jezus. Dwie kobiety są symbolem dwóch sposobów życia: Marta – aktywnego, Maria – kontemplacyjnego. Tylko Chrystus wie, co jest w człowieku. Zasłona świątyni osłania pustkę, lecz ta pustka wypełniona jest OBECNOŚCIĄ.   Potrzebujemy Jezusa Dzień I Jezus odpowiedzią na każde pytanie Kochani! Jesteście dla mnie tajemnicą, ale to bardzo dobrze. Dlatego, że rekolekcje, które chcę wygłosić, to rekolekcje – jak sądzę – bardzo uniwersalne. Rekolekcje o wszystkich i dla wszystkich. Dlaczego o wszystkich? Dlatego, że o Jezusie. Jezus, jak wiemy, jest nie tylko rozwiązaniem każdej ludzkiej tajemnicy, ale także odpowiedzią na każde ludzkie pytanie. Rekolekcje o każdym. Rekolekcje ostatniej szansy. Pismo Święte, które jest największym i jedynym fundamentem życia duchowego, jest także tajemnicą. Jest jakąś drogą do pokonania, pałacem o tysiącu komnat, który trzeba eksplorować, ażeby dowiedzieć się, co Bóg nam chce o sobie powiedzieć. Dlatego wyruszając w tę drogę bierzemy za mapę w pierwszym rzędzie Jezusa Chrystusa i Jego święte słowo. Mapa Ktoś może zapytać: po co nam mapa? Po co nam mapa do samych siebie? A jednak wydaje się, że wszyscy jakoś się pogubiliśmy, wszyscy zagubiliśmy przecież łaskę Bożą w grzechu pierworodnym, wszyscy zagubiliśmy szczęście codzienności, wszyscy zagubiliśmy drogę do ludzi obok nas, wszyscy zagubiliśmy umiejętność kontaktu z tymi, których kochamy. Zagubiliśmy się tak głęboko, że nie wiemy nawet, jak dotrzeć do samych siebie, nie jesteśmy pewni, czego tak naprawdę potrzebujemy, czego pragniemy, nie jesteśmy pewni, którędy chcemy iść, i nie jesteśmy pewni, dokąd chcemy dojść. Zagubiony człowiek potrzebuje mapy, dlatego że nasze ścieżki są naprawdę zawiłe. Zagubienie (…)

Rekolekcje adwentowe dla dzieci Anna Maślana W skrócie: Rozważania adwentowe oparte są na opowiadaniu „Flet pasterza” Bruna Ferrero (B. Ferrero, „Flet pasterza”, w: „Inne historie”, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa 2000, s. 54–56). Przyglądamy się temu, jak mały pasterz przygotowywał się na przyjście obiecanego Mesjasza, jak Go sobie wyobrażał, jak zareagował na widok Dziecięcia, jak przeżył spotkanie z Nim w betlejemskiej grocie. Inspiracje i tropy do rekolekcji dla dzieci Każdy kolejny dzień dotyka innego aspektu spotkania pasterza z Jezusem. Są to kolejno: etap przygotowań i oczekiwania na spotkanie; etap „pierwszego wrażenia” – gdy okazuje się, że nasze wyobrażenia nie mają odzwierciedlenia w rzeczywistości; etap wyjścia poza utarte schematy, otworzenia serca na rzeczywistość inną niż zaplanowana przez nas i spotkania Pana tak, jak On tego chce. Każdy z etapów spotkania Jezusa z małym pasterzem znajduje odzwierciedlenie w życiu zarówno dzieci, jak i dorosłych. Podjęty zostanie trud dostrzeżenia podobieństwa pomiędzy tym, co przeżywał mały bohater, a tym, czego doświadczamy w naszym życiu. Jako pomoc wykorzystujemy flet, najlepiej drewniany (i stary). Będzie on nawiązywał do instrumentu pasterza i pobudzi wyobraźnię dzieci. Rozważania rekolekcyjne składają się z propozycji na 4 dni, jednak pierwszy dzień jest opracowany w formie „dnia dodatkowego” i zawiera głównie treści wprowadzające, które powinny jedynie wzbogacić niedzielną homilię odnoszącą się do liturgii słowa. W zależności bowiem od rejonu kraju rekolekcje adwentowe składają się z trzech dni bądź trzech dni i niedzieli. Jeśli w danej parafii rekolekcje odbywać się będą przez trzy dni z wyłączeniem Dnia Pańskiego, treści wprowadzające można przekazać, w skróconej formie, w homilii dnia pierwszego. Przygotowanie na przyjście Króla Dzień I Czym są rekolekcje? Najmilsi, zaczynamy dziś czas naszych rekolekcji. Czy ktoś z was może wie, co oznacza słowo „rekolekcje”? (Odpowiedzi dzieci. Ważne jest, by zbierać poprawne odpowiedzi – specjalny czas, w którym przyglądamy się naszej relacji z Panem Jezusem i podejmujemy wysiłek poprawienia jej; lekcje dla naszej duszy; czas przyglądania się samemu sobie, swojemu sercu.) Narodzenie Jezusa Macie rację. Chcemy przyjrzeć się kondycji, w jakiej znajduje się nasza dusza, nasze serce, by móc jak najlepiej przygotować się na przeżywanie Świąt Bożego Narodzenia, kiedy wszyscy będziemy cieszyć się z tego, że przyszedł do nas Pan Jezus. To bardzo ważny i potrzebny czas. Na pewno pamiętacie jak wyglądały narodziny Pana Jezusa. Kto może mi coś opowiedzieć o tym wydarzeniu? (Dzieci odpowiadają – Pan Jezus narodził się w ubogiej stajni, bo nie było miejsca dla Niego, Maryi i Józefa w żadnej gospodzie w Betlejem. Był bardzo biedny – Maryja owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie.) To bardzo smutne, że Bóg musi rodzić się w starej szopie, bo nikt nie chce wpuścić Go do domu. Nikt nie chciałby, aby tak wyglądało jego narodzenie. Jak pomóc Świętej Rodzinie? Nie wiem jak wy, ale ja czasami myślę sobie, że szkoda, że nie było mnie na świecie dwa tysiące lat temu i nie mogłem w żaden sposób pomóc (…)

Kazanie na święto św. Andrzeja Apostoła ks. Jan Augustynowicz W skrócie: Święty Andrzej i jego brat natychmiast odpowiedzieli na Jezusowe powołanie. Patron dnia dzisiejszego był z Jezusem podczas najważniejszych chwil mesjańskiej misji Boskiego Nauczyciela.

Homilia na uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata ks. Tomasz Opaliński Dn 7,13–14; Ap 1,5–8; J 18,33b–37 W skrócie: Medialny obraz świata pokazuje szatana, który zdaje się tym światem zarządzać – jakby zło było silniejsze. Obchodzimy uroczystość Chrystusa Króla. Modlimy się codziennie do Boga przyjdź królestwo Twoje. Gdzie jest to królestwo? Królestwo Chrystusa Anegdota Za czasów „jedynie słusznego systemu” opowiadano anegdotę o pewnym młodym (…)

Kazanie na wspomnienie Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny ks. Marian Kowalczyk SAC W skrócie: Historia święta ofiarowania NMP. Maryja przeznaczona od wieków dla wypełnienia misji macierzyńskiej. Zbieżność świąt Maryi i Jezusa w zbawczym posłannictwie Kościoła. Nasza rola w zbawczej misji Kościoła i osobistym ofiarowaniu życia dla Boga. Ofiarować się Bogu na wzór Maryi

Kazanie na Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym Michał Gniadek W skrócie: Każdego dnia w wyniku okrutnych prześladowań giną chrześcijanie. W różnych częściach świata dochowanie wierności Bogu wymaga głębokiej i odważnej wiary. W naszych środowiskach również możemy spotkać się z drwinami, a nawet szykanami. Przyznawanie się do Chrystusa właśnie w takich sytuacjach przybliża nas do świętości. Zjednoczeni z Mistrzem

Kazanie na uroczystość Wszystkich Świętych ks. Józef Pierzchalski SAC Ap 7,2–4.9–14; 1 J 3,1–3; Mt 5,1–12a W skrócie: Bezgraniczne zaufanie i miłość do Boga jako miara świętości człowieka. Życie uwielbieniem Boga za wszystko oraz nauka przyjmowania miłości Bożej jako droga do doskonałości. Rezygnacja z własnej woli dla przyjęcia woli Boga kształtuje w nas życie święte. Jak radzić sobie z przeszkodami, aby wzrastać? Czy zło zwyciężam dobrem? Czy staram się trwać w Bogu, ufając, że ochroni mnie przed złem i niesprawiedliwością? Czy chcę być świętym? Jakie motywacje mną kierują? Stawanie się świętym Zaufanie i miłość Czym jest świętość, na czym polega, w czym się wyraża? Święci są ludźmi, którzy popełniają błędy. Nie błędy są jednak przeszkodą do świętości, lecz brak zaufania Bogu. Świętość jest tam, gdzie jest bezgraniczna ufność. Nasza wiara w miłość Boga, w to, że (…)